Δεν έχουμε μια ζωή.
Είμαστε η ίδια η ζωή!
Advertisment
Αυτή η ενέργεια του εσωτερικού σώματος που μας κάνει να αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε ζωντανοί ενυπάρχει παντού.
Στα φυτά και τα δέντρα, στα ζώα και τα πουλιά, στους ανθρώπους και σε ολόκληρη την φύση.
Είμαστε όλοι διαφορετικές εκφράσεις αυτού που αποκαλούμε ζωή.
Advertisment
Αυτή η ενέργεια είναι που συνδέει τα πάντα μεταξύ τους και μας δίνει την δυνατότητα να αντιληφθούμε ότι είμαστε ένα.
Η πνευματικότητα δεν έχει να κάνει με τον εξωτερικό αλλά με τον εσωτερικό μας κόσμο. Δεν συνδέεται με το ΚΑΝΩ και το ΕΧΩ αλλά με το ΕΙΜΑΙ … το ΥΠΑΡΧΩ!
Μέσα στις απεριόριστες δυνατότητες του ΕΙΜΑΙ συμβαίνουν πράγματα … καταστάσεις που άλλοτε είναι ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. Αυτό που τις κατηγοριοποιεί είναι ο νους.
Στο ταξίδι μας προς την αφύπνιση μαθαίνουμε να νιώθουμε άνετα με κάθε έκφραση του νου και της καρδιάς, είτε αυτή έχει θετικό είτε αρνητικό πρόσημο.
Δεν της βάζουμε μια ετικέτα αλλά την αποδεχόμαστε ακριβώς όπως είναι.
Αυτό δεν σημαίνει πως δεν κάνουμε τίποτα να την αλλάξουμε όταν αυτή δεν είναι λειτουργική για εμάς. Απλά παύουμε να της αντιστεκόμαστε και να προκαλούμε στον εαυτό μας έναν συναισθηματικό βασανισμό.
Αποδέχομαι δεν σημαίνει αδρανώ.
Αποδέχομαι σημαίνει ότι δεν φέρνω ή εκφράζω αντίσταση σε αυτό που συμβαίνει. Στη συνέχεια μέσα από το πεδίο παρουσίας μας μπορούμε να πάρουμε την πιο ευεργετική απόφαση σχετικά με το πως να κινηθούμε.
Ας μπούμε στην σιωπή και ας υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας απλά ότι ο νους δημιουργεί σκέψεις και η καρδιά, όχι του φυσικού σώματος αλλά η πνευματική μας καρδιά δημιουργεί συναισθήματα.
Αποδεχόμαστε αυτές τις δυο καταστάσεις όπως αποδεχόμαστε την λειτουργία όλων των υπολοίπων οργάνων. Δεν τα αναλύουμε, δεν γινόμαστε ένα με αυτά … τις περισσότερες φορές δεν τους δίνουμε καν σημασία.
Το ίδιο χρειάζεται να κάνουμε και με τις σκέψεις.
Χρειάζεται να θυμόμαστε δυο βασικές αρχές.
ΚΑΙ αυτό θα περάσει.
Κάτι που επίμονα χρησιμοποιούμε όταν συμβαίνει κάτι που αισθανόμαστε ως δυσάρεστο και προσπαθούμε να το αποφύγουμε.
Ξεχνάμε να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας πως ΚΑΙ αυτό θα περάσει ισχύει και για οτιδήποτε ευχάριστο στο οποίο δημιουργούμε ασυνείδητα ή συνειδητά μια έντονη προσκόλληση.
Η δεύτερη ΑΡΧΗ είναι πως η ζωή δεν κάνει κάτι σε εμάς προσωπικά. Δεν έχει προηγούμενα μαζί μας … ή απωθημένα … δεν μας έχει στοχοποιήσει έναντι άλλων έμβιων όντων.
Η ζωή είναι αυτό που είναι ΑΕΝΑΗ, γεμάτη εναλλαγές και μαθήματα … για όσους είναι ανοικτοί να τα λάβουν … για όσους θέλουν να πάνε βαθιά πιο μέσα τους
Η κατάσταση της ζωής, είναι αυτή που είναι.
Εμείς μπορούμε να επιλέξουμε την προσέγγιση μας προς αυτήν.
Ένας τρόπος είναι η υποκατάσταση της ενασχόλησης μας με τις σχέσεις μας με τους άλλους, με την ενασχόληση μας πρώτα με τη σχέση μεταξύ συναισθημάτων και σκέψεων … με τη σχέση με εμάς τους ίδιους
Το να καταφέρνουμε αυτό που θέλουμε, δεν είναι επιτυχία.
Το να αποφεύγουμε να κάνουμε σκέψεις που μας στενοχωρούν, δεν είναι επιτυχία.
Επιτυχία είναι να είμαστε εντάξει με ότ,ι και να συμβαίνει και με ό,τι νιώθουμε.
Επιτυχία είναι να δεσμευόμαστε στο κάθε εδώ και τώρα μας σε αυτό το μονοπάτι.
Όταν δουλεύουμε με τον εαυτό μας όλα τα υπόλοιπα ακολουθούν αυτή τη δόνηση και γίνονται με τον πιο λειτουργικό για εμάς τρόπο… ακόμα και όταν δεν το αντιλαμβανόμαστε.
Επιτυχία είναι να εξοικειωθούμε να νιώσουμε άνετα με το να μην είμαστε εξοικειωμένοι με τίποτα … με το να νιώθουμε και άβολα όταν χρειάζεται. Ας μάθουμε να αποδεχόμαστε όλες τις εκφράσεις του εαυτού μας.
Ας σταματήσουμε το αυτομαστίγωμα του νου και ας μάθουμε να χαλαρώνουμε μέσα στην κάθε μας πλευρά. Ας απελευθερωθούμε από τις νοητικές συνδέσεις κάθε θα περνούμε κατάλληλες απαντήσεις για κάθε το που μας απασχολεί.
Μπορούμε αν διαχειριστούμε ότι και αν συμβαίνει; Η πορεία μας αυτό δείχνει!!
Μπορούμε να αντιληφθούμε πως όλα τα προβλήματα είναι ψευδαισθήσεις του μυαλού; Είναι ένας ρόλος που παίζουμε και από τον οποίο μπορούμε να βγούμε όταν το θελήσουμε;
Ας εκπαιδεύσουμε το νου μας με πίστη αφοσίωση και εμπιστοσύνη ώστε να μην τον πειράζει τίποτε.
Να μην κρίνουμε τίποτα.
Να μην απορρίπτουμε τίποτα.
Να μην φοβόμαστε τίποτα.
Επιλέγουμε ξανά και ξανά να είμαστε εντάξει με ότι και αν συμβαίνει χωρίς αντίσταση όχι με αδράνεια.
Εκπαιδεύουμε τον εαυτό μας να μην θέλουμε να είναι οι καταστάσεις ή οι ανθρώπου όπως επιθυμούμε εμείς στο μυαλό μας και αποδεχόμαστε τα πάντα και όλους ακριβώς όπως είναι.
Χαλαρώνουμε και απελευθερώνουμε ότι μας ενοχλεί.
Μαθαίνουμε να αφηνόμαστε.
Μαθαίνουμε να χαλαρώνουμε.
Μαθαίνουμε με ερχόμαστε σε επαφή με εμάς ως ΥΠΑΡΞΗ και όχι με εμάς ως σκεπτομορφή.
Δεν είμαστε οι σκέψεις.
Δεν είμαστε τα συναισθήματα.
Δεν είμαστε καν το φυσικό μας σώμα.
Είμαστε οι παρατηρητές αυτών.
Δεν είμαστε η κατάσταση της ζωής μας.
Είμαστε η ίδια η ζωή!
Δοκιμάζουμε από τώρα και για όσο χρειάζεται να μην παραπονιόμαστε για τίποτα… τίποτε!
Να μην εκφράζουμε την ενόχληση μας στους άλλους.
Παρατηρούμε τον εαυτό μας να αναπτύσσεται και να ανθίζει μέσα από αυτή την πρακτική… μέσα από αυτή τη νέα στάση ζωής και επιτρέπουμε σε ευεργετικές αλλαγές να έρθουν σε εμάς … για εμάς.
Πως συνδεόμαστε με την νοητική ησυχία αντί για την νοητική διάρροια.
Πως γινόμαστε ένα με την εσωτερική γαλήνη και σιωπή.
Την ευδαιμονία,
Την παρουσία,
Μέσα σε αυτήν βρίσκουμε την ΥΠΑΡΞΗ
Λεώνα Λάϊου – Σύμβουλος αυτογνωσίας / Συγγραφέας του βιβλίου “Freeing an imprisoned soul”
