Αργά ή γρήγορα, όλοι αντιμετωπίζουμε σκοτεινές περιόδους στη ζωή μας. Περιόδους που νιώθουμε μόνοι και χαμένοι. Περίοδοι όπου οι πιο απλές εργασίες, όπως το να βγούμε από το σπίτι, μπορεί να φαίνονται αδύνατες.
Όσο είμαστε ζωντανοί, θα υπάρχει πόνος. Ο πόνος της θλίψης, της απόρριψης, των οικονομικών δυσκολιών, της ασθένειας – ο κατάλογος συνεχίζεται. Μερικές φορές βιώνουμε συναισθηματικό πόνο που προκαλείται από άγχος ή φόβο, ίσως μας βασανίζουν άγνωστα πράγματα για το μέλλον μας. Άλλες φορές, ο πόνος μας εμφανίζεται καλυμμένος από μυστήριο, ένα σκοτεινό σύννεφο κατάθλιψης ή μελαγχολίας που δεν λέει να φύγει.
Advertisment
Τρόποι αντιμετώπισης του πόνου
Τα ανθρώπινα όντα πάντα πάλευαν με τον πόνο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι πνευματικές πρακτικές γεννήθηκαν από την επιθυμία για παρηγοριά σε δύσκολες στιγμές. Η προσευχή, ο διαλογισμός και η πνευματικότητα σίγουρα μπορούν να μας ανακουφίσουν όταν ο πόνος είναι συντριπτικός.
Όταν αγκαλιάζουμε τον πόνο, σκύβουμε μέσα του και αφήνουμε τα δάκρυά μας να κυλήσουν, ο πόνος κινείται μέσα μας όπως το νερό μέσα από ένα σωλήνα. Όταν αγνοούμε τον πόνο μας, αυτός λιμνάζει εκεί – ο σωλήνας φράζει. Όταν συμβαίνει αυτό, ο πόνος παγιδεύεται στο σώμα μας και αρχίζει να τρώει το μυαλό μας και την αίσθηση ευεξίας.
Οι κίνδυνοι του αποκλεισμένου πόνου
Κατά καιρούς, όλοι γινόμαστε αιχμάλωτοι του πόνου αρνούμενοι να τον αναγνωρίσουμε. Όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια επώδυνη κατάσταση, όπως τα μικρά παιδιά, μπορεί να πούμε: «Αυτό δεν πόνεσε», ενώ ξέρουμε ότι όντως πόνεσε.
Advertisment
Ο απαρνημένος πόνος είναι ένα βάρος για το σώμα – μας καταπονεί και μας παρεμποδίζει. Εξάλλου, υπάρχει ένα όριο στο πόσο πόνο μπορεί να αντέξει το σώμα. Μπορεί να εμφανιστούν σωματικά συμπτώματα όπως πόνοι στο σώμα, αϋπνία, πανικός ή εμμονές. Όταν αποθηκεύεται για πολύ καιρό, ο πόνος μας μπορεί να μας στήσει ενέδρα, προκαλώντας μας να πάρουμε αποφάσεις που θα μετανιώσουμε, σπρώχνοντάς μας στο μονοπάτι της αυτοκαταστροφής.
Δυστυχώς, ο απαρνημένος πόνος οδηγεί συχνά σε πιο σημαντικό και περίπλοκο πόνο. Η «αυτοθεραπεία» με ναρκωτικά ή αλκοόλ, η υπερκατανάλωση ή η υποκατανάλωση τροφής και η ακραία σεξουαλική συμπεριφορά ή η υποχώρηση στην κοινωνική απομόνωση είναι τρόποι με τους οποίους ο απαρνημένος πόνος εκδηλώνεται και δημιουργεί ανισορροπίες στη ζωή μας.
Μετατρέποντας τον πόνο σε κάτι όμορφο
Αφού ο πόνος είναι αναπόφευκτος, γιατί να μην τον χρησιμοποιήσουμε για να δημιουργήσουμε κάτι χρήσιμο και αξιοσημείωτο; Ακολουθούν τρεις τρόποι με τους οποίους μπορείτε να βγάλετε τον πόνο σας από την αποθήκη και να τον μετατρέψετε σε κάτι όμορφο:
1. Μετατρέπουμε τον πόνο μας σε δημιουργικότητα
Οι καλλιτέχνες είναι οι πιο ικανοί στο να μετατρέπουν τον πόνο σε μορφές έκφρασης που μας συγκινούν και μας εμπνέουν. Μερικά από τα πιο απίστευτα έργα μουσικής, χορού, ποίησης, λογοτεχνίας, ταινιών και ζωγραφικής ξεπήδησαν από τον πόνο κάποιου.
2. Μοιραζόμαστε τον πόνο μας
Ο Σαίξπηρ έγραψε: «Η θλίψη που δεν μιλά ψιθυρίζει στην πληγωμένη καρδιά και την προστάζει να σπάσει». Με άλλα λόγια, το να μιλάτε για τον πόνο σας, να τον μοιράζεστε και να δέχεστε παρηγοριά από τους άλλους, είναι το πρώτο βήμα προς τη θεραπεία.
Μετά από συνεδρίες ψυχοθεραπείας γεμάτες δάκρυα και αγωνία, οι ασθενείς συχνά λένε: «Νιώθω πολύ καλύτερα». Το να βάλουν τον πόνο τους σε λέξεις, να του δώσουν χώρο, να τον τιμήσουν, έστω και στιγμιαία, προσφέρει πάντα ανακούφιση.
Προσωπικά, όταν η καρδιά μου αισθάνεται πληγωμένη, αποζητώ τη μοναξιά, τους περιπάτους στην προκυμαία ή τα βιβλία ποίησης. Ο αυτοστοχασμός και η ενσυνειδητότητα καλλιεργούν τη θεραπεία, αλλά δεν αρκούν. Δεν θεραπεύομαι πραγματικά μέχρι να μοιραστώ τον πόνο μου με άλλους. Η απομόνωση είναι μια τυπική αντίδραση στον πόνο, αλλά γίνεται προβληματική αν συνεχιστεί για πολύ καιρό. Το να απευθυνθείτε στους άλλους και να σπάσετε τη σιωπή σας, είναι θεραπευτικό και απαραίτητο.
3. Δίνουμε πίσω
Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα ανθρώπων που πήραν τον πόνο τους και τον μετέτρεψαν σε αποστολή να βοηθήσουν άλλους. Μοιραζόμενοι τον πόνο σας, βοηθάτε τους άλλους να νιώθουν λιγότερο μόνοι. Το να μιλάτε για τον πόνο σας στους άλλους πυροδοτεί μια ανταλλαγή θετικής ενέργειας και ψυχικής θεραπείας. Οι ομάδες αλληλοϋποστήριξης είναι όμορφα παραδείγματα, οι ομάδες θεραπείας μπορούν επίσης να αποτελέσουν μια θαυμάσια επιλογή.
Η αλτρουιστική παρόρμηση μπορεί να μην κάνει πρωτοσέλιδα, αλλά είναι ένα από τα καλύτερα τονωτικά για τον πόνο.
Πηγή:
www.psychologytoday.com/intl/blog/when-kids-call-the-shots/202206/how-transform-your-pain-something-beautiful
