Μια νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Psychology of Popular Media δείχνει μια ισχυρή σχέση μεταξύ της παρακολούθησης πολλών ερεθισμάτων βίας, της αντίληψης της βίας (στα ΜΜΕ) ως χιουμοριστικής και στην ύπαρξη «σκοτεινών» χαρακτηριστικών προσωπικότητας. Είναι σημαντικό ότι η έρευνα προβλέπει πώς αυτή η σύνδεση μπορεί να οδηγήσει σε πραγματική βία και επιθετική συμπεριφορά.
«Παρατηρήσαμε ότι υπήρχε ένα κενό στην ερευνητική βιβλιογραφία σχετικά με τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που βρίσκουν χιούμορ στα ψυχαγωγικά μέσα», δήλωσε ο Craig Anderson, μέλος ΔΕΠ στο Iowa State University και ένας από τους συγγραφείς της δημοσίευσης. «Ένα προφανές σημείο για να ξεκινήσουμε ήταν να δούμε αν τα σκοτεινά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας προβλέπουν ποιοι θα βρουν τα μέσα ψυχαγωγίας χιουμοριστικά».
Advertisment
Για να το μελετήσουν αυτό, ο Anderson και οι συνεργάτες του διεξήγαγαν δύο πειράματα που βασίστηκαν σε έρευνες και επικεντρώθηκαν σε 7 σκοτεινά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας. Τα 4 πρώτα χαρακτηριστικά, που αναφέρονται ως «σκοτεινή τετράδα»από τους ψυχολόγους, είναι τα εξής:
– Ο ναρκισσισμός περιλαμβάνει τη μεγαλομανία, την πεποίθηση ανωτερότητας και τον εγωκεντρισμό.
– Ο μακιαβελισμός περιλαμβάνει τον κυνισμό και τις χειραγωγικές κοινωνικές τακτικές.
Advertisment
– Η ψυχοπάθεια περιλαμβάνει την αναλγησία, την παρορμητικότητα και την αντικοινωνική συμπεριφορά.
– Ο σαδισμός ή η τάση να βρίσκει κανείς ευχάριστη τη βλάβη των άλλων.
Τα άλλα 3 χαρακτηριστικά που διερεύνησαν σχετίζονται επίσης με αντικοινωνική συμπεριφορά. Είναι τα εξής:
– Η ηθική αποσύνδεση ή η τάση να «απενεργοποιεί» κανείς την ηθική του πυξίδα για να αποφύγει τις συνέπειες της ανήθικης συμπεριφοράς.
– Μοχθηρία, ή η τάση να βλάπτει κανείς τον εαυτό του προκειμένου να βλάψει άλλους ανθρώπους.
– Η Schadenfreude περιλαμβάνει την εύρεση ευχαρίστησης από τη δυστυχία ή τον πόνο ενός άλλου ατόμου.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι 6 από τα 7 σκοτεινά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας σχετίζονταν με την τάση να βρίσκουν τα άτομα χιούμορ σε βίαια ψυχαγωγικά μέσα. Μόνο ο ναρκισσισμός φάνηκε να μην σχετίζεται. Παρατήρησαν επίσης ένα φαινόμενο τύπου απευαισθητοποίησης, σύμφωνα με το οποίο όσο μεγαλύτερη έκθεση είχε κάποιος στη βία των μέσων ενημέρωσης, τόσο πιο πιθανό ήταν να βρει χιούμορ σε αυτήν και τόσο πιο πιθανό ήταν να παρουσιάσει ηθική αποσύνδεση (δηλαδή να “απενεργοποιήσει” την ηθική του πυξίδα).
Με άλλα λόγια, ενώ ορισμένοι τύποι προσωπικότητας μπορεί να έλκονται περισσότερο από άλλους από τη βία στα μέσα, η απλή έκθεση σε βίαια μέσα μπορεί να έχει απευαισθητοποιητική επίδραση σε όλους μας. Για κάποιον που έχει παρατηρήσει μια τάση να βρίσκει χιούμορ στη βία στον εαυτό του ή σε κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο, ο Anderson μοιράστηκε την ακόλουθη συμβουλή:
«Προς το παρόν, υπάρχουν πολύ λίγες έρευνες που συνδέουν την εύρεση χιούμορ στη βία των μέσων με τη μετέπειτα επιθετικότητα και βία στον πραγματικό κόσμο. Η κατάσταση της ερευνητικής βιβλιογραφίας δείχνει ότι η γοητεία για τα όπλα και τα βίαια περιστατικά, καθώς και η υψηλή έκθεση στη βία των μέσων ενημέρωσης, προβλέπουν τόσο ήπιες όσο και ακραίες πράξεις βίας. Αλλά, αυτό δεν είναι το ίδιο πράγμα με την εύρεση χιούμορ στη βία που εμφανίζεται στα μέσα». Έχοντας αναφέρει αυτό, ο Anderson έδωσε δύο κρίσιμες πληροφορίες για το θέμα:
– Οι γονείς των παιδιών ηλικίας 5 έως 21 ετών θα πρέπει να ανησυχούν εάν τα παιδιά αυτά βρίσκουν τη βία που βλέπουν σε όλα τα είδη των μέσων, συμπεριλαμβανομένων των ειδήσεων για τη βία στον πραγματικό κόσμο, αστεία και όχι οδυνηρή.
– Αν αυτό συμβαίνει, τότε αυτό είναι ένα σημάδι ότι οι συνήθειες της οικογένειας όσον αφορά στα μέσα πρέπει να αλλάξουν και ότι η οικογένεια πρέπει να διδάξει καλύτερα τα παιδιά σε προκοινωνικές οικογενειακές αξίες αντί σε αντικοινωνικές. Είναι ενδιαφέρον ότι η βία των υπερηρώων είναι επίσης επιβλαβής για την ανάπτυξη των κατάλληλων κοινωνικών αξιών και των συναισθημάτων ευημερίας των παιδιών.
Ένα άλλο σημείο που έθεσε ο Anderson ήταν ότι άλλες έρευνες δείχνουν ότι τα βιντεοπαιχνίδια με φιλοκοινωνική θεματολογία μπορούν, με την πάροδο του χρόνου, να οδηγήσουν σε βελτιωμένη κοινωνικοποίηση και συναισθηματική ανάπτυξη και να μειώσουν την πιθανότητα αντικοινωνικής συμπεριφοράς.
«Σημειώστε ότι ορισμένα υποτιθέμενα φιλοκοινωνικά παιχνίδια, ειδικά παιχνίδια στα οποία ο “ήρωας” καταστρέφει τους εχθρούς, είναι στην πραγματικότητα επιβλαβή για τους παίκτες», προειδοποίησε ο Anderson. «Ο κύριος λόγος είναι ότι αυτό που στην πραγματικότητα διδάσκουν αυτά τα παιχνίδια είναι ότι η σωματική βία είναι καλή και ότι είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να δοκιμάσει κανείς όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με μια διαπροσωπική διαμάχη».
Σύμφωνα με τον Anderson, τα πραγματικά φιλοκοινωνικά παιχνίδια μπορούν να διδάξουν στους ανθρώπους να επινοούν μη βίαιες λύσεις στις συγκρούσεις και επομένως μπορούν να οδηγήσουν σε βελτίωση των διαπροσωπικών σχέσεων.
Πηγή:
www.psychologytoday.com/intl/blog/social-instincts/202204/can-humor-preferences-reveal-who-has-dark-personality
