Από τότε που γεννήθηκε το 1960, ο Φρέντι Ρόουτς προαλειφόταν για να γίνει πρωταθλητής του μποξ. Ο πατέρας του ήταν κι αυτός επαγγελματίας πυγμάχος και η μητέρα του κριτής σε πυγμαχικούς αγώνες. Ο μεγάλος αδελφός του Φρέντι άρχισε να μαθαίνει το άθλημα από νεαρή ηλικία, κι όταν ο Φρέντι ήταν έξι ετών, τον πήγαν, όπως ήταν αναμενόμενο, στο τοπικό γυμναστήριο της νότιας Βοστόνης για να αρχίσει μια σκληρή μαθητεία στο άθλημα. Εξασκούνταν με έναν προπονητή αρκετές ώρες τη μέρα, έξι μέρες την εβδομάδα.
Στην ηλικία των δεκαπέντε ετών ένιωθε ότι είχε εξαντληθεί. Επικαλούνταν ολοένα και περισσότερες δικαιολογίες για να αποφύγει να πάει στο γυμναστήριο. Μια μέρα η μητέρα του το ένιωσε αυτό και του είπε, «Στο κάτω κάτω, γιατί αγωνίζεσαι; Όλο ξύλο τρως. Δεν κάνεις για πυγμαχία». Είχε συνηθίσει τη διαρκή κριτική από τον πατέρα και τα αδέλφια του, αλλά η ειλικρινής αξιολόγηση της μητέρας του του ήρθε σαν ψυχρολουσία. Προφανώς η μητέρα του θεωρούσε ότι ο μεγάλος αδελφός του ήταν εκείνος που προοριζόταν για τα μεγαλεία. Έτσι, λοιπόν, ο Φρέντι αποφάσισε ότι θα έβρισκε τρόπο να της αποδείξει το λάθος της. Ξαναγύρισε στο πρόγραμμα προπόνησής του με μεγάλο άχτι. Ανακάλυψε μέσα του ένα πάθος για εξάσκηση και πειθαρχία. Απολάμβανε την αίσθηση ότι βελτιωνόταν, τα τρόπαια που άρχισαν να μαζεύονται και, πάνω απ’ όλα, το γεγονός ότι τώρα όντως μπορούσε να δείρει τον αδελφό του. Η αγάπη του για το άθλημα αναζωογονήθηκε.
Advertisment
Καθώς ο Φρέντι τώρα ήταν ο πιο πολλά υποσχόμενος από τα αδέλφια, ο πατέρας του τον πήγε στο Λας Βέγκας για να προωθήσει την καριέρα του. Εκεί, σε ηλικία δεκαοχτώ ετών, γνώρισε τον θρυλικό προπονητή Έντι Φατς και άρχισε να προπονείται υπό την καθοδήγησή του. Όλα φαίνονταν πολύ ελπιδοφόρα – τον επέλεξαν για την πυγμαχική ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών και άρχισε να ανεβαίνει στην κατάταξη. Πριν περάσει καιρός, όμως, βρήκε άλλο ένα εμπόδιο. Μάθαινε τους πιο αποτελεσματικούς ελιγμούς από τον Φατς και έκανε εξάσκηση μέχρι να τους μάθει στην εντέλεια, αλλά όταν έφτανε η ώρα για έναν πραγματικό αγώνα, τότε τα πράγματα άλλαζαν. Μόλις τον χτυπούσαν μέσα στο ρινγκ, ξανάρχιζε να πυγμαχεί ενστικτωδώς· τον κυρίευαν τα συναισθήματά του. Τα ματς του μετατρέπονταν σε καβγά- δες που διαρκούσαν πολλούς γύρους και έχανε συχνά.
Μετά από μερικά χρόνια, ο Φατς είπε στον Ρόουτς ότι ήταν καιρός να αποσυρθεί. Όμως το μποξ ήταν όλη του η ζωή· αν αποσυρόταν, τι θα έκανε μετά; Συνέχισε να μάχεται και να χάνει, ώσπου τελικά είδε τι του επιφύλασσε η μοίρα και αποσύρθηκε. Έπιασε δουλειά στο τηλεμάρκετινγκ και άρχισε να πίνει πολύ. Τώρα μισούσε το άθλημα – του είχε δώσει τόσο πολλά και ο κόπος του είχε πάει χαμένος. Σχεδόν άθελά του, μια μέρα ξαναπήγε στο γυμναστήριο για να δει τον φίλο του Βέρτζιλ Χιλ να παλεύει με κάποιον πυγμάχο που ετοιμαζόταν να δώσει αγώνα για τον τίτλο. Και οι δύο πυγμάχοι είχαν προπονηθεί με τον Φατς, αλλά στη γωνιά του Χιλ δεν υπήρχε κανείς να τον βοηθήσει, κι έτσι ο Φρέντι του έφερε νερό και του έδωσε συμβουλές.
Την άλλη μέρα ξαναπήγε για να βοηθήσει πάλι τον Χιλ και σύντομα έγινε τακτική παρουσία στο γυμναστήριο του Φατς. Δεν τον πλήρωναν, οπότε συνέχισε τη δουλειά του στο τηλεμάρκετινγκ, αλλά μέσα του μυριζόταν μια ευκαιρία – και ήταν απελπισμένος. Εμφανιζόταν στην ώρα του και έμενε πιο αργά απ’ όλους τους άλλους. Ξέροντας τόσο καλά τις τεχνικές του Φατς, μπορούσε να τις διδάξει σε όλους τους πυγμάχους. Άρχισε να αναλαμβάνει περισσότερες ευθύνες.
Advertisment
Στο πίσω μέρος του μυαλού του δεν μπορούσε να αποτινάξει την απέχθειά του για την πυγμαχία και αμφέβαλλε για το πόσο καιρό θα μπορούσε να το συνεχίσει αυτό. Σε αυτή την καριέρα καθένας κοίταζε τον εαυτό του και οι προπονητές σπανίως άντεχαν για καιρό αυτή τη δουλειά. Άραγε θα γινόταν αυτό άλλη μια ρουτίνα, θα επαναλάμβανε διαρκώς τις ίδιες ασκήσεις που είχε μάθει από τον Φατς; Ένα κομμάτι του εαυτού του λαχταρούσε να επιστρέψει στο ρινγκ – τουλάχιστον το ρινγκ δεν ήταν τόσο προβλέψιμο.
Μια μέρα ο Βέρτζιλ Χιλ του έδειξε μια τεχνική που είχε μάθει από κάποιους Κουβανούς πυγμάχους: Αντί να δουλεύουν με σάκο πυγμαχίας, συνήθως γυμνάζονταν με τον προπονητή, που φορούσε μεγάλα παραγεμισμένα γάντια. Στέκονταν και οι δύο στο ρινγκ και ο πυγμάχος πυγμαχούσε με λιγότερη ένταση με τον προπονητή και εξασκούσε τις γροθιές του. Ο Ρόουτς το δοκίμασε με τον Χιλ και τα μάτια του έλαμψαν. Αυτό τον ξανανέβαζε στο ρινγκ, αλλά υπήρχε και κάτι ακόμα. Ένιωθε ότι η πυγμαχία είχε βαλτώσει, όπως επίσης και οι προπονητικές μέθοδοί του. Είδε με τον νου του έναν τρόπο για να προσαρμόσει τη δουλειά με τα γάντια έτσι ώστε να μην είναι απλώς προπόνηση για γροθιές. Θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος για να επινοήσει ο εκπαιδευτής μια ολόκληρη στρατηγική στο ρινγκ και να τη δείχνει στον πυγμάχο του σε πραγματικό χρόνο. Αυτό θα έφερνε την επανάσταση και την αναζωογόνηση ολόκληρου του αθλήματος. Ο Ρόουτς άρχισε να το αναπτύσσει αυτό μαζί με την ομάδα των πυγμάχων που γύμναζε τώρα.
Τους δίδασκε ελιγμούς που ήταν πιο ευέλικτοι και είχαν στρατηγική.
Δεν άργησε να αφήσει τον Φατς για να δουλέψει μόνος του. Γρήγορα απέκτησε φήμη επειδή προετοίμαζε τους πυγμάχους του καλύτερα από κάθε άλλον και μέσα σε λίγα χρόνια έγινε ο πιο πετυχημένος προπονητής της γενιάς του.
Όταν ασχολείστε με την καριέρα σας και τις αναπόφευκτες αλλαγές της, πρέπει να σκέφτεστε ως εξής: Δεν είστε ζεμένοι σε μια συγκεκριμένη θέση· δεν οφείλετε νομιμοφροσύνη σε μια καριέρα ή μια εταιρεία. Είστε δεσμευμένοι στον Σκοπό της Ζωής σας, πρέπει να τον εκφράσετε πλήρως. Σε εσάς εναπόκειται να τον βρείτε και να χαράξετε τη σωστή κατεύθυνση.
Δεν εναπόκειται στους άλλους να σας προστατεύσουν ή να σας βοηθήσουν. Είστε μόνοι σας. Η αλλαγή είναι αναπόφευκτη, ειδικά σε μια τόσο επαναστατική στιγμή όσο η δική μας. Εφόσον είστε μόνοι σας, σε εσάς εναπόκειται να προβλέψετε τις αλλαγές που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στο επάγγελμά σας. Πρέπει να προσαρμόσετε τον Σκοπό της Ζωής σας σε αυτές τις περιστάσεις. Μην αγκιστρώνεστε από τους παλιούς τρόπους δράσης, επειδή αυτό θα σας κάνει να καθυστερήσετε και να πληρώσετε το αντίτιμο. Να είστε ευέλικτοι και πάντα να προσπαθείτε να προσαρμοστείτε.
Αν η αλλαγή σάς επιβληθεί εκ των άνω, όπως επιβλήθηκε στον Φρέντι Ρόουτς, πρέπει να αντισταθείτε στον πειρασμό να αντιδράσετε υπερβολικά ή να σας πιάσει λύπηση για τον εαυτό σας. Ο Ρόουτς ενστικτωδώς ξαναβρέθηκε στο ρινγκ επειδή κατάλαβε πως αυτό που αγαπούσε δεν ήταν η πυγμαχία αυτή καθαυτή, αλλά τα ανταγωνιστικά αθλήματα και η κατάστρωση στρατηγικής. Καθώς σκεφτόταν με αυτόν τον τρόπο, μπόρεσε να προσαρμόσει τις κλίσεις του σε μια καινούρια κατεύθυνση στα πλαίσια της πυγμαχίας. Όπως και ο Ρόουτς, έτσι κι εσείς δεν πρέπει να εγκαταλείψετε τις δεξιότητες και την εμπειρία που κερδίσατε, αλλά να βρείτε έναν καινούριο τρόπο να τις εφαρμόζετε. Το βλέμμα σας είναι στραμμένο στο μέλλον, όχι στο παρελθόν.
Συχνά αυτές οι ριζικές αναπροσαρμογές μας οδηγούν σε ένα ανώτερο μονοπάτι – μας ταρακουνάνε για να βγούμε από τη νωθρότητα και μας αναγκάζουν να επαναξιολογήσουμε τον προορισμό μας. Να θυμάστε: ο Σκοπός της Ζωής σας είναι ένας ολοζώντανος οργανισμός. Από τη στιγμή που θα αρχίσετε να ακολουθείτε άκαμπτα ένα σχέδιο που χαράξατε στα νιάτα σας, θα εγκλωβιστείτε στη θέση σας και ο χρόνος θα σας προσπεράσει αδυσώπητα.
*Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο Υπεροχή του Robert Green. Κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Διόπτρα και στο www.dioptra.gr
