Είμαι “πλούσια”… και ας θέλουν να με πείσουν για το αντίθετο

Με έκαναν να πιστεύω πως θα είμαι σημαντικός άνθρωπος αν αποκτήσω πλούτο και κοινωνική αποδοχή.

Μαρία Σκαμπαρδώνη

Σήμερα βγήκα μία βόλτα στο πάρκο, να δω την ήρεμη και ακύμαντη θάλασσα. Να με δει ο ήλιος και να με ζεστάνει με το απαραίτητο φως του που χρειάζεται το σώμα μου ως ένα βαθμό.

Και αισθάνθηκα πλούσια, γεμάτη, ευτυχισμένη. Δε χρειάστηκε να πληρώσω, δε χρειάστηκε να πιεστώ για να παράγω προκειμένου να αισθανθώ σημαντική. Μέσα στην απλότητα της περαστικής στιγμής, αισθάνθηκα το μεγαλείο του να βρίσκω ως άνθρωπος χαρά από τα μικρότερα.

Advertisment

Μεγάλωσα με την πεποίθηση ότι πρέπει για να αξίζω να είμαι ένα μηχάνημα, ένα ρομπότ. Ότι πρέπει να παράγω, να μην απολαμβάνω τη ζωή μου ουσιαστικά επειδή αυτό είναι χάσιμο χρόνου. Έμαθα να κρίνω την αξία μου από τα χρήματα που υπάρχουν στην τσέπη ή τον τραπεζικό μου λογαριασμό. Και αυτή η αγωνία, η πίεση, η εμμονή έγινε μία ταφόπλακα για την απόλαυση των απλών, καθημερινών, δωρεάν στιγμών. Αυτών των λεπτών που με καθιστούν πραγματικά πλούσια.

Μεγάλωσα να θεωρώ τον εαυτό μου σημαντικό μόνο όταν πετύχει κάτι πομπώδες, σημαντικό για τα μάτια των περισσότερων ανθρώπων. Και λησμόνησα πως με ανύψωσε ως άνθρωπο εκείνη η στιγμή που δεν κατανάλωσα τίποτα, αλλά περιείχε μέσα την ουσιαστική σύνδεση με τον βαθύτερο πυρήνα μου.

Με έκαναν να πιστεύω πως θα είμαι σημαντικός άνθρωπος αν αποκτήσω πλούτο και κοινωνική αποδοχή. Όμως, την ανθρώπινή μου ύπαρξη αισθάνθηκα καταξιωμένη στα απλά, στα δωρεάν πράγματα. Σε μία τυχαία συνάντηση, σε μία ανταλλαγή απόψεων, σε ένα «ομόρφυνες». Σε μία βόλτα στη θάλασσα, σε μία προσευχή, σε ένα περπάτημα στο άλσος.

Advertisment

Σε στιγμές δωρεάν, σε στιγμές τόσο απλές, βρήκα τον άνθρωπο μέσα μου. Συνάντησα το πραγματικό νόημα της ζωής που δεν εξαργυρώνεται με κανένα ποσό και καμία «υψηλή» κοινωνική θέση.

Δε θέλω να είμαι παραγωγική, θέλω να είμαι ευτυχισμένη. Θέλω να απολαμβάνω την ύπαρξή μου ως άνθρωπος και όχι ως ρομπότ.

Είμαι πλούσια και ας θέλουν να με πείσουν να με πείσουν για το αντίθετο. Γιατί θέλω να αποκτώ αυτά που τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν: τις απλές, καθημερινές στιγμές.

About
Latest Posts

Μαρία Σκαμπαρδώνη

Ονομάζομαι Μαρία Σκαμπαρδώνη, είμαι 24 ετών και είμαι δημοσιογράφος. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω γιατί αυτός είναι ο δικός μου τρόπος να μοιράζομαι τις σκέψειςμου και να έρχομαι πιο κοντά με τους ανθρώπους. Όνειρο και σκοπός της ζωής μου είναι μετά από χρόνια να θεωρούμαι μία από τις καλύτερες πένες της χώρας μου –και γιατί όχι; - και του κόσμου. Η φράση της ζωής μου είναι αυτή που έλεγε η σπουδαία Audrey Hepburn: Nothing is impossible. Even the word, itself, says I’m possible!’’

Latest posts by Μαρία Σκαμπαρδώνη (see all)