Σήμερα βγήκα μία βόλτα στο πάρκο, να δω την ήρεμη και ακύμαντη θάλασσα. Να με δει ο ήλιος και να με ζεστάνει με το απαραίτητο φως του που χρειάζεται το σώμα μου ως ένα βαθμό.
Και αισθάνθηκα πλούσια, γεμάτη, ευτυχισμένη. Δε χρειάστηκε να πληρώσω, δε χρειάστηκε να πιεστώ για να παράγω προκειμένου να αισθανθώ σημαντική. Μέσα στην απλότητα της περαστικής στιγμής, αισθάνθηκα το μεγαλείο του να βρίσκω ως άνθρωπος χαρά από τα μικρότερα.
Μεγάλωσα με την πεποίθηση ότι πρέπει για να αξίζω να είμαι ένα μηχάνημα, ένα ρομπότ. Ότι πρέπει να παράγω, να μην απολαμβάνω τη ζωή μου ουσιαστικά επειδή αυτό είναι χάσιμο χρόνου. Έμαθα να κρίνω την αξία μου από τα χρήματα που υπάρχουν στην τσέπη ή τον τραπεζικό μου λογαριασμό. Και αυτή η αγωνία, η πίεση, η εμμονή έγινε μία ταφόπλακα για την απόλαυση των απλών, καθημερινών, δωρεάν στιγμών. Αυτών των λεπτών που με καθιστούν πραγματικά πλούσια.
Μεγάλωσα να θεωρώ τον εαυτό μου σημαντικό μόνο όταν πετύχει κάτι πομπώδες, σημαντικό για τα μάτια των περισσότερων ανθρώπων. Και λησμόνησα πως με ανύψωσε ως άνθρωπο εκείνη η στιγμή που δεν κατανάλωσα τίποτα, αλλά περιείχε μέσα την ουσιαστική σύνδεση με τον βαθύτερο πυρήνα μου.
Με έκαναν να πιστεύω πως θα είμαι σημαντικός άνθρωπος αν αποκτήσω πλούτο και κοινωνική αποδοχή. Όμως, την ανθρώπινή μου ύπαρξη αισθάνθηκα καταξιωμένη στα απλά, στα δωρεάν πράγματα. Σε μία τυχαία συνάντηση, σε μία ανταλλαγή απόψεων, σε ένα «ομόρφυνες». Σε μία βόλτα στη θάλασσα, σε μία προσευχή, σε ένα περπάτημα στο άλσος.
Σε στιγμές δωρεάν, σε στιγμές τόσο απλές, βρήκα τον άνθρωπο μέσα μου. Συνάντησα το πραγματικό νόημα της ζωής που δεν εξαργυρώνεται με κανένα ποσό και καμία «υψηλή» κοινωνική θέση.
Δε θέλω να είμαι παραγωγική, θέλω να είμαι ευτυχισμένη. Θέλω να απολαμβάνω την ύπαρξή μου ως άνθρωπος και όχι ως ρομπότ.
Είμαι πλούσια και ας θέλουν να με πείσουν να με πείσουν για το αντίθετο. Γιατί θέλω να αποκτώ αυτά που τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν: τις απλές, καθημερινές στιγμές.
- Με αβύσσους παλεύουμε όλοι καθημερινά και περπατάμε όπως οι ακροβάτες… σε τεντωμένο σκοινί - 30 Μαΐου 2023
- Ψυχικές διαταραχές | Πώς μπορώ να βοηθήσω έναν δικό μου άνθρωπο που πάσχει από ψύχωση - 21 Μαΐου 2023
- Είμαι “πλούσια”… και ας θέλουν να με πείσουν για το αντίθετο - 8 Μαΐου 2023
- Το όνομα μου Αλήθεια και υπάρχω… - 29 Νοεμβρίου 2022
- Οι άλλοι μη νομίζεις… δεν λένε και πολλά - 15 Νοεμβρίου 2022
- Κλείσε τα προσωπικά σου σε ένα δικό σου κουτί, αλλά πρόσεξε σε ποιον δίνεις το αντικλείδι - 9 Οκτωβρίου 2022
- Η γνώση είναι ο πιο απαιτητικός εραστής. Ποτέ δεν την κατακτάς ολοκληρωτικά, ενώ σε κάνει να την ερωτεύεσαι - 21 Σεπτεμβρίου 2022
- Κι όμως, μέσα από τα άσπρα μαλλιά και τις ρυτίδες στο δέρμα σου δείχνω τις αξίες της ζωής. Γεια σου… είμαι ο Χρόνος! - 5 Ιανουαρίου 2022
- Έμαθα πως φταίω γιατί αγάπησα πολύ… - 9 Μαρτίου 2021
- Ποτέ δεν είσαι μόνος. Δίπλα σου είναι εκείνο το βάζο με τα λουλούδια που ποτέ δεν πρόσεξες… - 9 Φεβρουαρίου 2021
