«Διψώντας» απεγνωσμένα για λίγη χαρά, την ψάχνεις στις διακοπές σου. Όμως αγνοείς ότι μπορείς να την δημιουργήσεις και στην καθημερινότητά σου. Ο θησαυρός της ευτυχίας που αναζητάς, μπορεί να νομίζεις ότι είναι μόνο κάπου στο μακρινό μέλλον, ωστόσο, ίσως να κάνεις και λάθος.
Η καθημερινότητά μας είναι ένα κουβάρι με στοιχειωμένα φαντάσματα, που αποφεύγουμε να κοιτάξουμε. Γιατί; Διότι πιστεύουμε ότι δεν έχει και τόση σημασία ή ότι δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά για να την αλλάξουμε. Βρήκαμε λοιπόν κάποια στιγμή, μια δουλειά, και ρουτινιάσαμε, ζώντας την ίδια μέρα ξανά και ξανά. Σπίτι- δουλειά, δουλειά- σπίτι. Με άλλα λόγια, αυτό που κάνουμε είναι να ζούμε την μέρα της μαρμότας. Και κάπου εκεί, αρχίζουμε να πιστεύουμε πως η κάθε μέρα μας είναι μια ανιαρή επανάληψή της προηγούμενης, κι άρα, ίσως στα ρεπό μας ή κυρίως στις διακοπές μας, θα μπορέσουμε να βρούμε τον θησαυρό της ξεγνοιασιάς. Αλλά, φίλε μου, εάν περιμένεις τις λίγες μέρες τον χρόνο για να νιώσεις ζωντανός, άστα να πάνε. Που και στις διακοπές μας, δεν δίνω κι όρκο ότι το ζούμε αληθινά. Τις περισσότερες φορές, απλά δείχνουμε να περνάμε καλά στα social media.
Advertisment
Με άλλα λόγια, περισσότερο μας νοιάζει να εντυπωσιάσουμε τον ινσταγκραμικό μας περίγυρο, παρά να απολαύσουμε τις διακοπές μας. Δεν έχουμε ιδέα τι σημαίνει να ζεις την στιγμή. Μπορεί να μην μας το έμαθε και κανείς, αλλά τι πιο όμορφο από να διασκεδάζεις αυθεντικά, από το να χάνεις την αίσθησή του χρόνου όντας «απορροφημένος» στην εκάστοτε στιγμή, από να είσαι ερωτευμένος με τον τρόπο που ζεις; Καλές οι διακοπές λοιπόν, όμως ποιος νοιάζεται για την καθημερινότητά του;
Και σε τι άθλιες συνθήκες στασιμότητας μπορεί να βρεθεί όποιος δεν δίνει δεκάρα γι’ αυτήν;
Αναφερθήκαμε προηγουμένως στο μοντέλο σπίτι- δουλειά, δουλειά- σπίτι. Αργά ή γρήγορα, με αυτό το μοντέλο, βυθιζόμαστε στον βούρκο της μελαγχολίας κι η ζωή μας μετατρέπεται σε ένα σύνολο βαρετών στιγμών, με λίγες εκλάμψεις χαράς. Για να γουστάρουμε την ζωή μας, χρειάζεται να την φτιάξουμε πρώτα. Είναι όπως το χαλασμένο αμάξι: πως περιμένεις να είναι λειτουργικό, όταν έχει άπειρες ζημιές και δεν το πας στο συνεργείο; Έτσι κι η ζωή σου, χρειάζεται να μπει στο συνεργείο της ζωής!
Advertisment
Μπαίνοντας στο συνεργείο της ζωής, χρειάζεται να απαντήσουμε σε ορισμένα ερωτήματα για να δούμε πόσο μεγάλο σέρβις απαιτείται να κάνουμε. Αρχικά, έχεις συνήθειες και χόμπι που απολαμβάνεις; Γουστάρεις τον τρόπο που αξιοποιείς τον ελεύθερό σου χρόνο; Γουστάρεις τον περίγυρο σου ή αποτελείται από τοξικούς ανθρώπους, που σαν βρικόλακες σου απορροφούν την ενέργειά σου; Η εργασία σου σου αρέσει ή βλαστημάς την ώρα και την στιγμή που βρίσκεσαι εκεί; Αλλά, κι έστω ότι δεν είναι η δουλειά των ονείρων σου, αλλά δεν την σιχαίνεσαι κιόλας, πως είναι η απόδοσή σου εκεί; Η απόδοσή σου βασίζεται στις αξίες της ιδανικής σου συμπεριφοράς ή δεν βασίζεται πουθενά; Μήπως υποτιμάς το πόσο πληρότητα μπορεί να σου προσφέρει το να είσαι ικανοποιημένος από την απόδοσή σου στην δουλειά σου; Εάν σου αρέσει η φύση, πόσο συχνά πηγαίνεις σε θάλασσα, σε βουνά ή εν γένει σε φυσικά τοπία;
Συνεπώς, αρχικά ανακαλύπτουμε τις δραστηριότητες μας αρέσουν, έπειτα τις εισάγουμε στην καθημερινότητά μας , κι τέλος φροντίζουμε να τις εκτελούμε με τρόπο που να τις απολαμβάνουμε. Θα πει κανείς βέβαια: «Μα η καθημερινότητα έχει δυσκολίες, κούραση, αγγαρείες κι αναποδιές». Φυσικά κι έχει. Η καθημερινότητα – τουλάχιστον για τον μέσο βιοπαλαιστή άνθρωπο- δεν είναι παιδική χαρά. Αντίθετα, κάθε μέρα καλείσαι να επιλύεις προβλήματα, τόσο στο εργασιακό σου περιβάλλον, όσο και στην προσωπική σου ζωή. Κι εκεί ακριβώς είναι μια ακόμα ευκαιρία σου να λάμψεις: μπορείς να βρεις την αληθινή χαρά, μέσα από την επίλυση των προβλημάτων αυτών, κάτι που ουσιαστικά θα «ακονίσει» και τις δεξιότητές σου και θα τονώσει την αυτοεκτίμησή σου.
Συνεχίζοντας, δεν υπάρχουν αγγαρείες της καθημερινότητας. Εάν θεωρείς αγγαρεία το να καθαρίσεις το σπίτι σου, το σώμα σου ή τα ρούχα σου και το να μαγειρέψεις, να γνωρίζεις πως μπορείς και να μην τα κάνεις. Αλλά σημασία έχει τι θες. Θες να ζεις σε στάβλο, να μυρίζεις άσχημα από χιλιόμετρα και να παραγγέλνεις κάθε μέρα απ’ έξω; Εικάζω πως όχι, συνεπώς, ίσως να μην είναι και τόσο αγγαρείες όλα αυτά, αλλά πράγματα που θες να κάνεις γιατί εσύ νιώθεις καλύτερα στο τέλος της μέρας. Παράλληλα, όταν είμαστε κουρασμένοι, καλό είναι να κοιμόμαστε επαρκώς και ποιοτικά, αλλά συχνά, παρά την κούρασή μας, ξενυχτάμε στα social media δίχως λόγο και μετά μας φταίει η «βάρβαρη» καθημερινότητα…
Άρα, ο θησαυρός της χαράς έχει κάποια κλειδιά. Ένα απ’ αυτά είναι το να «χτίσεις» μια ζωή που γουστάρεις. Όταν απολαμβάνεις τον τρόπο που ζεις, έχοντας συνήθειες που σε παθιάζουν, η ζωή σου έχει άλλη προοπτική. Εκεί που ο μαρασμός κυριαρχούσε σ’ αυτήν, θα κυριαρχεί η άνθιση. Και μάλιστα καθημερινά.
Χάρης Μαυροκέφαλος
