, ,

Όχι παιδί μου δε μου χρωστάς, εγώ σου χρωστάω…

Εγώ σου χρωστάω, γιατί μέσα από εσένα έμαθα πολλά και ήσουν το μεγαλύτερο μάθημα της ζωής μου.

Όχι παιδί μου δε μου χρωστάς, εγώ σου χρωστάω...

Πολλές φορές οι γονείς θεωρούν πως “χρειάζεται” να θυμίσουν και να τονίσουν στα παιδιά τους τα πόσα έχουν κάνει για αυτά, πόσες θυσίες και πόσα ίσως πράγματα στερήθηκαν για να τα μεγαλώσουν, για να τα σπουδάσουν και γενικά για να τους παρέχουν όσα χρειάζονται. Οι λόγοι για τους οποίους γίνεται αυτό ποικίλουν, αλλά κυρίως ίσως είναι ο φόβος πως τα παιδιά με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουν να εκτιμήσουν ίσως ή θα έχουν στο μυαλό τους όλα αυτά και δε θα τους αφήσουν όταν το έχουν κι εκείνοι ανάγκη.

Η αλήθεια όμως, είναι ότι τα παιδιά και βλέπουν και κατανοούν και εκτιμούν και ας μη γίνεται αυτή η “υπενθύμιση”. Εξάλλου όποιος είναι να κάνει κάτι θα το κάνει, χωρίς να χρειάζεται να του το ζητήσεις. Τότε είναι που έχει και νόημα άλλωστε. Κάθε παιδί προσφέρει αντίστοιχα στους γονείς από αμοιβαία αγάπη, όχι επειδή χρωστάει κάτι. Δεν εξαγοράζεται η αγάπη, δεν είναι αγοροπωλησία. Κανένα παιδί δε χρωστάει τίποτα στον γονιό του. Ο κάθε γονιός κάνει το παιδί του επειδή θέλει. Ακόμα και αν δεν το είχε “προγραμματίσει”, έχει επιλέξει να το φέρει στον κόσμο και είναι πλήρως υπεύθυνος για αυτό. Όλα όσα προσφέρει πρέπει να τα κάνει ανιδιοτελώς, να ξέρει ότι τα κάνει χωρίς να περιμένει κάποιο αντάλλαγμα.

Advertisment

«Ναι, παιδί μου, καλά ακούς δε μου χρωστάς εσύ. Εγώ σου χρωστάω, γιατί μέσα από εσένα έμαθα πολλά και ήσουν το μεγαλύτερο μάθημα της ζωής μου. Μέσα από εσένα έμαθα καλύτερα τον εαυτό μου, βελτιώθηκα σαν άνθρωπος, καθώς έμαθα να αγαπάω χωρίς όρια, να νοιάζομαι για κάποιον άλλον πιο πολύ από τον εαυτό μου. Κατάφερα να μηδενίσω τον εγωισμό μου και να αγωνίζομαι για να σε βλέπω να χαμογελάς. Με έκανες να νιώσω πάλι παιδί και να συνειδητοποιήσω ότι έχω μεγαλύτερη δύναμη απ’ ότι πίστευα ότι έχω.

Με έκανες να καταλάβω τη δύναμη που μπορεί να έχει ένα φιλί, μία αγκαλιά, ένα απλό τηλεφώνημα με ένα ασήμαντο άλλες φορές «είμαι καλά». Με φούσκωσες από περηφάνια κάθε φορά που έβλεπα να πετυχαίνεις κάτι που ήθελες πολύ, πρόσεχε όχι κάτι που ήθελα εγώ, αλλά εσύ. Βλέπεις μπορεί να μοιάζουμε τόσο εμφανισιακά, αλλά είμαστε τελικά τόσο διαφορετικοί άνθρωποι. Ξέρω ότι όλη την αγάπη που δέχτηκες τη μετέτρεψες σε φτερά για να πετάξεις όσο πιο ψηλά γίνεται και για’ μένα το πιο σημαντικό είναι ότι πετώντας γυρνούσες και κοιτούσες πίσω.

Κοιτούσες να δεις αν σε θαυμάζουμε, αν είμαστε ακόμα εκεί, όπως κάθε φορά και αυτό είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για εμάς , τους γονείς σου. Απόλαυσε το ταξίδι σου, έχοντας για πυξίδα τις συμβουλές μας, ώστε να μη χαθείς ποτέ και το μεγαλύτερο δώρο σου δε θα είναι τίποτα παραπάνω από ένα μια ζεστή και αληθινή αγκαλιά, ένα γλυκό φιλί και ένα ποτήρι κρασί που πίνοντας το θα μας λες πώς αυτά που πήρες μεγαλώνοντας σε έκαναν ευτυχισμένο και καλό άνθρωπο, έναν άνθρωπο με αξίες, που έμαθε να αγαπά, να νοιάζεται , να κυνηγάει τα όνειρα του και να πατάει γερά στα πόδια του.

Advertisment

Με αγάπη, Οι γονείς σου»

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

«Με συμπαθούν αρκετά;» Πώς οι εφηβικές φιλίες διαμορφώνουν ευτυχισμένους και υγιείς ανθρώπους
3 λόγοι για τους οποίους συμβιβάζεστε με λιγότερα στη σχέση σας και τι να κάνετε για να το αλλάξετε
Αποξένωση στα αδέλφια: Ένας ψυχολόγος εξηγεί τους λόγους και απαντά σε 8 καίρια ερωτήματα
Ψέματα που μας έμαθαν για αλήθειες: "Τα ετερώνυμα έλκονται"

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση