Ο θαυμασμός των αρχαίων φιλοσόφων για το σύμπαν, τους έκανε να το αποκαλούν Κόσμο, δηλαδή κόσμημα, κάτι όμορφο. Η ομορφιά και η τάξη του σύμπαντος, έρχεται σαν αποτέλεσμα μιας δημιουργικής δύναμης που μετατρέπει το χάος σε κόσμο και εκφράζεται μέσω της αρμονίας, του ρυθμού και του μέτρου.
Μιλάμε, λοιπόν ξεκάθαρα για μουσική. Με τον όρο μουσική εδώ αναφέρομαι στο συμπαντικό κώδικα που διέπει τα πάντα και όχι αποκλειστικά στον ήχο. Για τους πρωπατορικούς παλμούς του σύμπαντος.
Advertisment
Όταν αποφάσισα, λοιπόν, να γράψω ένα παραμύθι, ήθελα οπωσδήποτε να αφορά τη μουσική. “Το Μυστικό της Αρμονίας” μπορείτε να το βρείτε εδώ
Είναι ένα φιλοσοφικό παραμύθι που, με ήρωες την Αρμονία και τον Φάλτσον, πραγματεύεται μέσω συμβολισμών την πανίσχυρη δύναμη που έχει η μουσική να μεταμορφώνει το άτακτο, το άκοσμο και το χαοτικό σε κάτι όμορφο και μουσικό. Πρόκειται για μία ιστορία με επίκεντρο την αγάπη για τη φύση, τη μουσική και τον έρωτα.
Τα τρία αυτά στοιχεία, η φύση, η μουσική και ο έρωτας, διαμορφώνουν όλη την πραγματικότητα την οποία αντιλαμβανόμαστε.
Advertisment
Η μουσική, και από άποψη τέχνης, ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες, καθώς δεν έχει ανάγκη τον άνθρωπο, όπως η ζωγραφική ή το θέατρο κτλ, αλλά ενυπάρχει σε όλο το αχανές Διάστημα σαν συμπαντικός νόμος που διέπει το παν και κακώς έχει αφαιρεθεί από τις επιστήμες.
Βέβαια, από την άλλη, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η μουσική είναι μία επιστήμη σαν όλες τις άλλες, εφόσον η μουσική στην ουσία εμπεριέχει όλες τις τέχνες και τις επιστήμες. Στην πραγματικότητα κολυμπάμε μέσα της.
Η ανθρώπινη προσπάθεια κατανόησης του σύμπαντος μέσω της επιστήμης και της τέχνης, δεν είναι παρά μία προσπάθεια αντίληψης της συμπαντικής μουσικής. Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το επίθετο “μουσικό” ως ένδειξη ότι κάτι είναι αρμονικό και δεν “φαλτσάρει” σε σχέση με το περιβάλλον του.
Δυστυχώς οι επιστήμες στις μέρες μας έχουν ξεχάσει τη μουσικότητά τους και έχουν προσανατολιστεί στην κερδοσκοπία, αλλά και οι τέχνες με τη σειρά τους επηρεάζονται αρνητικά και αποτυπώνουν το σημερινό χάος μέσα στα τωρινά έργα τέχνης.
Η ανθρώπινη κοινωνία, δυστυχώς δεν μπορεί να χαρακτηριστεί “μουσική” διότι τα βασικά χαρακτηριστικά της μουσικής (αρμονία, ρυθμός, μέτρο) δεν ήταν γνώμονας κατά τη δημιουργία της.
Έτσι, και ο άνθρωπος ως μέλος της κοινωνίας, εμφανίζεται δυσαρμονικός και δυσκολεύεται πολύ να βρεί τον εγγενή ρυθμό του, αλλά και το μέτρο.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο “μουσικός” άνθρωπος δεν υπάρχει ή είναι αδύνατον να δημιουργηθεί, αλλά κάτι τέτοιο είναι σπάνιο και απαιτεί τα ανάλογα.
“Η μουσική δεν έχει ανάγκη κανέναν. Η μουσική είναι ένα θείο πράγμα. Είναι μια τεράστια δύναμη που διαμορφώνει τον κόσμο.”
| Βαγγέλης Παπαθανασίου
- Το μάταιο κυνήγι της επιτυχίας - 23 Σεπτεμβρίου 2024
- Σωκράτης: «Άπειρες οι οδοί της κακίας, αλλά μία η οδός της Αρετής» - 30 Ιανουαρίου 2024
- Το Μυστικό της Αρμονίας | Η μουσική ως συμπαντικός κώδικας - 4 Οκτωβρίου 2023
