Κείμενο που γράφεται τώρα..
Γράφω εγώ .. Διαβάζεις εσύ…
Advertisment
Και οι δύο μόνοι τώρα..
Η ζωή μας φαίνεται περίπλοκη γενικά,
ειδικά μας φαίνεται συναρπαστική..
Απ’ τη μια δράκοι και τέρατα,
απ’ την άλλη φιλικές μέδουσες που σου ξεμπλέκουν τα μαλλιά με διαμαντένια κοράλλια..
Advertisment
Τώρα στο προσκήνιο έρχεσαι εσύ..
Ο σκηνοθέτης της παράστασης..
Θέλεις να ρίξεις φεγγάρια μέσα σε σκοτεινά πελάγη; θέλεις να στρώσεις με αστερόσκονη τη μετάβαση του ονείρου σ’ αυτό που ονομάζουμε πραγματικότητα;
Θέλεις να γίνεις ο δύτης που μαζεύει μαργαριτάρια απ’ το βυθό ή θέλεις να φωτίσεις το μυστήριο του ναυαγίου;
Όπως και να χει, η ζωή είναι ποίηση και οτιδήποτε σκοτεινό μπορεί να γίνει μια δίεση που θα αλλάξει το κομμάτι..
Σε καμία περίπτωση δεν φεύγει απ’ την καλλιτεχνία…
Ως
Προς τους ποιητές της ζωής…
Νίτσα Μαμουζέλου
Τότε ήταν που έκλεψα το μυστικό της θάλασσας.. Σπούδασα υποκριτική στο Ν.Ε.Θ του Γιώργου Αρμένη.
Η έκθεση σε αντίθεση με την
ανάγκη του κόσμου για το
"κρυμμένο",
μου δίδαξαν πολλά..
Παίζω πιάνο,
κιθάρα και έχω τραγουδήσει σε μουσικές σκηνές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Σ' αυτό όμως που από παιδί καταφεύγω για να μπορώ να διασχίζω το σκοτάδι,
είναι η γραφή.
Όλα τ' αλλά πόλεμος.. Μέσω της γραφής,
γεννιέται ένας κόσμος,
όπου η φθορά γίνεται ποίηση,
η ποίηση φλυαρία
και κάπως έτσι γεννιέται η σιωπή..
Αυτό ψάχνω..
Δεν θέλω να καλύπτω το κενό..
Θέλω να το ενσωματώνω..
Αυτό μοιράζομαι μαζί σου..
Λέξεις που οδηγούν στη σιωπή.
- Μέσα στο σκοτάδι υπάρχει η τέχνη που οδηγεί στο φως… - 22 Σεπτεμβρίου 2024
- Κανείς δεν βρίσκει τον δρόμο της αποστολής του παρά μόνο μέσα απ’ την μοναδική δική του εσωτερική φωνή.. - 9 Σεπτεμβρίου 2024
- Κάποτε ήταν ένα παιδί… - 6 Σεπτεμβρίου 2024
