Κείμενο που γράφεται τώρα..
Γράφω εγώ .. Διαβάζεις εσύ…
Advertisment
Και οι δύο μόνοι τώρα..
Η ζωή μας φαίνεται περίπλοκη γενικά,
ειδικά μας φαίνεται συναρπαστική..
Απ’ τη μια δράκοι και τέρατα,
απ’ την άλλη φιλικές μέδουσες που σου ξεμπλέκουν τα μαλλιά με διαμαντένια κοράλλια..
Advertisment
Τώρα στο προσκήνιο έρχεσαι εσύ..
Ο σκηνοθέτης της παράστασης..
Θέλεις να ρίξεις φεγγάρια μέσα σε σκοτεινά πελάγη; θέλεις να στρώσεις με αστερόσκονη τη μετάβαση του ονείρου σ’ αυτό που ονομάζουμε πραγματικότητα;
Θέλεις να γίνεις ο δύτης που μαζεύει μαργαριτάρια απ’ το βυθό ή θέλεις να φωτίσεις το μυστήριο του ναυαγίου;
Όπως και να χει, η ζωή είναι ποίηση και οτιδήποτε σκοτεινό μπορεί να γίνει μια δίεση που θα αλλάξει το κομμάτι..
Σε καμία περίπτωση δεν φεύγει απ’ την καλλιτεχνία…
Ως
Προς τους ποιητές της ζωής…
Νίτσα Μαμουζέλου
Σπούδασα υποκριτική στο Νέο Ελληνικό Θέατρο του Γ. Αρμένη. Το θέατρο η έκθεση και ο κόσμος που διψάει για απαντήσεις μου δίδαξαν πολλά..
Αγαπώ τη μουσική, με ταξιδεύει σε μέρη που δεν υπάρχουν και αυτό επιβεβαιώνει το ανήσυχο πνεύμα μου, ότι ναι το ανύπαρκτο υπάρχει.. Και ανύπαρκτο γιατί το φτιάχνω εγώ... Σ'αυτό που από παιδί καταφεύγω για να μπορώ να κρατάω επαφή με την ουσία μου και να μπορώ να συνεχίζω, είναι η γραφή. Όλα τ' αλλά πόλεμος.. Μέσω της γραφής, ένας κόσμος όπου η φθορά γίνεται ποίηση
και η ποίηση φλυαρία, και κάπως έτσι γεννιέται η σιωπή.. Αυτό μοιράζομαι μαζί σου..
- Θυμάμαι πράγματα που δεν έζησα… Θυμάμαι και πράγματα που έζησα, αν είναι αλήθεια… - 17 Απριλίου 2024
- Έβαλα τα χέρια μου στις τσέπες… και βρήκα ξεχασμένα γράμματα που κάποτε τα κουβαλούσα σαν φυλαχτό… - 4 Απριλίου 2024
- Για ποιο λόγο φοβάται ο άνθρωπος το θάνατο; Ίσως το “εγώ” που χτίζεται εν ζωή, μας πλάνεψε τόσο πολύ… - 17 Φεβρουαρίου 2024
