Αγαπήστε μας σήμερα λίγο παραπάνω από χθες, μπας και μάθουμε να αγαπάμε και εμείς περισσότερο τον εαυτό μας

Προσπαθούμε καθημερινά να ανταπεξέλθουμε με όλους τους ρόλους που απαιτεί η ζωή μας να έχουμε, έχοντας την έμφυτη ανάγκη να τα κάνουμε όλα και

Προσπαθούμε καθημερινά να ανταπεξέλθουμε με όλους τους ρόλους που απαιτεί η ζωή μας να έχουμε, έχοντας την έμφυτη ανάγκη να τα κάνουμε όλα και να γίνονται όλα σωστά, ασχέτως εάν δεν προλαβαίνουμε. Καταπιανόμαστε με το κάθε τι, και αφήνουμε τον εαυτό μας τελευταίο.

Έχει γίνει ανάγκη επιβίωσης η φροντίδα των υπολοίπων που τόσο καταναλώνει τον χρόνο και την ενέργεια που έχουμε, που δεν μας μένει στιγμή για εμάς. Εμάς, που πρέπει να μας φροντίζουμε εξίσου. Που εάν δεν μας φροντίζουμε όσο θα έπρεπε, βρίσκουμε λόγους να μην μας αγαπάμε πλέον και τόσο. Κυρίως αυτό είναι που οδηγεί στα ξεσπάσματα που και που. Δεν είναι ότι δεν μας αγαπάτε εσείς, αλλά που δεν μας αγαπάμε εμείς όσο θα έπρεπε.

Advertisment

Αντέξετέ μας όμως για ακόμα λίγο. Να πάμε παραπέρα και βλέπουμε. Ασχέτως εάν σήμερα ξέρουμε τι θέλουμε και το θέλουμε εδώ και τώρα, και αύριο δεν ξέρουμε τίποτα, δεν θέλουμε τίποτα, λεμέ όχι σχεδόν σε όλα και μετά παραπονιόμαστε. Έτσι είναι στημένη η φύση του μυαλού μας και ευτυχώς μάθαμε να μην την πολεμάμε ή να την κρύβουμε πια, και ας έχει αυτό συνέπειες. Καμία συνέπεια δεν υπολογίζεται εάν η λύση είναι να επικρατεί ο φόβος.

Και ναι, συνεχώς είμαστε με κάτι. Κάτι πρέπει να γίνει τώρα, κάτι έπρεπε να γίνει εχθές και δεν έγινε, και όλο λέμε για το τι χρειάζεται να γίνει αύριο. Είμαστε γεμάτες πλανά και στόχους που συνήθως δεν αφορούν μόνο εμάς και κάποιες φορές ούτε καν εμάς. Και συνεχίζει το μυαλό να δουλεύει ασταμάτητα, μαζεύοντας όλα αυτά που θέλουμε να πούμε σε εκείνες τις στιγμές που θα έπρεπε να χαλαρώναμε. Και λεμέ ότι δεν πειράζει που θα αργήσεις σήμερα, και μένει το σπίτι κενό, αλλάζοντας εντελώς αυτά που όλη μέρα κάναμε για να είμαστε έτοιμες να σε δούμε.

Και μετά πάλι τρέχουμε για την δουλειά που και εκεί κάτι πολεμάμε. Να μαζέψουμε παιδιά με τις τύψεις ότι δεν τα βλέπουμε. Να φροντίσουμε σπίτι, που φροντίσαμε ήδη χθες και θα φροντίσουμε και αύριο. Να ετοιμάσουμε, να προγραμματίσουμε, να ετοιμάσουμε τον επόμενο προγραμματισμό, όχι μόνο του αύριο, αλλά και του μεθαύριο.

Advertisment

Και ας σας λέμε ότι σας αγαπάμε αφού φτάσατε και κοιμηθήκατε. Δεν προλαβαίνουμε πάντα, και νιώθουμε άσχημα για αυτό. Δεν ήμαστε πάντα έτοιμες να παρέχουμε αγάπη. Κάποτε μας πιάνει και δεν θέλουμε να δείξουμε τίποτα, να νιώσουμε τίποτα. Να μείνει λίγο έτσι θολό, για να ξεκουραστούμε κάπως. Αλλά πάντα επανερχόμαστε με περισσότερα από ότι είχαμε να δώσουμε πριν. Και τα χαρίζουμε όλα ανεξαιρέτως. Δεν κρατάμε ποτέ κάτι για εμάς.

Και μην δίνεται σημασία στις ημέρες του μήνα που γινόμαστε πιο νευρικές, που λέμε όσα νομίζουμε ότι μας λείπουν και δακρύζουμε για λόγο ή χωρίς. Αποδεχτείτε μας, γιατί έτσι είμαστε φτιαγμένες. Μην μας αντιμάχεστε για κάτι που ούτε εμείς κατανοούμε. Να μας αγαπάτε έτσι όπως είμαστε. Δυναμικές, ανεξάρτητες σήμερα, θυμωμένες αδύναμες αύριο. Με τα πάνω και τα κάτω μας. Αγαπήστε μας σήμερα λίγο παραπάνω από χθες, μπας και μάθουμε να αγαπάμε και εμείς περισσότερο τον εαυτό μας. Και αγκαλιάστε μας. Να χωθούμε εκεί, στο κέντρο του κόσμου.

About
Latest Posts

Κυριακή Ονησιφόρου

Πρώτα ανταμώνω το χάος που μετέπειτα το σβήνει η γαλήνη. Οι σκέψεις μου, μία ροή από θαλασσόλυκους που όλο θέλουν να φωνάξουν, αλλά δεν έχουν κάπου να ακουστούν πάρα μόνο στην ηχώ που δημιουργείται στο μυαλό μου. Έτσι είμαι εγώ. Πέρασα την φαντασία και την ορμή μου στο μάρκετινγκ όπου και ασχολούμαι από τότε που αποφοίτησα από τον κλάδο Δημοσίων Σχέσεων, Διαφήμιση και Μάρκετινγκ και είμαι πλέον σε θέση να λέω αυτά που νιώθω, και πόσο μάλλον επιτέλους να τα γράφω. Το καλύτερο όμως είναι πως δεν είμαι μόνη. Θέλω να φτάσω τους ανθρώπους που συμμερίζονται τις σκέψεις μου, θέλω να τους δίνω ελπίδα καθώς ότι κι αν ζούμε, όσο διαφορετικοί και να είμαστε, κάτι μας συνδέει, και αυτό το κάτι τείνω να πιστεύω πως είναι μαγικό!

Latest posts by Κυριακή Ονησιφόρου (see all)