Της Μάρης Γαργαλιάνου
Σε μπαλκόνια με θέες καταγάλανες, αρμύρα και γλυκό κρασί να ταξιδέψεις. Με φίλους και οικογένεια, με σύντροφο, ή αγκαζέ τον εαυτό σου να χαθείς. Να ανακαλύψεις νοστιμιές απ’ αλλού φερμένες και να «παίξεις» παιχνίδια ερωτικά με τον ουρανίσκο σου. Να χαθείς σε στιγμιότυπα φωτογραφιών ανάμεσα σε σοκάκια και κατάλευκα μικρά σπιτάκια με αγιόκλημα και νυχτολούλουδο να μπαίνει ορμητικά στα ρουθούνια σου και να σε παρασύρει σε κόσμους θεούς ευωδιαστούς. Χρειάζεσαι απλά ένα διάλειμμα. Ένα pause σε αυτήν τη τρελή, βάναυση, ώρες ώρες ανεκδιήγητη καθημερινότητα. Πόσο σε νιώθω. Πόσο καταλαβαινόμαστε τελικά.
Advertisment
Η καρδιά του καλοκαιριού επιτάσσει διακοπές. Φτερούγισμα ψυχής, χαλάρωση, ελευθερία. Ένα απαλό αεράκι και κεριά αναμέννα σε ταράτσες και αιώρες σε τοπία καταπράσινα φτιαγμένες απο όνειρο και οδηγητές στο όνειρο σε περιμένουν. Δε ζητάς πολλά. Δεν είναι αυτά τα «πολλά». Άξίζεις πολλά παραπάνω και φυσικά δεν αναφέρομαι σε υπερπολυτελή πακέτα εξορμήσεων, αλλά στο χρόνο. Αυτός ναι, είναι ανεκτίμητος και ώρες ώρες όντως αποτελεί πολυτέλεια.
Ζητάς το αυτονόητο. Κάποιες μέρες ελευθερίας μακριά από όλους και απ’ όλα. Να αναπνεύσει λίγο το κατα τα άλλα πολυάσχολο και σχεδόν πηγμένο σου μυαλό, να μεταδώσει ηρεμία σε ψυχή και σώμα, να αναγνωρίσεις την αλήθεια μέσα σου, να σε βρεις ξανά. Πολλά άντεξες και φέτος δε νομίζεις; Έδωσες ευκαιρίες που δεν εκτιμήθηκαν, πόνεσες τα μάτια σου μπροστά απο τον ηλεκτρονικό υπολογιστή για πρότζεκτ απαιτητικά, έχασες χρόνο πολύ σε συζητήσεις και προβλήματα άνευ ουσίας, κουράστηκες, έγινες ένα με το πάτωμα, ή και όχι. Ίσως έπεσες σε φαινόμενα σκληρά λοιπόν, ίσως όχι και τόσο. Σίγουρα απ’ όλα έμαθες και ο μαχητής μέσα σου χαμογελά!
Advertisment
Αυτός όμως ο μαχητής μέσα σου αντιλαμβάνεται πως… έχει ανάγκη ένα pause. Επεξεργάστηκε δεδομένα πολλά, δημιούργησε κατάλληλες συνθήκες όταν όλα έμοιαζαν να καταστρέφονται, σκλήρυνε και στο τέλος τα κατάφερε. Το λιγότερο που αξίζει είναι ένα format. Δες το κι έτσι. Δε ζητάς κάτι παράλογο. Βέβαια, μιλάμε για μια εποχή που τα αυτονόητα ξαφνικά παράλογα γίνανε και που απο άνθρωποι αισθανόμαστε ώρες ώρες περιστέρια. Δεν είμαστε για ψίχουλα φτιαγμένοι όμως και για ακόμα μια φορά καλούμαστε ακόμα κι αν δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου –δυστυχώς!- να δημιουργήσουμε κλίμα και να αποδράσουμε.
Λίγο καρδιά απο καρπούζι, λίγο θάλασσα, ένα καλό βιβλίο, το κατοικίδιό σου, ένα σακίδιο στο χέρι και στο φεύγα για προορισμούς που δε ξέρεις τι μπορούν να προκαλέσουν στη ζωή σου και σε τι μονοπάτια μπορούν να σε οδηγήσουν και ταξίδια καταφύγια που ίσως χρειάζεσαι πιο πολύ απο ποτέ σου τα οφείλεις, τα έχεις ανάγκη, πρέπει να τα διεκδικήσεις. Τα αξίζεις. Στο καλό άνθρωπέ μου, μαχητή της ζωής, συνοδοιπόρε άγνωστε και αγαπημένε μου. Άκου τη μουσική της καρδιάς σου και βούτα στα βαθιά, να πνίξεις τις πιέσεις και τα άγχη σου στο βυθό της τρέλας και να ονειρευτείς απ’ την αρχή ξανά! Το pause στην καθημερινότητά σου, είναι δικαίωμα. Σου ανήκει!
- Όταν εκτιμάς αυτό που έχεις, εκτιμάς αυτό που έχω χάσει εγώ - 8 Ιανουαρίου 2021
- Τουλάχιστον έχεις την υγειά σου! - 13 Νοεμβρίου 2020
- Καμιά φορά η σιωπή είναι η πιο δυνατή ερώτηση - 27 Αυγούστου 2020
