Ο Όσσο λέει: “Ένας Βούδας είναι αγάπη, ένας Χριστός είναι αγάπη – δεν αγαπάνε ένα συγκεκριμένο άτομο, αλλά απλά είναι αγάπη. Η ίδια τους η ύπαρξη είναι αγάπη. Δεν απευθυνεται σε κάποιον συγκεκριμένα, απλώνεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Καθένας που θα έρθει κοντά σε ένα βούδα θα το νιώσει, θα λουστεί σε αυτό. “
Έχουν γίνει πολλές προσπάθειες να εξηγηθεί ή να οριστεί τι είναι αγάπη. Τα είδη της αγάπης. Αδελφική, ερωτική, η αγάπη που νιώθει ένας γονιός για το παιδί του, φιλική και πολλά άλλα. Πολλά είδη, πολλές ετικέτες, πολλές εξηγήσεις. Ποια η ουσία όμως; Τι είναι άραγε αυτό που όλοι ψάχνουν, αυτό που προσπαθούν να εξηγήσουν και αυτό που προσπαθούν να κατακτήσουν;
Advertisment
Βρίσκω ότι ο πιο σωστός ή πιο ακριβής ορισμός της αγάπης βρίσκεται στην προέλευση της λέξης αγαπώ = άγω + παν = άγω εις το παν = πάω προς το ΟΛΟΝ, το ΕΝΑ.
Τι είναι άραγε αγάπη;
Η δική μου εμπειρία μου έχει δείξει ότι η αγάπη δεν είναι συναίσθημα, δεν είναι ιδέα. Είναι κατάσταση, είναι δόνηση, είναι ενέργεια η οποία πηγάζει από μέσα μας. Όπως λέει ο ΄Οσσο, αγάπη είσαι, δεν είναι κάτι που νιώθεις για συγκεκριμένα άτομα. Όλη η υπαρξη σου είναι αγάπη. Είναι κατάσταση όπου τα σύνορα σου χάνονται και γίνεσαι ένα με το ΟΛΟ, με το ΈΝΑ, με το Θείο. Άρα δεν είναι! Αγάπη είσαι! Δεν είναι εξωτερικό, είναι εσωτερικό. Δεν εξαρτάται απο δεσμούς αίματος, από φυσιογνωμίες, από χαρακτήρες και προσωπικότητες, από οικονομικές, πολιτικές ή άλλων ειδών καταστάσεις. Αυτά δεν είναι αγάπη, είναι όροι συμπάθειας, έλξης, λογικά παραρτήματα για λογικές αποφάσεις.
Η αγάπη είναι πέραν λογικής κατανόησης, δεν μπορεί να εξηγηθεί με γιατί και όταν εξηγείται τότε δεν είναι αγάπη … είναι όροι, είναι λόγοι, είναι εξωτερικά γνωρίσματα, είναι πεποιθήσεις.
Advertisment
Γι’αυτό και δεν μπορείς να αγαπάς κάποιον και να μην αγαπάς κάποιον άλλο. Είτε είσαι αγάπη, είτε δεν είσαι. Είναι άνευ όρων γιατί δεν προσωποποιείται με κάποιον, είναι αυτό που είσαι . . . χωρίς όρια, χωρίς φραγμούς, τέλειο κάθε στιγμή, θείο σε κάθε βήμα.
Πολλά βιβλία μιλάνε για Δάσκαλους που έχουν υπάρξει στον πλανήτη μας όπου άτομα που βρίσκονταν κοντά τους τους θεραπεύονταν, σαν θαύμα! Πως είναι όμως αυτό δυνατό να το κατανοήσουμε σε ένα κόσμο όπου τα πάντα είναι λογικά, όπου τα πάντα πρέπει να είναι επιστημονικα; Πως μπορούμε να κατανοήσουμε την αγάπη για την οποία μιλούν ο Βούδας, ο Ιησούς, ο Όσσο και τόσοι άλλοι; Δεν γίνεται, δεν υπάρχει νοητική κατανοήση, υπάρχει μόνο εμπειρική. Για να το κατανοήσεις πρέπει να το νιώσεις, να ζήσεις εκείνη τη στιγμή όπου είσαι αγάπη, όπου το Είναι σου έχει γίνει ένα με τα πάντα, όπου δεν υπάρχεις εσύ και κάποιος άλλος δίπλα σου, αλλά απλά είστε ένα. Και πάλι όταν το νιώσεις δεν μπορείς να το εξηγήσεις, δεν υπάρχουν λόγια που να μπορούν να το μεταφέρουν, να το περιγράψουν.
Όταν κάποιος βρίσκεται σε αυτή την ενεργειακή δόνηση, όταν είναι αγάπη, τότε τίποτα άλλο δεν μπορεί να υπάρξει σε αυτή την ενέργεια παρά μόνο η τελειότητα. Συναισθηματική τελειότητα, νοητική και φυσική. Τότε τα άτομα που βρίσκονται μέσα σε αυτήν βρίσκουν πραγματικά τον εαυτό τους, τέλειο μέσα και έξω. Είναι κάτι εθιστικό, προκαλεί απίστευτη ευφορία η οποία δεν μπορεί να συγκριθεί με οποιαδήποτε άλλη εμπειρία στον πλανήτη.
Αυτοί είναι λόγοι που όλοι την ψάχνουμε αλλά η αληθινή αγάπη είναι μέσα μας, είμαστε εμείς, η πραγματική μας εικόνα. Έχουμε μάθει να περιμένουμε για κάποιον να μας αγαπήσει γιατί είμαστε καλοί, όμορφοι, συνετοί, ακραίοι, μοιραίοι και τόσα άλλα πρότυπα που δοκιμάζουμε κατά την διάρκεια της ζωής μας απλά και μόνο για να αγαπηθούμε. Αυτός ο μύθος της πριγκιπισσας και του πριγκιποπούλου που ερωτεύεται ο ένας τον άλλο γιατι είναι όμορφοι, καλοί, γενναίοι. Ξαφνικά είναι ευτυχισμένοι και έχουν γίνει ολόκληροι (έχουν γίνει ένα με το ΟΛΟ) επειδή κάποιος τους έχει αγαπήσει. Στην ζωή μας όμως ακόμη και τέτοιοι έρωτες έχουν τους κύκλους τους και καμιά φορά κλείνουν. Τι γίνεται τότε εαν το πριγκιπόπουλο ερωτευτεί κάποιαν άλλη; Εάν η πριγκιπούλλα βρει ένα άλλο γεναίο παλικάρι; Εμείς που μένουμε; Μόνοι και χωρίς αγάπη;
Ποτέ η εξωτερική επιθυμία ή η αγάπη των καταστάσεων δεν θα μπορέσει να συγκριθεί με την πραγματική αγάπη, με την ένωση με το ΟΛΟ, με την μεταμορφωση μας σε αγαπη. Τα εξωτερικά είναι πάντα παροδικά και πάντα ρέουν. Το εσωτερικό όμως δεν επηρεάζεται απο χρονικούς περιορισμούς, είναι πάντα εκει, αιώνιο.
Ας σταματήσουμε λοιπόν να προσπαθούμε να πείσουμε άλλους ότι τους αγαπάμε με όρους, για διάφορους λόγους, γιατί πρέπει ή γιατί είναι λογικό. Ας απλά γίνουμε αγάπη, τότε όλοι γύρω μας θα ξέρουν και θα νιώθουν αυτό που είμαστε, χωρίς να χρειάζεται να τους το εξηγήσουμε. Χωρίς όρους και χωρίς όρια.
- Την ευτυχία, λένε, όταν την αγγίζεις, δεν την ξεχνάς ποτέ - 7 Μαρτίου 2019
- Όταν πέσει η νύχτα… τα μέσα σου ξεκινούν να μιλάνε - 8 Μαΐου 2018
- Δεν αγαπάς, αγάπη είσαι! - 15 Νοεμβρίου 2017
