Η γονική μέριμνα δεν σταματά όταν το παιδί σας γίνεται 18 ετών ή όταν μετακομίζει από το σπίτι. Ωστόσο, πολλοί γονείς πιστεύουν λανθασμένα ότι μόλις το παιδί τους ενηλικιωθεί, θα μοιράζονται ανοιχτά τα προβλήματά τους όταν αυτά προκύπτουν.
Με βάση τις εμπειρίες μου από την καθοδήγηση γονέων, τα ενήλικα παιδιά συχνά καλύπτουν τους αγώνες τους με μαγκιά, σιωπή ή επιφανειακά χαμόγελα. Η αναγνώριση των κρυφών σημάτων που δείχνουν ότι το ενήλικο παιδί σας αγωνίζεται μπορεί να κάνει τη διαφορά στη ζωή του -και στη δική σας.
Advertisment
Ακολουθούν μερικά συχνά παραγνωρισμένα σημάδια, τα οποία αφηγούνται μέσα από αληθοφανείς ιστορίες, και πώς μπορείτε να ανταποκριθείτε αποτελεσματικά.
1. Αδικαιολόγητη απόσταση
Όταν ο 27χρονος Quinn άρχισε να ακυρώνει τα οικογενειακά δείπνα και να απαντά σε μηνύματα με μονολεκτικές απαντήσεις, οι γονείς του το απέδωσαν σε ένα φορτωμένο πρόγραμμα εργασίας. Στην πραγματικότητα, ο Κουίν είχε χάσει τη δουλειά του πριν από μήνες και ντρεπόταν πολύ για να μοιραστεί τους οικονομικούς του αγώνες.
Τι να ψάξετε:
Advertisment
- Μειωμένη συχνότητα επικοινωνίας.
- Αποφυγή επισκέψεων ή τηλεφωνημάτων, ειδικά όταν προηγουμένως ήταν συνεπής.
- Δικαιολογίες για την παράλειψη οικογενειακών εκδηλώσεων.
Πώς να αντιδράσετε:
Αντί να τους πιέζετε με ερωτήσεις, δοκιμάστε ένα μη συγκρουσιακό check-in: «Παρατήρησα ότι δεν σας έχουμε δει πολύ τελευταία. Υπάρχει κάτι για το οποίο θα ήθελες να μιλήσεις;».
Δώστε τους να καταλάβουν ότι η ανησυχία σας πηγάζει από αγάπη, όχι από κριτική. Η δημιουργία ενός ασφαλούς χώρου μπορεί να τους ενθαρρύνει να ανοιχτούν χωρίς το φόβο της κριτικής.
2. Ευερεθιστότητα ή εναλλαγές της διάθεσης
Η Λένα, 31 ετών, ήταν πάντα γνωστή για την αισιόδοξη συμπεριφορά της, αλλά, τον τελευταίο καιρό, η οικογένειά της παρατήρησε ότι τρελαινόταν για μικρά πράγματα. Ξέσπασε στα μικρότερα αδέλφια της επειδή δανείζονταν τα πράγματά της και γινόταν αμυντική όταν τη ρωτούσαν για τη δουλειά της. Πίσω από την ευερεθιστότητά της κρυβόταν μια μάχη με το άγχος που δεν είχε μοιραστεί με κανέναν.
Τι να ψάξετε:
- Ξαφνική αμυντικότητα ή θυμό.
- Εναλλαγές της διάθεσης δυσανάλογες με την κατάσταση.
- Υπερβολική αντίδραση σε καλοπροαίρετες ερωτήσεις.
Πώς να αντιδράσετε:
Αποφύγετε να παίρνετε τα ξεσπάσματά τους προσωπικά. Αντ’ αυτού, χρησιμοποιήστε ηρεμιστική γλώσσα για να δείξετε ενσυναίσθηση: «Βλέπω ότι αισθάνεστε συγκλονισμένοι αυτή τη στιγμή. Είμαι εδώ αν χρειαστείς να ξεσπάσεις ή να συζητήσεις τα πράγματα».
Η ενθάρρυνση μιας συζήτησης για τους υποκείμενους στρεσογόνους παράγοντες μπορεί να τους βοηθήσει να επεξεργαστούν εποικοδομητικά τα συναισθήματά τους.
3. Μια ξαφνική αλλαγή στον τρόπο ζωής
Ο Eli, 29 ετών, ήταν πάντα προσεκτικός με τα χρήματα. Ήταν γνωστός για τη σταθερή του δουλειά και την ισορροπημένη κοινωνική του ζωή. Οι γονείς του μπερδεύτηκαν όταν παρατήρησαν ότι ζητούσε συχνά μετρητά και απέφευγε συζητήσεις που αφορούσαν τη δουλειά του. Ο Eli αντιμετώπιζε χρέη από τυχερά παιχνίδια και ένιωθε παγιδευμένος σε έναν κύκλο ντροπής.
Τι να ψάξετε:
- Ακανόνιστες καταναλωτικές συνήθειες ή οικονομική αστάθεια.
- Σημάδια υπερβολικής απόλαυσης σε ουσίες, χόμπι ή επικίνδυνες συμπεριφορές.
- Παραμέληση προηγούμενων ευθυνών, όπως οι λογαριασμοί ή οι σχέσεις.
Πώς να αντιδράσετε:
Εκφράστε την ανησυχία σας χωρίς κριτική: «Παρατηρήσαμε κάποιες αλλαγές που δεν μοιάζουν με εσάς. Αν συμβεί κάτι, θα θέλαμε να σας στηρίξουμε όπως μπορούμε».
Προσφέρετε απαλά πόρους, όπως οικονομικούς συμβούλους ή θεραπευτές, και τονίστε ότι όλοι αντιμετωπίζουν προκλήσεις.
4. Λεπτές εκφράσεις απελπισίας
Κατά τη διάρκεια ενός πρόσφατου τηλεφωνήματος, η Φιόνα, 25 ετών, ανέφερε τυχαία ότι ένιωθε «κολλημένη» και δεν έβλεπε τα πράγματα να βελτιώνονται σύντομα. Οι γονείς της αρχικά το απέρριψαν ως μια παροδική διάθεση, αλλά ο τόνος της έμεινε στο μυαλό τους. Η Fiona πάλευε σιωπηλά με την κατάθλιψη και το αυθόρμητο σχόλιό της ήταν μια συγκαλυμμένη έκκληση για βοήθεια.
Τι να ψάξετε:
- Δηλώσεις όπως «Ποιο είναι το νόημα;» ή «Δεν έχει σημασία πια».
- Παράπονα ότι έχει κολλήσει ή δεν έχει κίνητρο.
- Απόσυρση από χόμπι ή δραστηριότητες που συνήθιζαν να απολαμβάνουν.
Πώς να αντιδράσετε:
Αντιμετωπίστε τα σχόλιά τους με διαφάνεια: «Όταν είπατε [συγκεκριμένη φράση], με ανησύχησε. Πώς αισθάνεστε για τα πράγματα τον τελευταίο καιρό;»
Ενθαρρύνετέ τους να διερευνήσουν την επαγγελματική βοήθεια, αν χρειάζεται, διαβεβαιώνοντάς τους ότι αυτό είναι ένδειξη δύναμης και όχι αδυναμίας.
Γιατί έχει σημασία
Όταν τα ενήλικα παιδιά δυσκολεύονται, συχνά νιώθουν το βάρος των κοινωνικών προσδοκιών να φαίνονται «συγκροτημένα». Πολλοί αποφεύγουν να επιβαρύνουν τους γονείς τους από φόβο απογοήτευσης ή απόρριψης. Ως γονέας, η αναγνώριση των κρυφών σημάτων δυσφορίας μπορεί να αποτελέσει το σωσίβιο του παιδιού σας για να προχωρήσει μπροστά.
Να θυμάστε: Η υπομονή, η ενσυναίσθηση και η προθυμία να ακούσετε είναι τα πιο άριστα εργαλεία σας. Αν το παιδί σας διστάζει, υπενθυμίστε του ότι η αγάπη σας δεν εξαρτάται από τα επιτεύγματα ή τις αποτυχίες του.
Η γονεϊκότητα στην ενήλικη ζωή μπορεί να μοιάζει διαφορετική από ό,τι στην παιδική ηλικία, αλλά ισχύει η ίδια αλήθεια: Το να δείχνετε στο παιδί σας -ειδικά όταν αυτό κρύβει τον πόνο του- μπορεί να αλλάξει τα πάντα.
Jeffrey Bernstein, Ph.D.,
