Από το περιοδικό Holistic ife
Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν “Νους υγιής εν σώματι υγιή”. Μ’ αυτήν την απλή αλλά τόσο περιεκτική φράση, οι πρόγονοί μας δείχνουν την άριστη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο γνωστικό, συναισθηματικό και σωματικό επίπεδο των λειτουργιών του ανθρώπου. Ο όρος “Σωματική Ψυχοθεραπεία” φαίνεται καινούριος, η αντίληψη όμως της ολιστικής αντιμετώπισης των ανθρώπινων διαταραχών είναι πολύ παλιά.
Advertisment
Γεννιόμαστε ολόκληροι και πεθαίνουμε ολόκληροι. Στην πορεία της ζωής μας για διάφορους και ποικίλους λόγους υποφέρουμε σε όλη τη φυσική μας υπόσταση είτε από έμμονες ιδέες, είτε συναισθηματικά, είτε σωματικά. Μια σκέψη αλλάζει τη θερμοκρασία του σώματός μας και μια κίνηση την ψυχική μας διάθεση.
Ο άνθρωπος είχε παρατηρήσει, από την αρχαιότητα ότι η ψυχική – νοητική και σωματική του κατάσταση είναι ενιαία, αλληλοεπηρεαζόμενη και λειτουργεί ταυτόχρονα. Κάθε φορά που έχουμε ενοχλήσεις ή πόνους στο σώμα σημαίνει ότι έχει διαταραχθεί κάποια προϋπάρχουσα ισορροπία. Όλες οι ανθρώπινες λειτουργίες είναι εξίσου σημαντικές και δρουν σε αρμονική και δυναμική αλληλεπίδραση. Οποιαδήποτε υπερλειτουργία ενός επιπέδου, λειτουργεί σε βάρος κάποιου άλλου με συνέπεια να ταλαιπωρείται ένα μέρος ή όργανο του σώματος απ’ τη μια και απ’ την άλλη να ατονεί κάποιο άλλο.
Οι αρχαίοι Κινέζοι στήριζαν τη θεραπευτική τους ακριβώς πάνω σ’ αυτή την αντίληψη, την ολιστική αντιμετώπιση των διαταραχών και κυρίως την πρόληψή τους. Πλήρωναν τους γιατρούς όσο διάστημα κατόρθωναν να τους διατηρούν υγιείς, δυνατούς και χρήσιμους. Όταν αρρώσταιναν τους έκοβαν το επίδομα. Ολόκληρη η ιατρική τους βασιζόταν στη διατήρηση της υγείας. Γι’ αυτό το λόγο ανέπτυξαν τεχνικές όπως το τάι-τσι και το τσι-κουνγκ, όχι σαν ένα σπορ ή χόμπι, αλλά σαν μια σοβαρή ενασχόληση μέσα στη καθημερινή τους ζωή προς ενδυνάμωση του οργανισμού και διατήρηση της υγείας.
Advertisment
Όλοι οι αρχαίοι λαοί από τους Ινδιάνους μέχρι τους Έλληνες κι από τους Άραβες μέχρι τους Ινδούς, κάθε τρεις μήνες, με την αλλαγή των καιρικών συνθηκών έκαναν τελετές και μυστήρια ώστε να ξορκίζουν το “κακό” τόσο μέσα τους όσο και έξω τους. Αναπόσπαστο μέρος αυτών των τελετών ήταν οι έντονες μουσικές, οι ασυντόνιστες κινήσεις, εξοντωτικοί χοροί, νηστείες και γενικότερα εξαντλητική σωματική και πνευματική κάθαρση για την πλήρη αναγέννηση του οργανισμού. Πριν ακόμη αναπτυχθούν η Ιατρική και η Ψυχολογία σαν ιδιαίτερες επιστήμες με τη μορφή που έχουν σήμερα, οι άνθρωποι σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης είχαν υποψιαστεί τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στην προσωπική τους ζωή, τις διαπροσωπικές σχέσεις και την υγεία τους. Συγκεκριμένα ο Ελληνικός λαός επιβίωσε από γενιά σε γενιά με τρόπους αυτοδιαγνωστικούς και αυτοθεραπευτικούς που προέκυψαν από τη “λαϊκή σοφία”. Τότε που οι άνθρωποι ζούσαν σε αργούς ρυθμούς πιο κοντά στη γη, τα ζώα και γενικότερα τη φύση, είχαν παρατηρήσει ότι τα προβλήματα της ζωής και η ποιότητα των σχέσεων έχουν σχέση με συγκεκριμένες διαταραχές.
Θέλω να αναφέρω μερικές εκφράσεις που χρησιμοποιούμε στην καθημερινή ζωή, οι οποίες εμπεριέχουν αυτό που λέμε “λαϊκή σοφία”. Η λαϊκή σοφία μιλάει για αλήθειες πανάρχαιες που επικράτησαν στην πορεία των αιώνων προκειμένου να επιβιώσει ο λαός μας σε όλες τις συνθήκες (πόλεμοι, Τουρκοκρατία κλπ) όπως: «μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι» (θυμός που επιβαρύνει το κυκλοφορικό. Αντίστοιχη νεολαιΐστικη φράση: «τα πήρα στο κρανίο», «μου κόπηκε η ανάσα» (τρόμος που μπλοκάρει την αναπνοή), «μου έσπασε τα νεύρα» (εκνευρισμός από μόνιμες ενοχλήσεις. Αντίστοιχη νεολαιΐστικη φράση: «μου έκανε τα νεύρα τσατάλια», «μου έπρηξε τη χολή ή το συκώτι» (κρατημένη οργή). «Μου έκατσε στο στομάχι – δεν το πάω κάτω» (μια κατάσταση που αδυνατούμε να αποδεχθούμε συναισθηματικά). «Μου κόπηκαν τα πόδια» (ασυνείδητος φόβος φυγής ή επίθεσης), «μου κάθισε στο σβέρκο» (περιττό βάρος, υποταγή), »μου έφυγε η λαλιά» (προσωρινή αλαλία από σοκ), «καράφλιασα» (απότομη τριχόπτωση από στρες), «τρέμω από το κακό μου» (ένταση από οργή. μίσος), «κουφάθηκα (προβλήματα ακοής σε ανεπιθύμητα ακούσματα), «μου λύθηκαν τα γόνατα» (φόβος που κινητοποιεί) κλπ.
Όλες αυτές οι καταστάσεις εάν συμβαίνουν συνέχεια και δεν συνειδητοποιούνται, επιβαρύνουν διάφορα όργανα και λειτουργίες του οργανισμού. Οι αισθήσεις μας και τα όργανά μας λειτουργούν επιλεκτικά κάθε φορά που συμβαίνει κάτι στο εξωτερικό περιβάλλον προς όφελος πάντα της αυτοσυντήρησης.
Δεν υπάρχουν ασθένειες ιατές ή ανίατες από μόνες τους. Υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν από σκέψεις, συναισθήματα, σωματικές ενοχλήσεις που φαίνονται ανίατες. Η συνεχομένη γνώση του εαυτού, η διαρκής επικοινωνία των σωματικών αισθήσεων και η επίγνωση της προσωπικής μας ιστορίας είναι κλειδιά υγείας και μακροζωίας. Όλα τα προβλήματα υγείας συνδέονται άμεσα με τον τρόπο ζωής, συμπεριφοράς και σχέσεων. Οι κοινωνικοί και οικογενειακοί ρόλοι που καθημερινά διαδραματίζουμε, αντικαθρεφτίζουν και εξωτερικεύουν τις εσωτερικές μας συγκρούσεις. Το κορμί και το μυαλό κρατούν φόβους, ενοχές, προκαταλήψεις και ψυχαναγκαστικές εμμονές από προηγούμενες γενιές που σήμερα όχι μόνον είναι ανώφελοι αλλά νοσογόνοι και καταστροφικοί. Ο ανώφελος φόβος και η ασυνείδητη ενοχή τοξινώνουν, συρρικνώνουν και εμποδίζουν τη χαρά της ζωής και την περαιτέρω αξιοποίηση των 50 τρισεκατομμυρίων κυττάρων ολόκληρου του οργανισμού. Τα κύτταρά μας ανανεώνονται καθημερινά. Το συκώτι αλλάζει κάθε μέρα, η χλωρίδα του εντέρου, που είναι κύρια υπεύθυνη για το ανοσοποιητικό σύστημα, αλλάζει κάθε τρεις μέρες, το δέρμα κάθε 28 μέρες κ.ο.κ.
Μέσω της Σωματικής Ψυχοθεραπείας μας δίνεται η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε και να αξιοποιήσουμε τις φυσικές αλλαγές στην εξελικτική πορεία της ζωής μας. Όταν αναγνωρίζουμε κάθε φορά τις εναλλαγές της σωματικής και ψυχικής μας υπόστασης είμαστε κυρίαρχοι του εαυτού μας, παίρνουμε τη ζωή στα δικά μας χέρια στηριζόμενοι στα δικά μας πόδια κυριολεκτικά. Μπορούμε με το Γνώθι Σ’ Αυτόν (γνώρισε τον εαυτό σου) να αλλάξουμε συνειδητά τη μοίρα μας και τις γενετικές μας καταβολές. Στα πλαίσια της θεραπευτικής σχέσης εφαρμόζουμε απόλυτα φυσικούς τρόπους κίνησης, επικοινωνίας, λεκτικής ή μη λεκτικής, αναπνοών και εξειδικευμένων τεχνικών σε νοητικό, ψυχικό και σωματικό επίπεδο καθώς και το θεραπευτικό άγγιγμα (healing touch). Στόχος μας, η κάθαρση του εγκεφάλου από παλιές, άχρηστες καταγραφές και περαιτέρω αξιοποίηση των 50 τρισεκατομμυρίων κυττάρων ολόκληρου του οργανισμού.
Το ζωντανό σώμα
Ζούμε με το σώμα μας, στο σώμα μας, για το σώμα μας, ελεύθεροι να το αγνοήσουμε ή να το φροντίσουμε, να το συμπονέσουμε ή να το ταλαιπωρήσουμε. Το σώμα, σε κάθε του κύτταρο, έχει κατεγραμμένα συναισθήματα που συνδέονται με πρόσωπα και πράγματα, πρότυπα και προκαταλήψεις άπειρη “σοφία”, αγάπη και μίσος, φόβο και θάρρος, λογική και τρέλα. Τα πόδια, τα χέρια, τα μάτια, η μύτη, τα έντερα, η καρδιά, το στομάχι μας μιλάνε, μας τραγουδάνε, μας τραβάνε και μας καίνε, δίνοντάς μας πολλά μηνύματα για τη κατάστασή τους. Το ζήτημα είναι πόσο γνωρίζουμε, κατανοούμε ή ακούμε τις ανάγκες ή τις διαμαρτυρίες τους κάθε φορά.
Είμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι γνώστες του εαυτού μας εν δυνάμει. Αυτό σημαίνει ότι γνωρίζουμε βαθιά μέσα μας η “ψυχανεμιζόμαστε” την αλήθεια αλλά πολλές φορές διστάζουμε να την παραδεχτούμε ακόμη και στα όνειρά μας. Αυτή η στάση δεν διαφοροποιεί καθόλου την προσωπική ευθύνη για τη φυσική μας υπόσταση. Αν φοβόμαστε αυτή την ευθύνη τότε φοβόμαστε την ίδια τη ζωή. Αν κινούμαστε στα νήματα του φόβου και της άγνοιας (εθελοτυφλία) επιτρέπουμε τις τοξίνες της ενοχής να παραμονεύουν στο σώμα μας και να δηλητηριάζουν την ύπαρξη μας. Το απειροελάχιστο εξωτερικό ερέθισμα ή όποια νοητική σκέψη, προβάλλεται τρισδιάστατα στην οθόνη που αποκαλούμε Σώμα .Οι αρχαίοι Έλληνες με 4 λέξεις “ουδέν κακόν αμιγές καλού” [κάθε κακό εμπεριέχει το αντίθετό του το καλό] αναφέρουν την διαλεκτική συνύπαρξη των αντιθέτων δυνάμεων. Στον ανθρώπινο οργανισμό αυτό μεταφράζεται ως εξής. Ο πόνος, η ενόχληση, η διαταραχή, η αδιαθεσία, η ασθένεια, είναι ένα “λαμπάκι-alarm” που αναβοσβήνει θέλοντας να μας δείξει πως κάτι συμβαίνει στον οργανισμό, κάποια ισορροπία έχει διαταραχθεί από κάποια υπερβολή. Κάθε δράση συνυπάρχει με μια αντίδραση, η μολόχα φυτρώνει μαζί με τη τσουκνίδα και η υγεία συνυπάρχει μαζί με την ασθένεια σαν δυνατότητες του ίδιου οργανισμού.
Το συνειδητό και το ασυνείδητο
“Το κομμάτι του εαυτού μου που δεν γνωρίζω καταλήγει να με εξουσιάζει”, συνήθιζε να λέει ο φιλόσοφος Σωκράτης. Αυτό το κομμάτι είναι το λεγόμενο ασυνείδητο. Είναι αυτό που συμβαίνει στο μυαλό, την ψυχή ή το σώμα αλλά δεν το κατανοούμε. Είναι το σύνολο των καταγεγραμμένων βιωμάτων από την ενδομήτρια ζωή, τη νηπιακή και παιδική ηλικία, τα περισσότερα των οποίων στην ενήλικη ζωή ξεχάστηκαν διότι δεν χρειάζονται άλλωστε.
Το νευρικό σύστημα όμως και ιδιαιτέρα το αυτόνομο (συμπαθητικό-παρασυμπαθητικό) θυμάται και ξέρει τα πάντα για μας. Γι’ αυτό το σύστημα τίποτε δεν είναι πεπερασμένο ή παρελθόν. Όλα είναι παρόντα και λειτουργούν ακατάπαυτα από την εποχή της εμβρυογένεσης (εξώδερμα – μεσόδερμα – ενδόδερμα). Όλα τα συστήματα δουλεύουν με μια φοβερή σοφία αυτόματης αλληλεπίδρασης ενός συνδυασμού δισεκατομμυρίων εγκεφαλικών κύτταρων, νευρώνων και συνδέσεων φλοιού και αμυγδαλής.
Είναι το σύστημα που ξέρει και έτσι εξουσιάζει, δημιουργεί πόνους, φαγούρες, εξάψεις, ταχυκαρδίες, κρυάδες, όγκους, ασθένειες, νευρόπονους, βήχα, μπλοκάρισμα στην αναπνοή, εφιάλτες, ατυχήματα και οτιδήποτε συμβαίνει χωρίς τη θέλησή μας. Όσο μεγαλύτερη διάσταση έχουμε ανάμεσα στο συνειδητό και ασυνείδητο τόσο πιο ευάλωτοι είμαστε στο περιβάλλον, στα μικρόβια, στις κακοτυχίες, στις ασθένειες.
Με τη Σωματική Ψυχοθεραπεία ψάχνουμε τα κλειδιά για τον μηχανισμό λειτουργίας του νευρομυϊκού μας συστήματος και τη γέφυρα για να συνδέσουμε το τωρινό μας πρόβλημα με την ιστορία της ζωής μας.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται η μαγεία αυτής της αυτογνωσιακής πορείας. Προσφέρει αυτά τα «όπλα», περιουσία για όλη μας τη ζωή, με ένα τρόπο δυναμικό, βιωματικό με απόλυτο σεβασμό και εμπιστοσύνη στη φυσική ροή της προσωπικότητας του καθένα. Σιγά-σιγά μέσα από τη δουλειά με τα όνειρα, το σώμα και το ξεμπλοκάρισμα της αναπνοής το άτομο ανακαλύπτει κρυφές πτυχές του εαυτού του.
Κάθε κομμάτι του ασυνείδητου εαυτού που αναδύεται στο επίπεδο της συνείδησης βοηθάει ώστε να γίνει η σύνδεση παρελθόντος – παρόντος. Μέσα από αυτή την αναπτυξιακή διαδικασία πλουτίζεται η ζωή του ανθρώπου. Είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι που βοηθάει τον άνθρωπο να σταθεί στα δικά του πόδια, να δει την μέσα του αλήθεια όποια και αν είναι, να δει τον κόσμο με άλλα μάτια, πιο ξεκάθαρα κι από άλλες οπτικές γωνίες που ίσως στο παρελθόν δεν μπορούσε να διανοηθεί και να συνεχίσει τη ζωή του με περισσότερες δυνατότητες.
Με κομμένη την ανάσα
Η αναπνοή παίζει το σημαντικότερο ρόλο στη ζωή μας γιατί καθαρίζει και ανανεώνει τα κύτταρα και τροφοδοτεί με οξυγόνο τα εσωτερικά όργανα. Η αναπνοή είναι μια «αθέλητη» ασυνείδητη λειτουργία του σώματος, η οποία βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο του αυτόνομου νευρικού συστήματος και διαφοροποιείται επιλεκτικά ανάλογα με τις ανάγκες επιβίωσης.
‘Έχουμε, όλοι, τριών ειδών βασικές αναπνοές: Θωρακική, διαφραγματική και κοιλιακή. Όλες είναι απαραίτητες και λειτουργούν επιλεκτικά. π.χ. όταν ένας άνθρωπος τρομάζει, υψώνει τους ώμους, κρατάει τον αέρα στο στήθος, το σώμα σφίγγεται, τα ποσοστά αδρεναλίνης αυξάνουν στο αίμα και το άτομο εξαπολύει τους αμυντικούς μηχανισμούς της φυγής ή της επίθεσης.
Μετά όμως από την αντιμετώπιση του «εχθρού» και την κατανάλωση ενέργειας στο τρέξιμο ή την εμπλοκή της «μάχης», ο άνθρωπος ξεκουράζεται και χαλαρώνει ώστε να επανακτήσει τις δυνάμεις που κατανάλωσε. Η ροή της αναπνοής επανέρχεται βαθιά μέχρι την κοιλιά. Αυτό είναι ένα προσωρινό «μπλοκάρισμα» της αναπνοής προκειμένου ο άνθρωπος να επιβιώσει αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο. Αυτό είναι φυσιολογικό και δεν επιφέρει καμία βλάβη στον οργανισμό. Το προσωρινό μπλοκάρισμα συμβαίνει όταν υπάρχει πραγματική απειλή. Υπάρχει όμως και το μόνιμο μπλοκάρισμα που μπορεί να έχει εγκατασταθεί στο σώμα από προηγούμενα χρόνια και συνδέεται περισσότερο με φανταστικούς ασυνείδητους εχθρούς. Μόνιμο μπλοκάρισμα της αναπνοής θεωρούμε την ακινητοποίηση κάποιας αναπνευστικής περιοχής (π.χ. θώρακα) γεγονός που καθορίζει και τη στάση του σώματος.
Αυτό έχει σχέση με την ιστορία του ατόμου και επηρεάζει τόσο την ψυχική όσο και τη σωματική του υγεία. Σημαίνει ότι τα παιδικά χρόνια, το ασυνείδητο, οι ξεχασμένες εμπειρίες έχουν επηρεάσει την αναπνοή, όσον αφορά την ακαμψία κάποιας αναπνευστικής περιοχής. Το μόνιμο μπλοκάρισμα που πολλές φορές εμπεριέχει και την ακαμψία του διαφράγματος, εκτός από τον περιορισμό της ζωής του ατόμου, επιφέρει με τον καιρό διάφορα σωματικά προβλήματα στην σπονδυλική στήλη, το έντερο κ.λ.π.
Άνθρωποι που έχουνε ζήσει σαν παιδιά, κάτω από συνθήκες συνεχόμενου τρόμου, αυτή η στάση του στρες εγκαθίσταται στο σώμα και γίνεται «μόνιμη», με συνέπεια να μην μπορεί να χαλαρώσει ποτέ πλήρως. Παρ’ όλο ότι το άτομο μεγάλωσε και υποτίθεται ότι είναι ελεύθερο και έχει επιλογές, αυτό το μόνιμο μπλοκάρισμα της αναπνοής, όχι μόνο με το πέρασμα του χρόνου δημιουργεί προβλήματα αλλά επηρεάζει και το μυαλό.
Η οξυγόνωση του εγκεφάλου και των κυττάρων θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες υγείας. Το ίδιο συμβαίνει και με την οξυγόνωση των νευρικών κυττάρων που είναι τα μόνα που δεν ανανεώνονται.
Όσο κι αν επέμβουμε στο σωματικό επίπεδο, αν το άτομο δεν αντιμετωπίσει το ψυχολογικό υπόβαθρο των στάσεων του σώματος και της προσωπικής του ιστορίας, το μπλοκάρισμα επανέρχεται και το άτομο ζει σε συνθήκες εσωτερικού φόβου και τρόμου και ας μην υπάρχει εξωτερικός εχθρός. Αυτή άλλωστε είναι η διαφορά του μόνιμου μπλοκαρίσματος από το προσωρινό.
Σ’ αυτή την περίπτωση ο άνθρωπος βλέπει παντού και μόνιμα εχθρούς τόσο την ημέρα όσο και τη νύχτα όπου ακόμη κι εκεί στο κρεβάτι συνεχίζουν τα φαντάσματα να τον καταδιώκουν και να μην επιτρέπουν μία πλήρη χαλάρωση, όση εν δυνάμει μπορεί να πετύχει, ώστε να ξυπνήσει ξεκούραστος και αναζωογονημένος.
Όταν επεμβαίνουμε συνειδητά στην αναπνοή επεμβαίνουμε και στο αυτόνομο νευρικό σύστημα και αντίστροφα.
Ο ανθρώπινος οργανισμός έχει μεγάλη δυνατότητα έντασης και χαλάρωσης. Συνήθως όμως ο σημερινός άνθρωπος είτε δεν μπορεί να χαλαρώσει όσο εν δυνάμει είναι ικανός, είτε είναι απενεργοποιημένος και σε κατάσταση κατάθλιψης. Γ’ αυτό άλλωστε σήμερα στον αιώνα του χαπιού οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ηρεμιστικά για να χαλαρώσουν ή διεγερτικά για να δραστηριοποιηθούν. Όλες αυτές οι ουσίες όμως βρίσκονται μέσα στον οργανισμό μας (όπως π.χ. οι ενδορφίνες που είναι φυσικό παυσίπονο) και λειτουργούν φυσιολογικά και αυτορρυθμιζόμενα όταν άνθρωπος αποκτά καλύτερη αναπνοή και επίγνωση της προσωπικής του ιστορίας.
Μύθοι και σύμβολα
Στην αρχαία Ελλάδα θεωρούσαν ότι υπάρχει μεγάλη σχέση μεταξύ της ψυχής και της αναπνοής. Ο Εμπεδοκλής ονόμαζε την αναπνοή πνεύμα, εννοώντας με αυτό το τρόπο το διάφραγμα που την ρυθμίζει. Στη μυθολογία, ο αέρας που κυκλοφορεί μέσα στο σώμα θεωρείται ο μοναδικός τρόπος επικοινωνίας με το ασυνείδητο. Για τους Ορφικούς και τον Πλάτωνα, η ψυχή είναι εγκαταλελειμμένη μέσα στο σώμα και μετακινείται χρησιμοποιώντας σαν μέσον την αναπνοή. Στις τεχνικές του Ταό και του Kung-fu αναπτύσσονται δώδεκα διαφορετικοί τρόποι αναπνευστικών κινήσεων για να διοχετευθεί αρμονικά η ζωτική ενέργεια μέσα στο σώμα, έτσι ώστε ο άνθρωπος να αποδίδει τα μέγιστα με ηρεμία, χαρά και αυτεπίγνωση. Με τη τεχνική του ΖΕΝ (διαλογισμό) είναι δυνατόν να φτάσει κανείς σε καταστάσεις βαθιάς αυτοσυνείδησης. Η ινδική κουλτούρα αναφέρει το μύθο MAHAVISUN, σύμφωνα με τον οποίον σε κάθε εκπνοή γεννιέται ένας καινούργιος κόσμος, ο οποίος έρχεται μετά να αναρροφηθεί από την επόμενη εισπνοή.
Ο Βίλχελμ Ράιχ, που υπήρξε πατέρας της σωματικής ψυχοθεραπείας, ανακάλυψε ότι η ζωτική ενέργεια, που ονόμασε οργόνη, μπορεί να σταματήσει σε μερικά σημεία του σώματος. Αυτά τα σημεία δεν οξυγονώνονται καλά και δυσκολεύεται τόσο η κυκλοφορία του αίματος όσο και η αποβολή τοξινών. Το χειρότερο από όλα είναι ότι αυτά τα σημεία κρατάνε εγκλωβισμένη τη δύναμη του ανθρώπου, του ρουφάνε πολύτιμη ενέργεια και δημιουργούν εντάσεις, άγχη και ασθένειες. Είναι αυτά που αναφέρθη- καν παραπάνω σαν “μόνιμα μπλοκαρίσματα.” Η αναπνοή επίσης συμμετέχει στη παραγωγή της φωνής. Άλλωστε όσα είδη αναπνοής έχουμε, άλλα τόσα είδη φωνής διαθέτουμε. Η καταπίεση της φωνής, των δακρύων, της κραυγής και όλων των έντονων συναισθημάτων που μπορούν να εκδηλωθούν με το λόγο και τον ήχο, προκαλεί χρόνιες εντάσεις και δημιουργεί αναπνευστικές δυσκολίες.
Η πρώτη δουλειά του Σωματικού Ψυχοθεραπευτή είναι να παρατηρήσει το τύπο της αναπνοής και τα μπλοκαρίσματά της ώστε να επέμβει σωστά και αποτελεσματικά. Με την σταδιακή επέκταση της αναπνοής και τη χαλάρωση απελευθερώνονται μνήμες, εικόνες και βιώματα από το παρελθόν, δυσάρεστα ή ευχάριστα. Φωτίζονται τα ασυνείδητα σκοτεινά σημεία που τον ενοχλούν και συνδέονται με τη τωρινή κατάσταση, έτσι ώστε να συμπληρωθούν τα κομμάτια του “πάζλ” της ζωής του. Σιγά-σιγά μαθαίνει τον εαυτό του, το παρελθόν του σωματικά, ψυχικά, γνωστικά και κατανοεί βαθιά τις στάσεις και συμπεριφορές του. Μετά από αυτή τη συνειδητοποίηση ο δρόμος της μεταμόρφωσης και της αλλαγής προς τη φυσική, επιθυμητή κατεύθυνση καθενός είναι ορθάνοιχτος με πολλές επιλογές και απεριόριστες δυνατότητες.
Πλουτίζοντας ο άνθρωπος την αναπνοή του πλουτίζει τη ζωή του, θεραπεύει το σώμα του, και τελικά σώζει την ταλαίπωρη ψυχή του. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ζήσει κυριολεκτικά με κομμένη την ανάσα ή μόλις και μετά βίας αναπνέουν, όχι για να ζήσουν καλά, αλλά για να μην πεθάνουν.
Η κατάθλιψη, η παράνοια και όλες οι ψυχικές και σωματικές διαταραχές έχουν συγκεκριμένους τύπους αναπνοής. Επεμβαίνοντας στην αναπνοή με τον σωστό τρόπο επεκτείνουμε τα επίπεδα υγείας και ανοίγουμε το δρόμο για την ανάπτυξη του ανοσοποιητικού συστήματος και τη συνολική εξισορρόπηση του οργανισμού.
Ανδρονίκη Φιλιππάτου – Ψυχοθεραπεύτρια, Σύμβουλος Οικογένειας,
