Τάσος Βακφάρης

Ο Τάσος Βακφάρης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Φλώρινα την άνοιξη του 1984. Εργάζεται ως αναπληρωτής σε σχολεία γενικής και ειδικής αγωγής με εξατομικευμένα προγράμματα υποστήριξης και φροντίδας παιδιών με ειδικές ανάγκες. Τα τελευταία χρόνια ζει μόνιμα και δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη. Τον Ιούλιο του 2018 απέσπασε το τρίτο βραβείο στον έβδομο παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης που υλοποιήθηκε από τον πολιτιστικό-κοινωνικό φορέα "Αμφικτυονία Ελληνισμού" με θέμα, ο απανταχού ελληνισμός και οι διαχρονικές του αξίες.

Αυτές τις αγάπες κοίτα να τις προσέχεις σαν κόρη οφθαλμού…

Κοίτα πως στέκει η αγάπη εκεί στη γωνιά και περιμένει να απλώσει τα χέρια της όταν χρειαστεί. Είναι έτοιμη να σκορπίσει σαν χρυσαλιφούρφουρο και να...

Φλούδες μανταρίνι…

Γύρω στα εξήντα σε μια ζωή γεμάτη εμπειρίες κάπου ανάμεσα στο «κλείσε δεν προλαβαίνω» και στο «έχω πολλά να κάνω ακόμα», χτύπησε το τηλέφωνο από...

Από βδομάδα θα ενηλικιωθώ και δεν θα επαναλαμβάνω τα τραύματα μου…

Από βδομάδα θα ενηλικιωθώ θα μεγαλώσω και δεν θα επαναλαμβάνω τα τραύματα μου. Το ορκίζομαι πως θα διαγράψω τον παλιό μονόδρομο. Προτεραιότητα στη δική μου...

«Το αγέννητο παιδί μου…»

Σε συνάντησα έφηβο με ένα κομψό μουστάκι πάνω από τα χείλια και λιγοστό μουσάκι στο πρόσωπο σου. Όπως του αγρότη η πρώτη σπορά στη γη....

Ο άνθρωπος έχει με το άγχος μια σχέση για την οποία δεν ρωτήθηκε και καλείται να διαχειριστεί

Οι άνθρωποι που συμβιώνουν μαζί με το άγχος δεν είναι ούτε υπέρ ήρωες ούτε έχουν μαγικές δυνάμεις για να το αντέξουν.

Όνειρα που μοιάζουν σημαντικά… αλλά μόλις ανοίξεις τα μάτια, έχουν ξεχαστεί!

Πόσο λυπηρό μοιάζει το γεγονός να έχει διαγραφεί από τη μνήμη ο θησαυρός που μόλις πριν σε τρόμαζε.

Δεν γίνεται να φτιάξεις το εγώ σου αν πρώτα δεν γκρεμίσεις τα σκοτάδια που στηρίζεται

Βάλε παιδί μου λίγο βάλσαμο στις πληγές σου να κλείσουν γρηγορότερα.

Μεγαλώσαμε με την αγωνία να αρέσουμε στους άλλους και με το φόβο της απόρριψης. Τελικά… αρέσαμε;

Και τελικά αρέσαμε; Αγαπηθήκαμε παραπάνω; Λάβαμε αποδοχή;

Και τελικά τα καλύτερα δεν ήρθαν ποτέ

Τελικά δεν ήρθαν ποτέ αυτά τα έρμα τα καλύτερα. Έστεκες φρουρός στο αγιάζι να τα καρτεράς και τελικά δεν ήρθαν ποτέ.

Μεγάλωσες με την έγνοια των άλλων… για σένα τι κάνεις;

Δεν σε έχουν μάθει να κάνεις πράγματα για τον εαυτό σου γιατί δεν εξυπηρετεί κανέναν άλλον εκτός από εσένα.

Να κρατάς λίγο χώρο για το φως!

Να κρατάς λίγο χώρο για το φως που τώρα λείπει. Άφησέ του ένα μικρό κενό για να μπορέσει να μπει.

Οι άνθρωποι συστήνονται στην αρχή και γνωρίζονται στο τέλος…

Να φεύγεις σαν κυρία, σαν κύριος με το κεφάλι ψηλά.

Μια τράπουλα άνθρωποι…

Να παίζεις και να ελπίζεις πάντα…

Χρόνο έχεις… Ώρα όμως έχεις;

Χρόνο έχεις καθώς είναι αδυσώπητος και ασταμάτητος. Ώρα όμως έχεις;! Προλαβαίνεις να κάνεις όλα του χρόνου τα χατίρια;!

Το λάθος μας είναι ότι πιστεύουμε πως οι άνθρωποι δεν θα συμπεριφερθούν σε εμάς όπως συμπεριφέρονται στους άλλους…

Και τι πληρώνουμε στην τελική;! Το λάθος μας να πιστεύουμε πως οι άνθρωποι δεν θα συμπεριφερθούν σε εμάς όπως συμπεριφέρονται στους άλλους.. Θέλεις να βλέπεις...

Άκου ανθρωπάκο… Μην ψάχνεις αλλού για μαργαριτάρια. Αρκέσου στις χάντρες που σου δίνω

Άκου ανθρωπάκο! Θα ξυπνάς το πρωί και δεν θα παίρνεις πρωτοβουλίες θα τρέχεις για να προλάβεις τη «δουλεία» σου. Δεν θα προλαβαίνεις να σκέφτεσαι που...

Απαίτησε τον σεβασμό που σου αξίζει, πρώτα από σένα τον ίδιο

Διεκδίκησε τον σεβασμό από τους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι. Τους φίλους, την οικογένεια, τους συναδέλφους. Τον υπάλληλο στο ταμείο που γνωρίζει σιωπηλά τις προτιμήσεις σου στη...

Βρες τη δύναμη μέσα σου!

Βρες τη δύναμη μέσα σου! Ψάξε σε κάθε γωνία που πιθανόν την έχεις καταχωνιάσει στην πολύπλευρη και καθόλου μονότονη ψυχή σου. Είσαι ένα ολοκληρωμένο πλάσμα...

Ερχόμαστε, ζούμε, κλαίμε, γελάμε, μένουμε ή φεύγουμε… σαν απλοί περαστικοί

Ένας γλυκός Οκτώβρης τον κάλεσε να καθίσει σε ένα ξύλινο κατασκεύασμα σαν ανάκλιντρο δίπλα από ένα μεγάλο πεύκο, ποτισμένο από αλμυρό νερό και θαλασσινό αέρα....

Άνθρωπε σταγόνα… Δεν είσαι μόνος σε τούτο τον ωκεανό

Άνθρωπε σταγόνα... δεν είσαι μόνος σε τούτο τον ωκεανό... Έχει μια πλάνη τόση να στέκεσαι αγέρωχος στο κύμα, στον αφρό. Τα χέρια σου να αγγίξουν...

Μην πέφτεις!

Μην πέφτεις! Αν η ζωή σου σφίγγει το λουρί και σου δείχνει τα δόντια της με αυτές τις γραφικές έννοιες, το κάνει για να σε...