Τάσος Βακφάρης

Ο Τάσος Βακφάρης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Φλώρινα την άνοιξη του 1984. Εργάζεται ως αναπληρωτής σε σχολεία γενικής και ειδικής αγωγής με εξατομικευμένα προγράμματα υποστήριξης και φροντίδας παιδιών με ειδικές ανάγκες. Τα τελευταία χρόνια ζει μόνιμα και δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη. Τον Ιούλιο του 2018 απέσπασε το τρίτο βραβείο στον έβδομο παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης που υλοποιήθηκε από τον πολιτιστικό-κοινωνικό φορέα "Αμφικτυονία Ελληνισμού" με θέμα, ο απανταχού ελληνισμός και οι διαχρονικές του αξίες.

Να κρατάς λίγο χώρο για το φως!

Να κρατάς λίγο χώρο για το φως που τώρα λείπει. Άφησέ του ένα μικρό κενό για να μπορέσει να μπει.

Οι άνθρωποι συστήνονται στην αρχή και γνωρίζονται στο τέλος…

Να φεύγεις σαν κυρία, σαν κύριος με το κεφάλι ψηλά.

Μια τράπουλα άνθρωποι…

Να παίζεις και να ελπίζεις πάντα…

Χρόνο έχεις… Ώρα όμως έχεις;

Χρόνο έχεις καθώς είναι αδυσώπητος και ασταμάτητος. Ώρα όμως έχεις;! Προλαβαίνεις να κάνεις όλα του χρόνου τα χατίρια;!

Το λάθος μας είναι ότι πιστεύουμε πως οι άνθρωποι δεν θα συμπεριφερθούν σε εμάς όπως συμπεριφέρονται στους άλλους…

Και τι πληρώνουμε στην τελική;! Το λάθος μας να πιστεύουμε πως οι άνθρωποι δεν θα συμπεριφερθούν σε εμάς όπως συμπεριφέρονται στους άλλους.. Θέλεις να βλέπεις...

Άκου ανθρωπάκο… Μην ψάχνεις αλλού για μαργαριτάρια. Αρκέσου στις χάντρες που σου δίνω

Άκου ανθρωπάκο! Θα ξυπνάς το πρωί και δεν θα παίρνεις πρωτοβουλίες θα τρέχεις για να προλάβεις τη «δουλεία» σου. Δεν θα προλαβαίνεις να σκέφτεσαι που...

Απαίτησε τον σεβασμό που σου αξίζει, πρώτα από σένα τον ίδιο

Διεκδίκησε τον σεβασμό από τους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι. Τους φίλους, την οικογένεια, τους συναδέλφους. Τον υπάλληλο στο ταμείο που γνωρίζει σιωπηλά τις προτιμήσεις σου στη...

Βρες τη δύναμη μέσα σου!

Βρες τη δύναμη μέσα σου! Ψάξε σε κάθε γωνία που πιθανόν την έχεις καταχωνιάσει στην πολύπλευρη και καθόλου μονότονη ψυχή σου. Είσαι ένα ολοκληρωμένο πλάσμα...

Ερχόμαστε, ζούμε, κλαίμε, γελάμε, μένουμε ή φεύγουμε… σαν απλοί περαστικοί

Ένας γλυκός Οκτώβρης τον κάλεσε να καθίσει σε ένα ξύλινο κατασκεύασμα σαν ανάκλιντρο δίπλα από ένα μεγάλο πεύκο, ποτισμένο από αλμυρό νερό και θαλασσινό αέρα....

Άνθρωπε σταγόνα… Δεν είσαι μόνος σε τούτο τον ωκεανό

Άνθρωπε σταγόνα... δεν είσαι μόνος σε τούτο τον ωκεανό... Έχει μια πλάνη τόση να στέκεσαι αγέρωχος στο κύμα, στον αφρό. Τα χέρια σου να αγγίξουν...

Μην πέφτεις!

Μην πέφτεις! Αν η ζωή σου σφίγγει το λουρί και σου δείχνει τα δόντια της με αυτές τις γραφικές έννοιες, το κάνει για να σε...

Να τον αγαπάς τον εαυτό σου. Να τον φροντίζεις για να αντέχει…

Να τον αγαπάς τον εαυτό σου, όπως είναι, με τα παραπανίσια κιλά, με την κοιλίτσα που προεξέχει, με τα μαγουλάκια που φουσκώνουν, με τα ρούχα...

Με τα φαντάσματα δεν ζεις μάτια μου

Ξυπνάς το πρωί και βλέπεις το είδωλό σου να στέκεται στον θολωμένο καθρέπτη του μπάνιου, ανακατεμένες σκιές, δαχτυλικά αποτυπώματα και σημάδια πολυκαιρισμένα σαν αποξηραμένοι λεκέδες...

Όταν ο έρωτας ρωτά…

Πόσους έρωτες χωρά η καρδιά; Έχει χτυπήσει πολλάκις εν αιθρία σε ρυθμούς αλλοπρόσαλλους, έχει σηκώσει ανέμους και κεραυνούς να σε χτυπούν αλύπητα. Επιβάλλει υποταγή ολόκληρης...

Η μελωδία του δρόμου

Είναι κουλουριασμένος στην άκρη του δρόμου κάτω από ένα μικρό πλατάνι με λιγοστά καφετιά φύλλα να κρέμονται από τα κλαριά του σαν νυχτερίδες σε νάρκη,...

Τα χαλασμένα λαμπάκια

Ξύπνησε χορτασμένος μεσημεριανό ύπνο και τέντωσε τα ποδαράκια του να ξεμουδιάσουν από την ακινησία της χνουδωτής και αφράτης κουβέρτας που τον φάσκιωνε. Ο Ευγένιος συνειδητοποίησε...

Το θαύμα έρχεται στην ώρα του

Ανοίγεις τα μάτια σου και τρίβεις τα βλέφαρά σου, κάνεις στην άκρη τα στρωσίδια που σου κράτησαν συντροφιά όλη τη νύχτα και αντικρίζεις ένα κρεβάτι...

Το συρτάρι

Ο ήλιος σκαρφάλωσε βιαστικά στον ουρανό του Νοέμβρη για να ξημερώσει μια νωχελική και αβίαστη Τετάρτη αψηφώντας το υγρό και βαρύ νυχτικό της σκοτεινιάς. Τα...

Η αγάπη σε δυο μπαστούνια

Η κουρτίνα από το απέναντι μπαλκόνι ανέμιζε και η ζέστη του Αυγούστου δεν άφηνε ασυγκίνητο κανέναν. Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων καυγάδιζε σαν εφηβικό νάζι. Ο άγνωστος...

Πάγωσε το χρόνο και ζήσε

Ο κόσμος τρέχει. Τρέχει κάθε μέρα όλο και γρηγορότερα. Κάνει πρωταθλητισμό και αγωνίζεται να ξεπεράσει το χθες. Η τεχνολογία γιγαντώνεται και κατασπαράζει το παρελθόν. Αυξάνεται...

Ποιος άραγε δεν διδάχτηκε από τα παιδιά;

Ήταν απόγευμα Παρασκευής, ενός ζεστού και χαδιάρη Σεπτέμβρη. Τα φύλλα των δέντρων βαστούσαν ακόμη την αίγλη του καλοκαιριού και δεν έλεγαν να κιτρινίσουν. Το ζεστό...