Όνειρα που μοιάζουν σημαντικά… αλλά μόλις ανοίξεις τα μάτια, έχουν ξεχαστεί!

Πόσο λυπηρό μοιάζει το γεγονός να έχει διαγραφεί από τη μνήμη ο θησαυρός που μόλις πριν σε τρόμαζε.

Πετάχτηκε από τον ύπνο της βλέποντας έναν δύσκολο εφιάλτη από αυτούς που σου κόβουν την ανάσα. Με το μέτωπο ιδρωμένο, τις κόρες των ματιών σε διαστολή από την ταραχή, τις ορμόνες της πάλης ή της φυγής στο ζενίθ, την ανάσα κοφτή και γρήγορη σαν κουτάβι που τρέχει να κρυφτεί στη μαμά του. Από αυτά τα όνειρα που μοιάζουν τόσο σημαντικά όσο βρίσκεσαι σε νάρκωση αλλά μόλις βγεις από τη δίνη και ανοίξεις τα μάτια, έχουν ήδη ξεχαστεί!

Advertisment

Πόσο λυπηρό μοιάζει το γεγονός να έχει διαγραφεί από τη μνήμη ο θησαυρός που μόλις πριν σε τρόμαζε. Τόσο στενάχωρο ήταν και για την ίδια να το συνειδητοποιεί σαν χαμένο τέλος βιντεοπαιχνιδιού. Τα δευτερόλεπτα που ακολούθησαν εωσότου να συνέλθει από τον εφιάλτη και την ανυπαρξία του κινδύνου, ήχησε το ξυπνητήρι με τον γνώριμο ήχο και μαλάκωσε κάπως την ένταση. Η ανακούφιση ήρθε σιγά σιγά με ένα λιτό χουζούρεμα στα μαξιλάρια, με ένα δέρμα στεγνό, με τα σεντόνια ανάμεσα στα χέρια και στο στήθος. Να χαϊδεύουν τους πόρους και να τερματίζουν μια επισφαλή στιγμή.

Κρύο νερό έτρεξε για αρκετή ώρα στο πρόσωπο με τα δάχτυλα να προσπαθούν να ξεπλύνουν όσα και η ίδια δεν γνώριζε. Όσα προσπαθούσε να πολεμήσει στη ζωή της μη έχοντας εικόνα καθαρή. Σαν μάσκα αποκριάτικη που φέρει επιτηδευμένο χαμόγελο δίχως να γελούν τα χείλη. Το πρώτο φλυτζάνι καφέ χάρισε την πλήρη επαναφορά του νου στο πρωινό ξεκίνημα της ημέρας, λες και ήταν φίλτρο μαγικό. Βοτάνι της λησμονιάς!

Μια τρεμάμενη σταγόνα δραπέτευσε μόνο από το περιεχόμενο και έφτιαξε δρόμο πάνω στην άσπρη πορσελάνη. Όργωσε το λευκό και τόλμησε να χαράξει νέα πορεία στην άβατη φρεσκοπλυμένη επιφάνεια. Ή τώρα ή ποτέ, ξέφυγε η αντάρτισσα! Πήρε και το δαχτυλικό αποτύπωμα για να ξεκλειδώσει τα απωθημένα που βρισκότανε στα δεσμά της ίδιας. Σε μια ομηρία ανιδιοτελή!

Advertisment

Το ίδιο αποφάσισε να κάνει και η Βασιλική.

Σήμερα κιόλας!

About
Latest Posts

Τάσος Βακφάρης

Ο Τάσος Βακφάρης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Φλώρινα την άνοιξη του 1984. Εργάζεται ως αναπληρωτής σε σχολείαγενικής και ειδικής αγωγής με εξατομικευμένα προγράμματα υποστήριξης και φροντίδας παιδιών με ειδικές ανάγκες. Τα τελευταία χρόνια ζει μόνιμα και δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη. Τον Ιούλιο του 2018 απέσπασε το τρίτο βραβείο στον έβδομο παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης που υλοποιήθηκε από τον πολιτιστικό-κοινωνικό φορέα "Αμφικτυονία Ελληνισμού" με θέμα, ο απανταχού ελληνισμός και οι διαχρονικές του αξίες.

Latest posts by Τάσος Βακφάρης (see all)