Έχεις μήνυμα από τη ζωή…

Με ένα ”ουφ, πάει κι αυτή η εβδομάδα” γυρίζεις σπίτι και, ενώ κοιτάζεσαι στον καθρέφτη, ψάχνεις να δεις πού έχεις χαθεί. Κάπου στην εφηβεία,

Με ένα ”ουφ, πάει κι αυτή η εβδομάδα” γυρίζεις σπίτι και, ενώ κοιτάζεσαι στον καθρέφτη, ψάχνεις να δεις πού έχεις χαθεί. Κάπου στην εφηβεία, στους φίλους, σε άδοξους έρωτες. Καθρέφτη καθρεφτάκι μου, δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες και για πριγκίπισσες, συμφωνείς; Η ζωή όμως είναι μικρή. Είναι μία φορά και για πάντα. Αλλά είναι και όμορφη, αξίζει να παλέψουμε για μας, για τις αγάπες μας, για το ”χεράκι χεράκι” στο δρόμο με βροχή και ό,τι γίνει, κι ας βραχούμε. Αξίζει να ζεις για βλέμματα: το βλέμμα του μωρού που γελάει. Το θείο βλέμμα της ερωτευμένης γυναίκας. Το ευχαριστώ του φίλου και τη βουβή συγνώμη του. Το βλέμμα του υπερήφανου γονιού. Οι έφηβοι που αγκαλιάζονται λες και είναι μόνοι στον πλανήτη.

Αξίζει να ζούμε όμως και τη στιγμή που δε θα γυρίσει ποτέ πια. Αξίζει να ζούμε για τις μυρωδιές, τα χρώματα και την αφή. Για το άρωμα του ιδρώτα πάνω σε ραχοκοκαλιά μέσα στο σκοτάδι και για δυο μάτια που φωτίζουν σαν αναμμένα κάρβουνα. Και όλος ο κόσμος φωτίζεται. Και ζεις από αυτό το φως και μόνο γι’αυτό. Αξίζει να ζεις τα πάθη. Τα λάθη και τους άδοξους έρωτες. Ακόμα και τους καταδικασμένους εξ αρχής. Που ενώ ξέρεις πως δεν υπάρχει αύριο, αγαπάς την ανάμνηση των στιγμών με τον έρωτά σου και το… ”να είσαι ευλογημένος που το έζησα αυτό μαζί σου”. Δεν υπάρχει τίποτα πιο μαγικό από το ”έχεις εμένα, εγώ είμαι εδώ!…

Advertisment

” Αξίζει να ζεις για να βιώνεις στιγμές και να ρουφάς με λύσσα όσα η ζωή σου χαρίζει. Γιατί όλα είναι δρόμος και φυγή. Αρχή και τέλος. Αντιφάσεις και συγκρούσεις… όμως είσαι ζωντανός και αυτό μετράει! Μιλάμε την ίδια γλώσσα, αφού ανταλλάσσουμε τις ίδιες ματιές: πόνου και απόγνωσης, τρυφερότητας και έρωτα, μάτια φοβισμένα και διψασμένα. Η ζωή μας απλά. Όσα σημαντικά και συμπαντικά ζούμε, αλλά χωρίς να κάνουν θόρυβο. Γιατί αυτά που αξίζουν έρχονται στη ζωή μας αθόρυβα και πάντα από την πίσω πόρτα!

Αλλά ”το μαζί” είναι η μαγική λεξούλα και το ξόρκι μας. Σημασία δεν έχει να είσαι καλός μαθητής, αλλά καλός συμμαθητής. Αφού σε περιόδους γενικευμένης κρίσης και ψυχικής κατάπτωσης η συλλογική δράση και τα σφιχτοδεμένα χέρια με τους άλλους σώζουν και λυτρώνουν! Ας υπερασπιστούμε τους έρωτες μας. Ας παλέψουμε για την αγάπη. Τίποτα και κανείς δεν μένει για πάντα, ούτε είναι κάτι δεδομένο. Ξυπνάμε το πρωί και είμαστε με τους ζωντανούς. Μας δίνεται ακόμη μια ευκαιρία. Η αγάπη θα φέρει αγάπη και ο έρωτας έρωτα. Ας μη λιγοψυχήσουμε. Ποτέ εμείς λιποτάκτες της ζωής. Συνεχίζουμε, έτσι δεν είναι;

Ζωή Χατζηθωμά

Advertisment

About
Latest Posts

Ζωή Χατζηθωμά

Η Ζωή Χατζηθωμά σπούδασε ελληνική κλασική φιλολογία και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην ψυχολογία. Θεωρεί όμως εξίσου σημαντικές σπουδές τις καλοκαιρινές νύχτες με τη γιαγιά στο χωριό,που κοίταζε τα αστέρια και προσπαθούσε να βλέπει αυτά που κρύβονται πίσω από αυτά. Από παιδί γράφει για να λυτρώνεται και να θυμάται να μην ξεχνά πως η ''ανοιχτή καρδιά'' δεν είναι κοινωνικό παράπτωμα! Είναι μητέρα μια κόρης και μέσα από τα παραμύθια της μαθαίνει ότι οι αγκαλιές διώχνουν τα σκοτάδια και οι δράκοι εξαφανίζονται.Την αλήθεια την ξέρει μόνο το φλύαρο αηδόνι την άνοιξη στο περβάζι και το κοχύλι στο αυτί μας στην ακροθαλασσιά. Προχωράμε κεντράροντας στο φως!

Latest posts by Ζωή Χατζηθωμά (see all)