Ποιος λέει…

Ποιος λέει είναι εύκολη η σιωπή; Και δεν εννοώ την αποσιώπηση… Ετούτες οι δυο ταυτίζονται όσο η συνοχή με τη συνενοχή. Ούτε κι εκείνη … τη μάνα της Τέχνης εννοώ. Τούτη που θέλω να πιάσω, έχει μια δέσμευση κι ευθύνη μεγάλη. Έχει απόφαση και πάντα από κάτω της μιαν εσωτερική πάλη. Νους ή καρδιά; Προσοχή! Είπα καρδιά, όχι συναίσθημα… Δεν το αποδιώχνω, το αγαπώ… Μα είναι βέβαιο πως εκείνο κι ο νους κάνουνε κύκλους, το ένα γεννώντας το άλλο. Εκεί ‘ναι και όλη η πάλη. Ως να βγεις από τη δύνη τους. Να πας πιο πέρα απ’ όπου είσαι τώρα. Εσύ, όχι οι άλλοι. Άσε τους άλλους τώρα. Καθένας δουλεύει όπως μπορεί. Θα πας κοντά τους πραγματικά, όταν δε θα’ χεις ανάγκη τη σύγκριση. Τώρα εσύ οφείλεις ν’ ανέβεις τη σπείρα. Να δεις ότι είσαι πάντα εκεί. Στο Ταξίδι. Κι η τροχιά σου, κομμάτι της. Κι ο δρόμος σου, κομμάτι του.

Η επιστήμη, αν εκείνη σε πείθει καλύτερα, ξέρει τώρα καιρό πως η καρδιά σου αποτελείται κατά 60% από νευρώνες, και πως το ενεργειακό της πεδίο είναι 200 φορές πιο ισχυρό από του νου. Μη θαρρείς είναι ανόητη… Γράφω αριθμούς να σου ηχούν πιο καλά. “Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία”. Ποιος είπε πως βαραίνει το δεύτερο; Και πες μου εσύ άνθρωπε, πώς μου μιλάς για μια χώρα, πατρίδα, οικουμένη, αν δε συν-εργάζεσαι κάθε στιγμή με την καρδιά σου, για της ζωής σου πρώτα την ελευθερία; Που πας έτσι σκλάβος των κρίσεων, συγκρίσεων, προβολών σου; Αφού η εικόνα σου σκλαβώνει ότι η ψυχή σου ποθεί, και αφού για χάρη της δε λες την αλήθεια σου πρώτα σε σένα, με ποιους λαχταράς να ενωθείς;
“Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά…” λέει ο Ελύτης. Ας μου επιτραπεί μια ένσταση ως προς τη μετριότητα… Η ρήση ενέχει σύγκριση που τη γεννάει η κριτική. Αν υπερβαίναμε αυτή μας την πρωτόπλαστη εμμονή, τότε ίσως οι εργασίες κάποιων πεισματάρηδων να απέδιδαν τους αγώνες τους… Καθώς δε θα κατασπαταλούνταν τόση πολύτιμη ενέργεια χάριν επιβεβαίωσης μιας κάποιας έστω ανωτερότητας. Γιατί αυτό δεν υπάρχει…

Advertisment

Είσαι ο άρχοντας; Τι απέδωσες σήμερα στον κόσμο σου;

Είσαι μεγάλος δάσκαλος; Πόσους ενέπνευσες σήμερα;

Είσαι μεγάλη ψυχή; Πόσο ομορφαίνεις τον κόσμο;

Advertisment

Είσαι εργάτης τίμιος; Πόσο ξεχνάς το χρόνο;

Είσαι ο δυνατός; Πόσους συγχώρεσες σήμερα;

Είσαι ικανός; Πόσους άφησες να ‘ρθουν κοντά σου;

Είσαι μεγάλος εραστής (της ζωής); Πόσο κοιτάς τη στιγμή;

Εσύ να ρωτάς, εσύ ν’ απαντάς. Κι αν δε μπορείς, εκεί να σωπαίνεις. Κι άμα κάποιες φορές στη σιωπή σου, μπορείς να διακρίνεις που βρίσκονται οι άλλοι, να ευγνωμονείς που σου δείχνουν και πάλι εσένα που είσαι να δεις…