Μοκίτι Οκάντα: Η πηγή των τοξινών και η αληθινή φύση της ασθένειας

Ο ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ

Απ’ την αρχαία εποχή οι άνθρωποι προσπαθούν ν’ αναχαιτίσουν τη λειτουργία της κάθαρσης με την χορή­γηση υγρών φαρμάκων, χαπιών, ενέσεων κλπ. Κι αυτό το έκαναν μαζεύοντας στοιχεία από ρίζες, βότανα, μέταλλα και από όργανα ζώων. Πίστευαν ότι η ιατρική ήταν κάτι που θεράπευε τις ασθένειες. Κι αυτή είναι η κεντρική ιδέα που κυριαρχεί και σήμερα στον ιατρικό κόσμο. Άνθρωποι πολιτισμένοι δίνουν μεγάλη σημασία στα φάρμακα και αφιερώνουν πολλές προσπάθειες στην ανακάλυψη νέων. Θεωρητικά λοιπόν ο αριθμός των ασθενειών θα έπρεπε να είχε μειωθεί σταδιακά. Αντ’ αυτού είναι φανερό στον καθένα ότι σταδιακά οι αρρώστιες αυξάνονται σε ανησυ­χητικό βαθμό.

Advertisment

Δεν υπάρχει ένα φάρμακο που να θεραπεύει πραγματικά επάνω στη γη. Τα περισσότερα απ’ αυτά είναι δηλητήρια και το καθένα έχει τις δικές του επιδράσεις. Η λειτουργία του δηλητηρίου που ονομάζεται “φάρμακο” φαίνεται να θεραπεύει επειδή μειώνει τα παθολογικά συμπτώματα με την αναστολή του πυρετού και την στερεοποίηση των τοξινών. Γιατί ισχυρίζομαι ότι τα φάρμακα είναι δηλητή­ρια; Γιατί οι εσωτερικές λειτουργίες του σώματος δεν είναι ικανές ν’ αφομοιώνουν ουσίες που δεν έχουν γίνει από την Φύση. Και η Φύση έχει δώσει στον άνθρωπο όλη την ποικιλία των τροφίμων που χρειάζεται. Αυτά που είναι κατάλληλα για κατανάλωση ξεχωρίζουν απ’ τη γεύση και τη μυρωδιά, ενώ άλλα που δεν είναι κατάλληλα είναι απωθητικά. Ο λεπτομερής τρόπος που η Φύση έχει προβλέψει τον διαχωρισμό των υγιών τροφών απ’ τα φάρμακα, αποκαλύπτεται απ’ τον τρόπο που οι άνθρωποι έλκονται να τρώνε γευστικές τροφές.

Η συζήτηση αυτή δείχνει ότι η ιατρική θεραπεία δεν θεραπεύει, αλλ’ απλώς ανακουφίζει τον πόνο και κατα­στέλλει τα συμπτώματα προσωρινά. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι απρόθυμοι ν’ αφήσουν την αρρώστια να ολοκληρώσει την πορεία της. Αλλά όταν αναχαιτίζουμε τα συμπτώματα της αυτορύθμισης με τα φάρμακα, οι τοξίνες μένουν στο σώμα και στερεοποιούνται.

Μερικές θεραπείες χρησιμοποιούν τη θερμότητα, για να οδηγήσουν τις τοξίνες σ’ ορισμένες περιοχές και μπορούν να φέρουν προσωρινή ανακούφιση απ’ τον πόνο αλλά αν οι τοξίνες δεν αποβληθούν απ’ το σώμα δεν θα υπάρξει μόνιμο αποτέλεσμα. Αν συνεχίζουμε να εμποδίζουμε τον εξαγνισμό καταλήγουμε σε χρόνιες αρρώστιες και πόνο, ή αρρώστιες που σταδιακά γίνονται πιο κακοήθεις. Ο μόνος τρόπος να θεραπεύσουμε την αρρώστια είναι ν’ απαλλά­ξουμε το σώμα απ’ τις τοξίνες του.

Advertisment

Φαντάσου να αφήσεις ένα κρυολόγημα να περάσει χωρίς φαρμακευτική επέμβαση. Μετά από μια παροδική ενόχλη­ση, οι τοξίνες θα φύγουν και θ’ αποκατασταθεί ξανά η υγεία. Αλλά αν αναχαιτίσεις το κρυολόγημα, η κάθαρση θα γίνει πιο σοβαρή την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να διαλυθούν οι τοξίνες. Αυτή η διαδικασία συνεχίζεται έως ότου το σώμα επιβαρυνθεί με πάρα πολλές τοξίνες, τόσες που δεν μπορεί να τις αποβάλλει και πεθαίνει. Γι’ αυτό η ευτυχία που βασίζεται στην προσδοκία της μακροημέρευσης γίνεται επισφαλής. Αν φυσικά δεν υπήρχαν συνεχώς αυξανόμενες σοβαρές ασθένειες που αντιμετωπίζονται με λαθεμένο τρόπο όλοι θα μπορούσαμε να ζήσουμε πολύ περισσότερο.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

Για να μπορέσω ν’ αναπτύξω αυτό το θέμα, οφείλω καταρχήν να διευκρινίσω ότι, σ’ ότι αφορά την υγεία, η αλήθεια βρίσκεται στην προσαρμογή στους κανόνες της Φύσης και στο σεβασμό προς αυτήν.

Τι είναι όμως αυτό που ανακαλύπτουμε εξετάζοντας το ανθρώπινο σώμα σε μη φυσιολογική κατάσταση; Εκείνο που πρώτα απ’ όλα γίνεται αισθητό είναι ότι το σώμα αυτό δεν ανταποκρίνεται στους κανόνες της Φύσης. Το να αντιληφθούμε σε τι ακριβώς συνίσταται αυτή η μη φυσιολογική κατάσταση, το να προσπαθήσουμε να τη διορθώσουμε κάνοντας το σώμα να επανέλθει στην ομαλότητα, είναι η αληθινή Ιατρική. Και πέραν τούτου: η διαμόρφωση των όρων γι’ αυτήν την επάνοδο στην ομαλότητα συνιστά τον λόγο ύπαρξης της ορθώς εννο­ούμενης Ιατρικής. Στη συνέχεια, λοιπόν, θα εξηγήσω τι σημαίνει αυτή η μη φυσιολογική κατάσταση.

Την στιγμή που γεννιέται ο άνθρωπος τρέφεται είτε με γάλα της μητέρας του είτε με γάλα ζώων, επειδή δεν έχει ακόμη βγάλει δόντια και επειδή το πεπτικό του σύστημα, που μόλις έχει σχηματιστεί, είναι ακόμη πολύ ευαίσθητο. Σταδιακά ωστόσο αρχίζει να καταναλώνει πιο κατάλληλη τροφή.
Υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία τροφίμων, το καθένα με τη δική του χαρακτηριστική γεύση κι ο άνθρωπος διαθέτει το αισθητήριο της γεύσης για να μπορεί να τ’ απολαμβάνει μ’ ευχαρίστηση. Εκτός αυτού, οι αναλογίες των στοιχείων του αέρα, της φωτιάς και του νερού ανταποκρίνονται στη διατήρηση μιας καλής υγείας κι έτσι τα πάντα βρίσκονται σε τέλεια ισορροπία. Ας κοιτάξουμε όμως τι συμβαίνει με τ’ ανθρώπινο σώμα: απ’ τον εγκέφαλο πηγάζουν η λογική, η μνήμη και τα συναισθήματα, τα αντικείμενα δημιουργούνται με τα χέρια, η μετακίνηση γίνεται ελεύθερα με τη χρήση των ποδιών, ενώ το σώμα διαθέτει εξαιρετικά χρήσιμα όργανα, όπως τα μαλλιά, το δέρμα, τα νύχια, τα μάτια, η μύτη, το στόμα, τ’ αυτιά κλπ. Επιπλέον, ολόκληρο το σώμα και πρώτα απ’ όλα το πρόσωπο είναι τυλιγμένο με δέρμα, κάτι που τονίζει την ομορφιά του. Με μια πρώτη ματιά, ήδη μπορούμε να διαπιστώσουμε πως το ανθρώπινο ον είναι ένα θεσπέσιο δημιούργημα. Αν το εξετάσουμε πιο βαθιά, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος είναι πράγματι ένα θαύμα της Δημιουργίας, πράγμα που δεν μπορεί εύκολα να εκφραστεί με λόγια.

Τα λουλούδια, τα φύλλα των δέντρων, η ομορφιά των ποταμών και των βουνών, τα πουλιά, τα έντομα, τα ψάρια και άλλοι ζωντανοί οργανισμοί προκαλούν το θαυμασμό μας σαν εξαίσια έργα της Θείας Τέχνης. Αλλά ο άνθρωπος αποτελεί αναμφισβήτητα το αριστούργημα του Δημιουργού. Και κυρίως σ’ ό,τι αφορά την διαδικασία της αναπαραγωγής, σαν μέθοδο για την διατήρηση του είδος, η Θεία Πρόνοια επιδεικνύει τέτοια επιδεξιότητα που δεν βρίσκουμε λέξεις να εκφράσουμε το βαθμό της τελειότητάς της.
Άρα, από τη στιγμή που ο άνθρωπος αποτελεί το μέγιστο έργο του Θεού, οφείλουμε να
συλλογιστούμε σε βάθος και πολύ σοβαρά ποια είναι τα σφάλματα, ποιες είναι εκείνες οι μη φυσιολογικές ενέργειες στις οποίες επιδιδόμαστε, ώστε να επιτρέ­ψουμε την εμφάνιση των ανώμαλων καταστάσεων που ονομάζονται ασθένειες και που έρχονται να εμποδίσουν τη δραστηριότητα μας. Συνάνθρωποι, ιδού ένα ιδιαίτερα σημαντικό ζήτημα, γύρω απ’ το οποίο θα πρέπει να προβληματιστούμε πολύ βαθιά.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΗΓΑΔΙ ΠΟΥ ΑΝΑΒΛΥΖΕΙ ΥΓΕΙΑ

Απ’ τα αρχαία χρόνια έλεγαν συχνά ότι ο άνθρωπος είναι ένα πηγάδι γεμάτο ασθένειες. Η άποψη αυτή είναι πέρα για πέρα εσφαλμένη. Διορθώνοντας την παραπάνω έκφραση, θα λέγαμε ότι ο άνθρωπος είναι πηγάδι που αναβλύζει υγεία. Όπως έχω ήδη πει, ο άνθρωπος είναι απ’ τη φύση του υγιής. Βλέπουμε ωστόσο ότι σήμερα η ασθένεια τον συντροφεύει στη ζωή του κι αυτό θεωρείται ως ένα άλυτο πρόβλημα, μ’ αποτέλεσμα πολλοί να καταλήγουν να δεχτούν αυτή την κατάσταση ως μοιραία. Πράγματι, απ’ τη στιγμή που κάποιος αρρωστήσει, η θεραπεία του καταντά μια δύσκολη υπόθεση. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο άνθρωπος αρρωσταίνει για μακρά χρονική περίοδο ή αρρωσταίνει πολύ συχνά. Συναντάμε μέχρι και ανθρώπους οι οποίοι περνούν περισσότερο χρόνο της ζωής τους άρρωστοι παρά υγιείς. Δικαιολογεί­ται συνεπώς η άποψη πως ο άνθρωπος είναι πηγάδι γεμάτο ασθένειες. Η συγκεκριμένη έκφραση άλλωστε θα προέκυψε μάλλον όταν διαπιστώθηκε πως η κατάσταση αυτή διαιωνίζεται. Αυτό έγινε διότι δεν υπήρχε ακόμη επίγνωση για την πραγματική φύση των ασθενειών, οπότε αυτές όσο κι ο θάνατος, θεωρούνταν αναπότρεπτες. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, ο Βούδας είχε πει πως “ο άνθρωπος πρέπει ν’ αποδεχτεί τα βάσανα και τη δυστυχία που συνοδεύουν τη γέννηση, την ασθένεια, τα γηρατειά και το θάνατο”.

Θα μιλήσω στη συνέχεια για την αντι-φύση, η οποία αποτελεί την πηγή των ασθενειών. Όταν αρρωστήσει ο άνθρωπος προσφεύγει στα φάρμακα σαν μοναδική ελπίδα για τη θεραπεία του. Κι εκεί βρίσκεται το λάθος του. Στην Κινέζικη ιατρική τα φάρμακα εξάγονται απ’ τις ρίζες των φυτών ή από το φλοιό των δένδρων. Όσο για τη δυτική ιατρική, λαμβάνει τα φαρμακευτικά της σκευάσματα απ’ τα ορυκτά, τα βότανα ή άλλες πηγές. Όλ’ αυτά είναι ενέργειες που ουσιαστικά αντιτίθενται στη Φύση. Σκεφθείτε το λίγο: οι ουσίες που λαμβάνονται μ’ αυτό τον τρόπο έχουν πικρή γεύση, δυσάρεστη οσμή, είναι ξινές κ.λ.π., χαρακτηριστικά που ούτως ή άλλως είναι αποκρουστικά. Η γνωστή έκφραση “να βγάλω απ’ το στόμα το φαρμάκι” δίνει μια ξεκάθαρη εικόνα αυτού το γεγονότος. Γιατί, όμως, η λήψη φαρμάκων είναι μια τόσο δυσάρεστη διαδικασία; Η απάντηση είναι η εξής: ο Θεός θέλει να μας δείξει ότι δεν πρέπει να τα παίρνουμε, επειδή είναι δηλητηριώδη. Αντιθέτως, όσον αφορά τα τρόφιμα, όλα παράγονται κατά τέτοιο τρόπο που να ευφραίνουν την ανθρώπινη γεύση: άρα, η κατανάλωση τους αποτελεί μια φυσιολογική ενέργεια.

Συνηθίζεται να λέγεται ότι ορισμένα τρόφιμα είναι θρεπτικά, ενώ άλλα δεν είναι. Αλλά κι αυτό είναι λάθος, παρά τις κάποιες διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στα τρόφιμα που παράγονται σε διάφορες περιοχές, (πράγμα που οφείλεται στις διαφορετικές κλιματολογικές συνθήκες και στα διαφορετικά χαρακτηριστικά των περιοχών) όλα ανεξαιρέτως είναι κατάλληλα για τους ανθρώπους που γεννήθηκαν στο συγκεκριμένο τόπο. Τα άτομα της κίτρινης φυλής τρέφονται με ρύζι, ενώ οι λευκοί με στάρι, με το ίδιο σκεπτικό, λόγω του ότι η Ιαπωνία είναι ένα αρχιπέλαγος, συνεπάγεται ότι ο λαός της πρέπει να τρώει ψάρι και αντιστοίχως οι άνθρωποι των ηπειρωτικών περιοχών καταναλώνουν κρέας. Βάσει της ίδιας λογικής, τα γεύματα των αγροτών, στα οποία κυριαρχούν οι φυτικές τροφές, είναι σύμφωνα με τη Φύση. Το ίδιο το γεγονός ότι οι αγρότες αντέχουν στη σκληρή και συνεχή χειρονακτική εργασία δείχνει ότι η διατροφή τους με βάση τα φυτά είναι ενδεδειγμένη. Αγνοώντας την αρχή που μόλις αναφέραμε, οι διαιτολόγοι καταβάλλουν σήμερα προσπάθειες να πείσουν τους αγρότες να καταναλώνουν ψάρια. Αν όμως οι αγρότες ακολουθήσουν αυτές τις συμβουλές, θα επέλθει μείωση της παραγωγικής τους ικανότητας. Απ’ την άλλη μεριά, λόγω του ότι η διατροφή των αλιέων στηρίζεται στο ψάρι, οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να δουλεύουν αδιάκοπα γι’αυτό η εργασία τους γίνεται εποχικά και αποσπασματικά.

Πέραν τούτου, η διατροφή με βάση το ψάρι βοηθά στην ανάπτυξη της ευαισθησίας, άρα είναι κατάλληλη για την άσκηση της αλιευτικής δραστηριότητας. Απ’ όλα αυτά, συμπεραίνουμε πως η Φύση είναι πράγματι τέλεια.

ΑΛΗΘΙΝΗ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

Θα μπορούσαμε να πούμε πως η ανθρωπότητα, ή τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος των πολιτισμένων λαών, αποτελείται από άρρωστους ανθρώπους. Η διαφο­ρά βρίσκεται μονάχα στο εξής: η ασθένεια μπορεί να μην έχει εκδηλωθεί ακόμα. Άρρωστα άτομα είναι κι εκείνα στα οποία αναμένεται ακόμη να εκδηλωθεί η ασθένεια. Σχετικά με την πρώτη κατηγορία ανθρώπων, δεν χρειάζεται καμία περαι­τέρω εξήγηση. Συνεπώς, θα μιλήσω μονάχα για τη δεύτερη κατηγορία.

Όπως έχω ήδη αναφέρει, τα άτομα που αναμένεται ν’ αρρωστήσουν είναι εκείνα στα οποία η εξαγνιστική διαδικασία των συσσωματωμάτων που σχηματίζονται απ’ τις τοξίνες δεν έχει ακόμη ξεκινήσει. Επομένως πραγμα­τική υγεία απολαμβάνουν τα άτομα των οποίων το υλικό σώμα είναι εντελώς απαλλαγμένο από τοξίνες, οπότε μέσα τους δεν εξελίσσεται καμία διαδικασία εξαγνισμού. Υπάρχουν όμως κάποια άτομα τα οποία, αν κι έχουν συσσωρεύσει μια ποσότητα τοξινών, καταφέρουν να διατηρούν την υγεία τους και να ασκούν τις καθημερινές τους δραστηριότητες, αντέχοντας στη σκληρή σωματική εργασία. Ο καθένας θα ‘λεγε ότι τα άτομα αυτά είναι υγιή. Δεδομένου ότι με τις εξετάσεις που πραγματοποιούνται από τη σημερινή Ιατρική είναι δύσκολο ν’ ανιχνευτεί η παρουσία των τοξινών, οι άνθρωποι αυτοί θεωρούνται υγιείς. Αυτά τα άτομα εγώ τα αποκαλώ “φαινομενικά υγιή”. Ανησυχώ επομένως όταν αναλογίζομαι πόσο μεγάλος είναι ο αριθμός ανθρώπων που έχουν μέσα τους εν δυνάμει “βόμβες” έτοιμες να εκραγούν ανά πάσα στιγμή της ζωής τους!

ΟΙ ΤΟΞΙΝΕΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ

Βασικά η ασθένεια δημιουργείται από τη συσσώρευση των τοξινών στο σώμα, γεγονός που έχει δημιουργήσει την πεποίθηση ότι η αρρώστια είναι φύσει βιολογική. Η σύγχρονη επιστήμη για παράδειγμα, πιστεύει ότι η ασθένεια προκαλείται και εμφανίζεται πρωταρχικά στο βιολογικό επίπεδο, αλλά η ιδέα αυτή δεν είναι απολύτως σωστή. Όπως ο κόσμος συνίσταται απ’ το φυσικό και το πνευματικό βασίλειο, έτσι κάθε ανθρώπινο ον αποτελεί μια αδιαχώριστη φυσική και πνευματική ύπαρξη. Ως εκ τούτου είναι αφελές να υποθέτουμε ότι μόνο η βιολογική πλευρά του ανθρώπου αρρωσταίνει. Η αλήθεια είναι ότι η αρρώστια εμφανίζεται τόσο στο βιολογικό όσο και στο πνευματικό επίπεδο.

Η δυτική ιατρική επιστήμη δεν ενδιαφέρεται για την πνευματική προέλευση της ασθένειας, επειδή αποδέχεται την ύπαρξη των τοξινών μόνο με τη βιολογική έννοια. Οι τοξίνες ωστόσο, προέρχονται από πολλές πηγές. Αν μιλήσουμε για τις κακές πράξεις ή τις “αμαρτίες” σαν “τοξικές πράξεις” και τις κατατάξουμε στις φυσικές τοξίνες, τότε υπάρχουν πέντε τύποι τοξινών που προκα­λούν την ασθένεια: ιατρικές, ουρικές, περιβαλλοντικές, κληρονομικές και τοξίνες που απορρέουν απ’ τις κακές πράξεις. Οι ιατρικές, ουρικές και περιβαλλοντικές τοξίνες είναι φύσει βιολογικές και οδηγούν πρωταρχικά σε φυσικές αρρώστιες. Ωστόσο οι περισσότερες φυσικές αρρώστιες οδηγούν σε συγκινησιακά και κοινωνικά προβλήματα επίσης. Οι τοξίνες που δημιουργούνται από κακές πράξεις οδηγούν σε συγκινησιακά και κοινωνικά προβλήματα, αλλά μπορούν να φέρουν και βιολογικές ασθένειες. Οι κληρονομικές τοξίνες μπορεί να είναι φύσει βιολογικές ή συγκινησιακές. Οι συσσωρευμένες τοξίνες, ασχέτως προελεύσεως, θολώνουν τα πνευματικά και φυσικά σώματα, προκαλώντας τις αρρώστιες.

ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΥΡΙΚΕΣ ΤΟΞΙΝΕΣ

Τα περισσότερα φάρμακα είναι τεχνητά και δυσάρεστα στην οσμή και στη γεύση (γι’αυτό ονομάζονται φαρμάκια απ’ το λαό) κι είναι ξένα στο σώμα. Όταν τα περνάμε στο πεπτικό μας σύστημα το αίμα τοξινώνεται ακόμα περισσό­τερο κι η ασθένεια προχωράει. Πολλοί άνθρωποι λαθεμέ­να ερμηνεύουν τη δράση τους ως ευεργετική επειδή δεν γνωρίζουν ότι η ασθένεια αποτελεί μια αυτορυθμιστική διαδικασία εξαγνισμού που χρησιμοποιείται απ’ το σώμα για να αποβάλλει τις τοξίνες.

Οι ιατρικές τοξίνες προκαλούν πυρετό, πόνο, φαγούρα, ναυτία, παράλυση και άλλες δυσάρεστες καταστάσεις. Απ’ όλα αυτά τα συμπτώματα, ο πυρετός είν’ αυτός που κυριαρχεί σ’ ανθρώπους με μεγάλα ποσά ιατρικών τοξινών στο σώμα τους. Ο πόνος που προκαλείται απ’ αυτές τις τοξίνες είναι οξύς αν προκαλείται από φάρμακα της δυτικής ιατρικής, συγκριτικά με τον αμβλύ πόνο που προκαλείται απ’ τα φάρμακα της κινεζικής ιατρικής. Πέρα απ’ την πρόκληση πυρετού, πόνου και ασθένειας, οι ιατρικές τοξίνες κάνουν τα νεφρά να λειτουργούν πλημμελώς, πράγμα που επιφέρει τη συσσώρευση ουρι­κών τοξινών. Αυτή η συσσώρευση προκαλείται γιατί τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται συχνά δεν αποβάλλονται αμέσως. Αλλά παραμένουν στο σώμα σαν ιδιαίτερα ανθεκτικές τοξίνες που συσσωρεύονται σε περιοχές μεγά­λης νευρικής δικτύωσης και ευαισθησίας. Για παράδειγμα, επειδή σφίγγουμε τη μέση, τη λεκάνη και την πλάτη, εξαιτίας των στάσεων του σώματος που παίρνουμε κατά τη διάρκεια των δραστηριοτήτων μας, οι τοξίνες μαζεύο­νται σ’ αυτές τις περιοχές. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα νεφρά περιορίζονται ακόμα περισσότερο στην ήδη ελλιπή τους λειτουργία. Αν τα νεφρά που λειτουργούν αποτε­λεσματικά είναι ικανά να απομακρύνουν δέκα ποσότητες ουρικού οξέος απ’ το σώμα, όταν υπολειτουργούν απ’ τη συσσώρευση των τοξινών απομακρύνουν μόνο εννέα ποσότητες ουρικών αποβλήτων. Αυτά τα ουρικά οξέα που μένουν στο σώμα, συσσωρεύονται όχι μόνο στην περιοχή των νεφρών, αλλά κινούνται και στο υπογάστριο, στους λεμφαδένες της βουβωνικής χώρας, στο περίνεο, στους ώμους και στον αυχένα. Επίσης η μια πλευρά του σώματος συνήθως έχει βαρύτερη συσσώρευση, πράγμα που αντιστοιχεί στο πιο επιβαρημένο νεφρό. Σταδιακά η περαιτέρω συσσώρευση των τοξινών μπορεί να οδηγήσει σε νεφρική ανεπάρκεια.

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΥΡΙΚΕΣ ΤΟΞΙΝΕΣ

Τα νεφρά επίσης επιβαρύνονται όταν κάποιος προσλαμ­βάνει χημικά που δεν μπορούν ούτε και προορίζονται ν’ αφομοιωθούν από το ανθρώπινο σώμα. Αυτό εννοώ όταν αναφέρομαι στις περιβαλλοντικές τοξίνες. Αυτές οι τοξίνες περιλαμβάνουν τα λιπάσματα, τα παρασιτοκτό­να, τα συντηρητικά και άλλα δηλητηριώδη σύνθετα που μπαίνουν στο σώμα με το φαγητό, τα πόσιμα στοιχεία και την αναπνοή. Η συσσώρευση αυτών των τοξικών υλικών αναπόφευκτα οδηγεί σε ασθένεια με μορφή πυρετού, κρυολογήματος, διάρροιας, ή κάποια άλλη μορφή κά­θαρσης και εξαγνισμού. Αν κάποιος προσπαθήσει ν’ αναστείλει την κάθαρση αυτών των τοξινών απ’ το σώμα με ιατρικά φάρμακα, θα επέλθει μια πιο σοβαρή ασθένεια για να τ’ αποβάλλει απ’ το σώμα. Κι αυτό θα συμβεί επειδή το σώμα θα έχει να αντιμετωπίσει και την επιπρόσθετη απορρόφηση δηλητηρίων ιατρικής προελεύ­σεως. Τα νεφρά επίσης πολύ πιθανόν να είναι ανίκανα ν’ αποβάλλουν τα δηλητήρια με τον γρήγορο ρυθμό που τα παίρνουν. Συνεπώς η αποτοξίνωση θα παρατείνεται.
ΤΟΞΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ

Όπως η αφομοίωση των τοξινών δημιουργεί θολούρα στο πνευματικό και στο φυσικό σώμα και καταλήγει σε ασθένειες, κατά τον ίδιο τρόπο οι κακές πράξεις δη­μιουργούν θολούρα και καταλήγουν σε διαφορετικά είδη βασάνων. Σχεδόν όλοι καταλαβαίνουμε αυτό το είδος της θολούρας, μια που κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει τη ζωή του χωρίς να κάνει κάτι κακό με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Φυσικά υπάρχουν πολλά είδη και βαθμοί κακών πράξεων: νομικά, ηθικά, κοινωνικά, κλπ. Μερικές κακίες εκδηλώνονται με πράξεις, ενώ άλλες παραμένουν στο νοερό επίπεδο. Για παράδειγμα, αυτό που είπε ο Ιησούς στην Καινή Διαθήκη: “Όταν κάποιος επιθυμήσει μια έγγαμη γυναίκα στην καρδιά του έχει ήδη διαπράξει μοιχεία μαζί της,” δεν είναι λάθος, αν και φαίνεται πολύ αυστηρή σαν κρίση. Οι καθημερινές σκέψεις, όπως το μίσος εναντίον κάποιου, η επιθυμία για εκδίκηση, η απληστία, μπορεί να φαίνονται ασήμαντες, αλλά μπορεί ν’ αποκτήσουν σοβαρές διαστάσεις αν τους επιτραπεί να συσσωρεύονται για μεγάλα διαστήματα.

Μια πιο άμεση μορφή κακίας είναι η περίπτωση που κάποιος προκαλεί στον άλλο πόνο και δυστυχία. Το θύμα θυμώνει και μνησικακεί και τα συναισθήματα του μεταδί­δονται πνευματικά στο πνευματικό σώμα εκείνου που τα προκάλεσε, έτσι σχηματίζεται θολούρα. Ή, αν κάποιος κερδίσει και νοιώσει υπεροψία σε κάποιον ανταγωνισμό στον κοινωνικό χώρο, ο φθόνος και η μνησικακία των άλλων μπορεί να δημιουργήσουν ένα ποσοστό θολούρας. Η άσκοπη εξόντωση των ζώων, η τεμπελιά, οι συκοφα­ντίες, οι κατηγορίες και οι επιθέσεις εναντίον των άλλων, η σπατάλη υλικών αποκτημάτων, η αθέτηση υποσχέσεων, ο υπερβολικός ύπνος, η ατιμία και πολλές άλλες πράξεις κακίας και σκέψεις με αφετηρία την κακία, αν και δεν γίνονται αισθητές τη στιγμή που διαπράττονται, εν τούτοις επιφέρουν τις συνέπειες τους.

Επαναλαμβανόμενες, συσσωρεύονται σαν πνευματικά νέφη στο πνευματικό σώμα και προκαλούν θολούρα. Η συσσώρευση αυτών των πνευματικών νεφών διεγείρει τη διαδικασία του εξαγνισμού. Αυτό μπορεί να πάρει τη μορφή ασθένειας, νομικής τιμωρίας ή κάποιας άλλης δυστυχίας. Κάθε κακία που διαφεύγει απ’ αυτό το είδος του εξαγνισμού θα εξαγνισθεί πνευματικά με τρόπο που είναι σύμφωνος με το φυσικό νόμο. Ακόμα και η αυτοκριτική που νοιώθει κάποιος μετά από μια πράξη κακίας, αποτελεί μια μορφή ήπιου εξαγνισμού. Ο άνθρω­πος μπορεί ν’ αποφεύγει την τιμωρία των συνανθρώπων του, αλλά δεν μπορεί να διαφύγει απ’ το νόμο του εξαγνισμού κι αυτό είναι χρέος που θα ‘χει αντανάκλαση στο σώμα του με κάποια μορφή θλίψης. Ακόμα, όσο περισσότερο διαρκεί το χρέος τόσο περισσότεροι τόκοι μαζεύονται. Ο εξαγνισμός μπορεί να διαρκεί στο πνευμα­τικό βασίλειο ακόμα και μετά το βιολογικό θάνατο του σώματος.

Αντίθετα, όταν ο άνθρωπος κάνει ενάρετες πράξεις, βοηθάει τους άλλους και τους κάνει ευτυχισμένους, η ευγνωμοσύνη τους επιστρέφει στον ευεργέτη με μορφή φωτός, πράγμα που μειώνει τη θολούρα που προκαλείται απ’ τα πνευματικά νέφη. Επιπλέον, αποτελεί βασικό Νόμο της Φύσης ότι όσο πιο μυστικές είναι οι καλές πράξεις που γίνονται και όσο μικρότερη η επιθυμία του ευεργέτη για ανταμοιβή, τόσο μεγαλύτερη η αποτελεσματικότητα τους.

ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΕΣ ΤΟΞΙΝΕΣ

Δεν είμαστε πλάσματα που ξαφνικά ήρθαμε στη ζωή χωρίς να είμαστε συνδεδεμένοι με άλλους ανθρώπους. Αν κι ο καθένας από εμάς είναι προσωρινή ατομικότητα, όλοι ανήκουμε στην αιώνια ροή της ζωής. Ο καθένας από μας έχει χιλιάδες προγόνους και το σώμα του αποτελεί τη ζωντανή, πάλλουσα κληρονομιά του συνόλου των προγό­νων του. Από μία ευρεία άποψη, όλοι αποτελούμε κρίκους στην αλυσίδα που συνδέει τις βιολογικές τοξίνες όσο και τα πνευματικά νέφη από τους γονείς και τους προγόνους μας. Για παράδειγμα, εξ αιτίας της συγγένειας ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά, οι βιολογικές τοξίνες μεταφέρονται απ’ τη μητέρα στο παιδί της. Αν η μητέρα καταναλώνει πολλές ραφιναρισμένες και επεξεργασμένες τροφές, το παιδί παίρνει αυτά τα δηλητήρια. Ταυτόχρονα αν η μητέρα παίρνει φάρμακα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της το έμβρυο τ’ αφομοιώνει. Επιπλέον, αν η μητέρα βρίσκεται σε βαριά τοξική κατάσταση, το παιδί θα κληρονομήσει την τοξικότητα αυτή, αφού προσλαμβάνει μέρος απ’ την τροφή που παίρνει η μητέρα όπως επίσης και τις τοξίνες που το σώμα της μητέρας είναι ανίκανο να αποβάλλει.

Τα παιδιά πρέπει να μοιραστούν τα πνευματικά νέφη του πατέρα και της μητέρας τους, για όσο διάστημα βρίσκονται υπό την προστασία τους και στηρίζονται απ’ αυτούς οικονομικά. Οι γονείς είναι κάτι σαν τον κορμό του δέντρου. Τα χονδρά κλαδιά είναι τα παιδιά ενώ τα μικρότερα κλαδιά είναι τα εγγόνια. Όπως τα κλαδιά δεν μπορούν να παραμείνουν ανεπηρέαστα απ’ τον κορμό, έτσι είναι αδύνατον τα πνευματικά νέφη των γονέων να μην επηρεάσουν τα παιδιά τους. Η κατάσταση όμως αλλάζει όταν τα παιδιά αφήνουν τους γονείς τους και γίνονται ανεξάρτητα. Ενώ ακόμη μοιράζονται τα πνευμα­τικά νέφη, τα παιδιά συχνά πληρώνουν το τίμημα όταν οι γονείς τους διαπράττουν πράξεις κακίας (αμαρτίαι γονέ­ων παιδεύουσι τέκνα).

Για να εξηγήσουμε λεπτομερειακά το αποτέλεσμα της αρρώστιας εξ αιτίας των κακών πράξεων των προγόνων μας, είναι σημαντικό να συζητήσουμε για την μετά θανατον ζωή και για την οργάνωση του πνευματικού κόσμου. Με τα γηρατειά και την αρρώστια, το φυσικό γίνεται αδύναμο σε βαθμό που δεν μπορεί πλέον να υπηρετεί τη ζωή. Στο σημείο αυτό το πνεύμα εγκαταλείπει το βιολογικό σώμα, αφήνει τα εγκόσμια και δρασκελίζει το “κατώφλι του θανάτου”. Όταν αφήνει το φυσικό σώμα, το πνεύμα εισέρχεται στον πνευματικό κόσμο, όπου πρέπει να προετοιμάσει την μελλοντική του γέννηση στον κόσμο ξανά. Η προετοιμασία αυτή είναι ο εξαγνισμός. Κατά τη διάρκεια αυτής της προετοιμασίας, το καταστάλαγμα των πνευματικών νεφών, δηλαδή οι στάχτες των προγόνων περνούν στους απογόνους. Έτσι το άτομο που ζει στο φυσικό κόσμο συντονίζεται για τον εξαγνισμό των πνευμα­τικών νεφών που έγιναν στο φυσικό, νοητικό και συγκινη­σιακό επίπεδο των προγόνων του.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Για τον εξαγνισμό των πνευματικών νεφών και των τοξινών προκαλείται αρρώστια, προσωπική δυστυχία, κοινωνικά προβλήματα και άλλες καταστροφές. Ως εκ τούτου, αν οι άνθρωποι θέλουν να γίνουν ευτυχισμένοι, πρέπει ενσυνείδητα να κάνουν το καλό και να αποφύγουν το κακό, όπως επίσης και να αποφεύγουν να παίρνουν τοξίνες στο σώμα τους. Αυτή η στάση ζωής θα προστα­τεύσει το φυσικό και πνευματικό τους σώμα.

Τα παραπάνω αποτελούν αποσπάσματα διδασκαλιών του Μοκίτι Οκάντα (1882 – 1955)
Διαβάστε επίσης από τον Μοκίτι Οκάντα: