Παρότι μπορεί να πιστεύετε ότι βρήκατε το κατάλληλο φάρμακο για την πάθηση σας, δεν πρόκειται να θεραπευτείτε αν δεν αντιμετωπίσετε τα πραγματικά της αίτια. Ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος διέπει όλους τους τομείς της ζωής. Μπορεί να καταστείλετε τα συμπτώματα μιας πάθησης, αλλά αυτό θα υποχρεώσει τον οργανισμό σας να διοχετεύσει τις τοξίνες σε βαθύτερα επίπεδα του σώματος, όπως οι ιστοί των οργάνων, των αρθρώσεων και των οστών. Επειδή αυτή η «συγκάλυψη» των τοξινών έχει ως επακόλουθο την εξαφάνιση τους από το δίκτυο της γενικής κυκλοφορίας, η ικανότητα ανοχής του οργανισμού φαίνεται να βελτιώνεται προσωρινά. Αυτό μας δίνει το περιθώριο να κατακρατούμε ακόμα περισσότερες τοξίνες χωρίς να εμφανίζουμε ενδείξεις διαταραγμένης υγείας. Αν η πρώτη γραμμή άμυνας του οργανισμού λειτουργούσε σωστά, το σώμα θα αντιδρούσε ακαριαία στην κατακράτηση τοξινών με ένα κρυολόγημα, έναν πυρετό ή μια λοίμωξη. Ουσιαστικά, θα είχαμε έντονο αίσθημα κακουχίας. Ωστόσο, αν δεν συμβεί τίποτε από αυτά, θα θεωρούμε ότι χαίρουμε άκρας υγείας και ότι είμαστε σε θέση να διεκπεραιώσουμε όλες τις συνήθεις δραστηριότητες μας. Και ξαφνικά, χωρίς καμία προειδοποίηση, ξεσπά ένα τεράστιο κύμα τοξίκωσης. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αποτελεί το έμφραγμα ή το εγκεφαλικό επεισόδιο. Πολλά θύματα ενός τέτοιου επεισοδίου ισχυρίζονται ότι ανέκαθεν υπήρξαν «υγιέστατα».
Οι σοβαρότερες παθήσεις, αυτές που είναι απειλητικές για τη ζωή, εν γένει ξεκινούν με ασήμαντα προβλήματα, όπως ένας απλός ερεθισμός του βλεννογόνου του στομάχου. Αυτό μπορεί να προκληθεί από την υπερφαγία, τα ερεθιστικά τρόφιμα και ροφήματα, και το συναισθηματικό στρες. Αν η τροφή που προσλαμβάνουμε είναι βαριά ή δύσπεπτη, το στομάχι διοχετεύει στον οισοφάγο μια ποσότητα από το υδροχλωρικό οξύ που εκκρίνει, με επακόλουθο την αίσθηση καούρας. Εκτιμάται ότι 60 εκατομμύρια Αμερικανοί υποφέρουν από καούρες τουλάχιστον μία φορά το μήνα. Και πάνω από 16 εκατομμύρια υποφέρουν από καούρες σε καθημερινή βάση.
Advertisment
Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύεται ευρέως, οι καούρες (δηλαδή η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση) δεν οφείλονται σε υπερβολική έκκριση οξέων, αλλά σε ανεπαρκή. Εξαιτίας της ανεπαρκούς ποσότητας υδροχλωρικού οξέος, η τροφή παραμένει άπεπτη στο στομάχι για μεγάλα χρονικά διαστήματα, με επακόλουθο τις στομαχικές διαταραχές. Καθώς τα οξέα ανέρχονται στον οισοφάγο, αρχίζουν να διαβρώνουν τα τοιχώματα αυτού του ντελικάτου σωλήνα – ως εκ τούτου και η αίσθηση καύσου.
Είναι εύκολο να εξακριβώσετε αν τα δικά σας πεπτικά προβλήματα οφείλονται σε ανεπαρκή έκκριση υδροχλωρικού οξέος. Πριν από το γεύμα σας, πάρτε λίγο φρέσκο τζίντζερ με μία πρέζα αλάτι ή πιπέρι καγιέν. Αυτό διεγείρει την παραγωγή υδροχλωρικού οξέος. Αν αυτό δεν βοηθήσει, δοκιμάστε ένα συμπλήρωμα με υδροχλωρική βεταΐνη (μην το παίρνετε αν έχετε πεπτικά έλκη). Αν τίποτε από αυτά δεν βοηθά, τότε θα ξέρετε ότι το πρόβλημα σας οφείλεται σε ανεπαρκή έκκριση υδροχλωρικού οξέος. Για να βελτιώσετε την πέψη σας και να λύσετε το πρόβλημα της ανεπαρκούς έκκρισης οξέων, κάνετε καθαρμό του ήπατος και του παχέος εντέρου, και αποφεύγετε τα δύσπεπτα τρόφιμα όπως το κρέας και τα τηγανητά ή επεξεργασμένα τρόφιμα. Αν η τροφή δεν πέπτεται σωστά, ο οργανισμός δεν απορροφά επαρκή ποσότητα βιταμινών και θρεπτικών στοιχείων, με επακόλουθο να γινόμαστε ευάλωτοι σε πλήθος εκφυλιστικών παθήσεων.
Αν ο βλεννογόνος του στομάχου ερεθίζεται συχνά εξαιτίας της τακτικής κατανάλωσης καφέ, ανθρακούχων και αθλητικών ροφημάτων, ζάχαρης, σοκολάτας, κρέατος, νικοτίνης, αλκοόλ, ναρκωτικών και άλλων ανθυγιεινών τροφίμων και ουσιών, ενδέχεται να παρουσιαστεί σοβαρή φλεγμονή. Αν το άτομο δεν αλλάξει δίαιτα και τρόπο ζωής, και δεν διακόψει την πρόσληψη αυτών των τροφίμων, θα παρουσιαστεί έλκος. Ανίκανα να αποβάλουν τα καθημερινά παραγόμενα απόβλητα, τα κυτταρικά υπολείμματα και τα τοξικά υπολείμματα της τροφής από την περιοχή των ελκωδών αλλοιώσεων, τα στομαχικά κύτταρα αδυνατούν να επιτελέσουν τις φυσιολογικές τους δραστηριότητες. Όσο ασφυκτιά στο αφύσικο, τοξικό περιβάλλον, ο οργανισμός καταφεύγει σε ασυνήθεις μηχανισμούς επιβίωσης. Τα πιο επιβαρυμένα κύτταρα ίσως αναγκαστούν να τροποποιήσουν τα γονίδια τους μέσω μιας διαδικασίας που καλείται «κυτταρική μετάλλαξη». Σε εκείνη τη φάση, συμβαίνει τα μεταλλαγμένα κύτταρα να συμπεριφέρονται ανεξέλεγκτα σαν να έχουν λησμονήσει ότι αποτελούν μέρος του οργανισμού. Ωστόσο, όπως συμβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις, η τροποποίηση του γενετικού προγραμματισμού αυτών των κυττάρων έχει έναν ευεργετικό στόχο, ο οποίος είναι η αποβολή και απορρόφηση των όξινων αποβλήτων του μεταβολισμού και των λοιπών επιβλαβών υλικών. Αυτό το σύμπτωμα καλείται καρκίνος, και ο καρκίνος δεν είναι παρά άλλη μία ονομασία των τιτάνιων προσπαθειών που καταβάλλει ο οργανισμός προκειμένου να αντεπεξέλθει στη μόνιμη τοξίκωση και τον ερεθισμό των κυττάρων του. Κατά συνέπεια, ο καρκίνος του στομάχου αποτελεί φυσιολογική αντίδραση στον μόνιμο ερεθισμό των στομαχικών κυττάρων.
Advertisment
Οι περισσότερες ιατρικές αγωγές αποβλέπουν μόνο στα συμπτώματα της πάθησης, λες και τα συμπτώματα είναι η πάθηση. Η τρέχουσα τακτική προβλέπει καταπολέμηση των συμπτωμάτων, με την ελπίδα ότι κατ’ αυτό τον τρόπο θα υποχωρήσει και η πάθηση. Σε πολλές περιπτώσεις, η χρήση εκλεπτυσμένων διαγνωστικών εργαλείων μπορεί να εντοπίσει τα συμπτώματα μιας πάθησης, η οποία μπορεί να είναι ένα έλκος στομάχου, ένας καταρράκτης, μια χολολιθίαση ή ένας όγκος μήτρας. Η «θεραπεία» μπορεί να αποτελείται από αφαίρεση της «προβληματικής» περιοχής, η οποία εν γένει προβλέπει εκτομή του οργάνου. Έπειτα, ο ασθενής πηγαίνει σπίτι του, θεωρώντας ότι έχει θεραπευτεί. Καθώς αγνοεί τους παράγοντες που προκάλεσαν το πρόβλημα του, ο οργανισμός του μετατρέπεται σε ωρολογιακή βόμβα. Μέχρι στιγμής, η κλινική προσέγγιση της διάγνωσης δεν εντοπίζει τα αίτια του 80 τοις εκατό και πλέον των παθήσεων. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημα του σύγχρονου ιατρικού συστήματος.
Κατά την εκπαίδευση τους, οι γιατροί δεν διδάσκονται να αναζητούν τα βαθύτερα αίτια των παθήσεων. Επομένως, δεν μπορούμε να επιρρίψουμε ευθύνες στους γιατρούς για την τρέχουσα κρίση στην ιατρική περίθαλψη. Επιπρόσθετα, οι γιατροί δέχονται πιέσεις από πολλούς ασθενείς τους ώστε να ενεργήσουν σαν «νόμιμοι διακινητές φαρμάκων» ή «ερευνητές συμπτωμάτων». Πολλοί ασθενείς απαιτούν από το γιατρό να καταστείλει άμεσα τα συμπτώματα τους με οποιονδήποτε τρόπο, ώστε να συνεχίσουν τη ζωή τους. Δεν συνειδητοποιούν ότι αυτή η συμπεριφορά τους θα επιφέρει άλλη μία κρίση τοξίκωσης, η οποία θα είναι ακόμα πιο έντονη από την προηγούμενη. Και φυσικά, οι παρενέργειες που συνοδεύουν πολλές από αυτές τις αγωγές είναι εν γένει τόσο σφοδρές, που είναι αμφισβητήσιμο αν τελικά έχουν κάποιο όφελος – αυτό ισχύει ειδικά για τα λιγότερο σοβαρά προβλήματα υγείας.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Andreas Moritz
Το Πλήρες βιβλίο της Εναλλακτικής Ιατρικής Τόμος 2
Εκδόσεις ΔΙΌΠΤΡΑ
