Καταρχήν θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι κάθε άνθρωπος, καθώς γεννιέται είναι ένα παντοδύναμο ον με άπειρες δυνατότητες. Είναι ένα (μερικώς) άγραφο χαρτί στο οποίο μπορεί να γραφτεί οτιδήποτε, να συμβεί οτιδήποτε και να γίνει οτιδήποτε.
Καθώς λοιπόν μεγαλώνει, η μικρή και η μεγάλη κοινωνία αρχίζει τις παρεμβάσεις πάνω σε αυτό το άγραφο χαρτί. Άπειροι τόνοι μελανιού χύνονται πάνω του για να το κάνουν έτσι όπως θέλουν. Βασική προϋπόθεση του ελέγχου, της αποδυνάμωσης και της μετατροπής ενός ανθρώπου κατά το δοκούν είναι ο κατακερματισμός της δύναμής του. Διότι, όσο αισθάνεσαι και είσαι δυνατός, κανείς δεν μπορεί να αποκτήσει πρόσβαση μέσα σου. Καθώς όμως πείθεσαι ότι η δύναμή σου είναι περιορισμένη, ότι έχεις άγνοια και ότι οι άλλοι ξέρουν πολύ καλύτερα από εσένα για το πως πρέπει να οριστεί η ζωή σου, αρχίζεις να παραδίδεις τις δυνάμεις σου στους “ειδικούς”.
Advertisment
Σιγά σιγά με το χρόνο όμως αυτή η παράδοση γίνεται εθιστική, διότι μαζί με τη δύναμή σου παραδίδεις διαρκώς και την ευθύνη του εαυτού σου. Αυτό είναι ούτως η άλλως το υποτιθέμενο αντάλλαγμα που σου δίνει η κοινωνία για αυτή τη συναλλαγή. “Δώσε μου τη δύναμή σου και εγώ θα σε απαλλάξω από την ευθύνη σου”. Έτσι, τώρα για όλα φταίνε οι άλλοι. Φταίει η θρησκεία για τη μη πνευματική καλλιέργειά σου, φταίει η πολιτική για την κακή ποιότητα της ζωής σου, φταίει το εκπαιδευτικό σύστημα για την κάκιστη ποιότητα εκπαίδευσης κ.ο.κ. Ταυτόχρονα, ζεις διαρκώς παγιδευμένος στο φόβο και την ελπίδα.
Από τη μία φοβάσαι πως οι άλλοι θα διαχειριστούν τη δύναμή σου και από την άλλη ελπίζεις ότι θα βρεθεί κάποιος που θα είναι τέλειος σε αυτόν τον ρόλο. Το αποτέλεσμα; Αυτό που ζεις σήμερα… από τη μία βουτηγμένος στο θυμό – φόβο και από την άλλη απελπισμένος γιατί ο κύριος τέλειος δεν υπάρχει.
Και ενώ θα σκεφτόταν κανείς ότι η λύση είναι πολύ απλή, σπάνια γίνεται πράγματι αντιληπτή και ακόμα πιο σπάνια εφαρμόζεται. Είναι απλό, εάν είσαι δυσαρεστημένος με τον τρόπο που οι άλλοι διαχειρίζονται τη δύναμή σου, πάρτην πίσω…! Μαζί με τη δύναμή σου όμως θα αναλάβεις και την ευθύνη που απορρέει από αυτήν. Και πίστεψέ με η κοινωνία θα σε κάνει να νιώσεις ότι αυτή η ευθύνη είναι τεράστια και ότι δεν μπορείς να την κουβαλήσεις στους ώμους σου.
Advertisment
Όμως αυτή είναι εντέλει η απόφαση που πρέπει να λάβεις σαν ένα μοναδικό τέλειο ον που είσαι. Θα ζεις αδύναμος, δούλος, συνεχώς παραπονούμενος για το πως η κοινωνία διαχειρίζεται λάθος τις δυνάμεις σου; Ή θα αναλάβεις την ευθύνη σου και θα πάρεις πίσω αυτό που συνεχώς διασκορπίζεις; Κάθε απόφαση είναι σεβαστή… Εάν ανήκεις ωστόσο στη δεύτερη ομάδα, παρακάτω ακολουθούν 8 τρόποι επανάκτησης της δύναμής σου. Οι τρόποι αυτοί είναι απλοί και αφορούν την ανάληψη της ευθύνης στην καθημερινότητά σου, Καθώς θα αναλαμβάνεις την ευθύνη στα μικρά πράγματα, σύντομα θα έχεις τη δυνατότητα να την αναλάβεις και στα μεγάλα….
Θυμήσου πως, όποτε δεν αναλαμβάνεις την ευθύνη, τοποθετείς τον εαυτό σου σε μια θέση πόνου και συνεπώς μειώνεις την ικανότητά σου να αντιμετωπίσεις το φόβο στη ζωή σου.
1) Το να αναλάβεις τις ευθύνες σου σημαίνει να μην κατηγορείς ποτέ κανέναν άλλον για ό,τι είσαι, ό,τι κάνεις, ό,τι έχεις κι ό,τι νιώθεις. Σίγουρα αυτή τη στιγμή εγείρονται πολλές αντιδράσεις μέσα σου. “Φταίει ο σύντροφος, φταίει ο γιος, φταίνε τα παιδικά τραύματα, φταίει η οικονομική πολιτική κ.ο.κ”. Επειδή λοιπόν θα έπρεπε να γραφτεί ένα ολόκληρο βιβλίο για να εξηγηθεί πως ευθύνεσαι για όλα αυτά εσύ, ας αρκεστούμε σε μία πρόταση: Επέτρεψες σε όλους αυτούς να διαχειριστούν τη ζωή σου. Από δω και πέρα λοιπόν, ανέλαβε την ευθύνη.
2) Το να αναλάβεις τις ευθύνες σου σημαίνει να μην κατηγορείς τον εαυτό σου. Ξέρω ότι αυτό ακούγεται αντιφατικό αλλά δεν είναι. Το κάθε τι που σου απομακρύνει τη δύναμη ή τη χαρά σου σε μετατρέπει σε θύμα. Μην κάνεις λοιπόν τον εαυτό σου θύμα του εαυτού σου. Δεν έχει νόημα να τα βάλεις με τον εαυτό σου και να τον τιμωρήσεις που τα έκανε μούσκεμα. Είναι σημαντικό να κατανοήσεις ότι πάντα έκανες αυτό που θεωρούσες ότι ήταν το καλύτερο. Τώρα που αντιλαμβάνεσαι κάτι ακόμα καλύτερο, μπορείς να το αλλάξεις. Αλλά δεν έχει νόημα να κρίνεις τον παρελθοντικό σου εαυτό με τα μάτια του παρόντος εαυτού σου.
3) Το να αντιλαμβάνεσαι τις ευθύνες σου σημαίνει να αντιλαμβάνεσαι πότε και που ΔΕΝ αναλαμβάνεις ευθύνη, ώστε να μπορέσεις τελικά να την αναλάβεις. Μια πολύ σημαντική ένδειξη ότι δεν έχεις αναλάβει την ευθύνη σου, είναι ο θυμός και η πικρία. Στην πραγματικότητα οποτεδήποτε αισθάνεσαι θυμό ή πικρία, σημαίνει ότι δεν έχεις αναλάβει ακόμα την ευθύνη σου σε αυτόν τον τομέα. Πως θα την αναλάβεις; Κάνοντας μια ερώτηση κλειδί που μας δίνει η Sussan Jeffers στο βιβλίο της Κάντο κι ας Φοβάσαι. ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΕΚΕΙΝΟΝ (την κατάσταση ή τον άνθρωπο που με κάνει να θυμώνω, να πονάω ή να πικραίνομαι) ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
Διάβασε την παραπάνω πρόταση ξανά και ξανά… σε αυτήν βρίσκεται ίσως το σημαντικότερο κλειδί για την ανάληψη της ευθύνης. Όταν βρεις την απάντηση, κάνε εσύ αυτό που προσδοκάς ο άλλος να κάνει για εσένα και ο πόνος, ο θυμός και η πικρία θα σε ξεχάσουν για πάντα.
4) Το να αντιλαμβάνεσαι τις ευθύνες σου σημαίνει επίσης να συνειδητοποιείς που ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΕΥΘΥΝΗ. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβεις ότι η ευθύνη σου αφορά αποκλειστικά και μόνο εσένα. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείς να αναλάβεις κανενός άλλου την ευθύνη, ούτε του/της συντρόφου σου, ούτε του αδερφού σου, ούτε του παιδιού σου (μετά την ενηλικίωσή του). Είναι εντελώς παράλογο να αποδέχεσαι να σου φορτώνει τις αποτυχίες του ή τις αδυναμίες του οποιοσδήποτε άλλος. Όπως εσύ αναλαμβάνεις πλήρως την ευθύνη σου, έτσι φροντίζεις και οι άλλοι να μην σου φορτώνουν τη δική τους ευθύνη. Αν θέλουν ας την αναλάβουν οι ίδιοι ή ας την πετάξουν κάπου αλλού.
5) Η ανάληψη της ευθύνης πρέπει να συνοδεύεται και από την επιτυχή αντιμετώπιση του ανελέητου κριτή που έχεις μέσα σου, ο οποίος σαμποτάρει τα πάντα, δημιουργεί καταστροφικά σενάρια επιστημονικής φαντασίας και προσπαθεί σε κάθε βήμα να σου βάλει μια νοητική τρικλοποδιά. Κοινώς, είναι η ιστορία του γρύλου. Αυτός ο ανελέητος κριτής που προσπαθεί διαρκώς να σε πείσει ότι είσαι αδύναμος, ανίκανος και ότι οι άλλοι τα καταφέρνουν καλύτερα από εσένα δεν είναι άλλο παρά ένα πρόγραμμα, μια κασέτα, της φωνής της κοινωνίας, που θέλει να σε πείσει να παραμένεις αδρανής και να τα κάνει όλα αυτή για σένα. Εξάλλου αυτή “γνωρίζει” καλύτερα. Εσύ θα τα κάνεις μούσκεμα! Ε λοιπόν βάλει ένα φρένο σε αυτή την κασέτα και πάτα το στοπ. Κάθε φορά που ακούς αυτή τη φωνή, θυμήσου τα παραπάνω και πείσμωσε, βάλε και θυμό αν χρειάζεται και προχώρα! Σιγά σιγά η κασέτα θα γίνεται ολοένα και πιο αχνή μέχρι που θα πάψει να παίζει.
6) Η ανάληψη της ευθύνης προϋποθέτει να αναγνωρίσεις τις “βολές” σου. Υπάρχουν τόσα πράγματα για τα οποία είσαι πιθανά δυσαρεστημένος. Γράψ’ τα όλα, ένα ένα και εξέτασε με απόλυτη ειλικρίνεια πόσα από αυτά τα ανέχεσαι καθαρά και μόνο λόγω της “βολής” που σου παρέχουν. Μήπως βρίσκεσαι σε έναν γάμο ο οποίος από τη μία σε κάνει δυστυχισμένο αλλά από την άλλη σου προσφέρει οικονομική – κοινωνική – ή συναισθηματική ικανοποίηση; Μήπως βρίσκεσαι σε μια εργασία που νιώθεις τελματωμένος αλλά απλά φοβάσαι να ψάξεις κάτι άλλο; Όταν αναγνωρίσεις λοιπόν τις καταστάσεις που σε δυστυχούν και τις ανέχεσαι απλά επειδή σε δελεάζουν μέσω της βολής, αποτίναξέ τες. Δώσε μια κλωτσιά στη βολή σου και ψάξε αυτό που σου αξίζει. Εάν πιστεύεις ότι σου είναι δύσκολο, τότε ακολούθησε αυτήν την πρακτική που θα βρεις εδώ.
7) Το να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου σημαίνει να αποφασίζεις τι θέλεις από τη ζωή και να το κάνεις. Βάλε τους στόχους σου και ξεκίνα την πορεία σου για να τους φτάσεις. Σκέψου σε τι είδους χώρο θα ήθελες να ζεις και.. δημιούργησε τον. Σκέψου με ποιους θα ήθελες να έχεις πιο στενές επαφές. Σήκωσε το ακουστικό και τηλεφώνησέ τους. Μην περιμένεις να σε πάρουν εκείνοι. Κάνε ό,τι μπορείς για το σώμα σου ώστε να είναι και να φαίνεται υγιές. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πλάθουν τη ζωή τους. δέχονται ό,τι βρεθεί στο δρόμο τους και ύστερα γκρινιάζουν γι αυτό. Άλλοι πάλι ξοδεύουν τη ζωή τους περιμένοντας… περιμένοντας τον κατάλληλο σύντροφο, την κατάλληλη εργασία, τους τέλειους φίλους. Δεν υπάρχει λόγος να περιμένεις από κανέναν να σου δώσει κάτι στη ζωή. Έχεις τη δύναμη να δημιουργήσεις ό,τι χρειάζεσαι. Αν δεσμευτείς στον εαυτό σου, ξεκαθαρίσεις τους στόχους και τον τρόπο που θα τους πετύχεις, τότε είναι απλώς και μόνο θέμα χρόνου.
8) Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσεις ότι όλα είναι στο χέρι σου… Όλα εξαρτώνται από εσένα. Τίποτα δεν είναι προκαθορισμένο. Όλα είναι επιλογή. Είναι επιλογή αν θα πας στη δουλειά σου, είναι επιλογή σου η συμβίωση με κάποιον, είναι επιλογή σου να ζεις αυτά που ζεις. Πέρα όμως από την επιλογή του να κάνεις ό,τι κάνεις, είναι επιλογή σου το πως θα τα κάνεις. Εσύ επιλέγεις πως θα πας στη δουλειά σου, πως θα συμβιώνεις με κάποιον, πως θα ζεις αυτά που ζεις. Είναι σημαντικό να κατανοήσεις ότι ζεις σε έναν κόσμο άπειρων δυνατοτήτων και ότι ανά πάσα στιγμή κάνεις μια επιλογή. Κάνε αυτή την επιλογή συνειδητή. Μην πηγαίνεις μηχανικά στη εργασία σου. Πες “Σήμερα επιλέγω να πάω στην εργασία μου”. Μέχρι να γίνεις πλήρως συνειδητός για αυτά που κάνεις, πάντα, πριν κάνεις το οτιδήποτε πες τη φράση “τώρα επιλέγω να….”. Καθώς θα αντιλαμβάνεσαι λοιπόν ότι κάθε φορά, ό,τι κάνεις είναι επιλογή σου, σιγά σιγά οι επιλογές σου θα αλλάζουν και θα γίνονται ολοένα και καλύτερες.
Ανάκτησε τη δύναμή σου και βοήθησε και άλλους να κάνουν το ίδιο και θα δούμε τον κόσμο μας να αλλάζει πολύ σύντομα.
Μωυσής
