Τι είναι αληθινό; Πώς το ορίζεις; Πως γνωρίζεις ότι υπάρχεις; Το ένστικτο δεν είναι απόδειξη, τι συγκεκριμένες αποδείξεις έχεις ότι υπάρχεις; Το «σκέφτομαι άρα υπάρχω» είναι καλή αρχή αλλά που ξέρεις ότι οτιδήποτε άλλο έξω από εσένα υπάρχει;
Από τις αισθήσεις σου; Και πού ξέρεις ότι τα δεδομένα που προσλαμβάνεις από τις αισθήσεις σου είναι σωστά;
Αν εννοείς αυτά που αγγίζεις, μυρίζεις, γεύεσαι και βλέπεις, τότε η πραγματικότητα είναι μόνο ηλεκτρικά σήματα που ερμηνεύονται από τον εγκέφαλό σου!
Η μόνη εμπειρία στην οποία έχεις άμεση πρόσβαση είναι τα αισθητηριακά σου δεδομένα. Αλλά αυτά είναι μόνο μια ροή ηλεκτρονικών ωθήσεων που διεγείρουν το υπολογιστικό σου κέντρο. Με άλλα λόγια, ότι ξέρω για τον έξω κόσμο, το ξέρω μέσω μιας ηλεκτρικής δραστηριότητας μέσα στον δικό μου εγκέφαλο!
Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορώ να είμαι καθόλου σίγουρος για το πώς είναι το έξω σύμπαν!
Advertisment
Είμαστε λοιπόν, σαν τους τυφλούς που με περιορισμένες αισθήσεις, ψηλαφούν το γύρω χώρο προσπαθώντας να αποδείξουν τι είναι η πραγματικότητα!
Για να μπορέσουμε λοιπόν να αντιληφθούμε τα επιστημονικά ευρήματα για τον κόσμο, χρειάζεται να θεωρήσουμε θεμέλιο του κόσμου τη συνειδητότητα! Ο κόσμος είναι φτιαγμένός από συνειδητότητα, κι εμείς είμαστε αυτή η συνειδητότητα μιας και η συνειδητότητα είναι η βάση του κόσμου! Η κβαντική φυσική, το κάνει αυτό πιο ξάστερο κι από μια ηλιόλουστη μέρα!
Αν θέλεις να δεις το «φόβο» να σχηματίζεται στα μάτια ενός φυσικού της κβαντομηχανικής, απλά ανέφερε τη φράση «το πρόβλημα της μέτρησης»! Τι είναι όμως αλήθεια το πρόβλημα αυτό;
Απλά, ένα άτομο εμφανίζεται σε ένα συγκεκριμένο σημείο, «μόνο» αν το «μετρήσεις»! Με άλλα λόγια, το άτομο είναι απλωμένο, παντού στο χώρο (σαν νέφος) μέχρι τη στιγμή που κάποιος συνειδητοποιημένος παρατηρητής αποφασίσει να το κοιτάξει! Η πράξη της μέτρησης ή παρατήρησης λοιπόν, δημιουργεί ολόκληρο το Σύμπαν!
(Διαβάστε και σκεφθείτε πάλι την παραπάνω παράγραφο)
Advertisment
Σήμερα, αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι η ύλη είναι στην πραγματικότητα ενέργεια που δονείται αργά! Ότι όλοι μας είμαστε μια συνειδητότητα που βιώνει τον εαυτό της με υποκειμενικούς τρόπους! Δεν υπάρχει πράγματι θάνατος, αλλά η ζωή είναι μονάχα ένα «όνειρο» κι εμείς είμαστε το προϊόν της ίδιας μας της φαντασίας! Και είναι ακριβώς αυτό που προσπαθούν να μας πουν οι μυστικιστές όλα αυτά τα χρόνια, ότι ο κόσμος δηλαδή είναι μια ψευδαίσθηση και ότι ο πραγματικός κόσμος, το πραγματικό σύμπαν, δεν είναι υλικό!
Μερικοί, βλέπουν το σύμπαν ως συνιστάμενο από αρχέγονες δονητικές δυνάμεις. Και αυτή βλέπω ως την εικόνα που μας δίνει η κβαντική φυσική, γιατί περιγράφει το σύμπαν ως «κβαντικά κύματα» δονήσεις δηλαδή από τις οποίες δημιουργείται ή εμφανίζεται η ύλη!
Τα άτομα, δεν είναι απλά ασύλληπτα, αλλά βρίσκονται σε αντίφαση με τον ίδιο τον εαυτό τους. Συμπεριφέρονται τόσο ως σωματίδια όσο και σαν κύματα! Αλλά τα πράγματα είναι ακόμη πιο παράξενα! Όταν «δεν» κοιτάζεις ένα άτομο, αυτό συμπεριφέρεται σαν κύμα απλωμένο στο χώρο, αλλά όταν κοιτάξεις να δεις που βρίσκεται, το ίδιο συμπεριφέρεται σαν σωματίδιο!
Μια από τις βασικές περιγραφές που μας δίνει η κβαντική φυσική, είναι η «κυματική» φύση όλης της ύλης! Ότι η ύλη, όταν δεν την παρατηρούμε, -η ύλη μόνη της- κινείται και δονείται σε κύματα. Αλλά κύματα τίνος πράγματος; Είναι κύματα νερού; Κύματα ήχου; Κύματα ηλεκτρισμού; Όχι, είναι κύματα από «τίποτε»!
Φανταστείτε, ότι φτιάχνετε μουσική! Χρειάζεστε την σιωπή (παύση) προκειμένου να «κόψετε» τον ήχο της μουσικής αυτής και να δημιουργήσετε ένα ρυθμό σε αυτή τη μουσική!
Αν φτιάχνατε ένα σύμπαν, χρειάζεστε τον «άδειο» χώρο προκειμένου να καθορίσετε το περίγραμμα των επί μέρους στοιχείων που το απαρτίζουν! Τ διάφορα επί μέρους στοιχεία, οι επί μέρους υπάρξεις, υπάρχουν στο υπόβαθρο ενός ενιαίου χώρου.
Ο χώρος όμως που πιστεύουμε ότι είναι άδειος, δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο άδειος. Έχουμε ήδη αρχίσει να καταλαβαίνουμε ότι είναι γεμάτος από μια ζώσα ουσία, από ένα ζον υλικό.
Έχει πιστοποιηθεί σαν γεγονός πια, ότι οι εμπειρίες που έχουμε μέσα στο σώμα μας, επιδρούν στον εξωτερικό κόσμο, χρησιμοποιώντας ως μέσο αυτό το ενδιάμεσο ζωντανό υλικό, που πάλλεται στο χώρο!
Αν πεις σε κάποιον «είναι συμπαγές αυτό το τραπέζι» που βλέπει, θα σου απαντήσει «και βέβαια είναι»! Αλλά δεν είναι! Δεν μπορεί να είναι εφόσον είναι φτιαγμένο από άτομα και τα άτομα δεν είναι συμπαγή! Αν κτυπήσουμε το τραπέζι, δεν κάνουν τα άτομα αυτόν τον κρότο. Τον κρότο τον κάνει ο νους μας ο οποίος μετατρέπει τα δονητικά πεδία σε φαινομενικώς υλικά αντικείμενα.!
Αν προσπαθήσεις να λυγίσεις με το νου σου ένα κουτάλι, θα σου φανεί αδύνατο! Και είναι! Αντί αυτού προσπάθησε μόνο να συνειδητοποιήσεις την αλήθεια! Ότι δηλαδή δεν υπάρχει κουτάλι! Και τότε θα δεις ότι το μόνο που λυγίζει είναι ο εαυτός σου!
Είναι περιττό να εισαγάγουμε τη μαγεία στην ερμηνεία των φυσικών και βιολογικών φαινομένων όταν στην πραγματικότητα υπάρχει κάθε πιθανότητα η συνέχιση της έρευνας με τη μορφή που τη διεξάγουμε σήμερα να καλύψει όλα τα κενά που υπάρχουν και που σήμερα αποδίδουμε στη μαγεία. Αν η μαγεία καταδικάσει την επιστήμη που γνωρίζουμε σήμερα, θα συμβεί το ίδιο που έκανε ο πάπας στο Γαλιλαίο σε αντίθετη φορά! Και για τους ίδιους λόγους! Αίρεση!
Τελικά η ουσία είναι αυτή: Ότι τα πάντα είναι συνειδητά. Ότι αποκαλούμε δημιουργία, είναι ένας ποταμός απεριόριστης ενέργειας. Ένας ωκεανός που έχει ως κύματα τις διαφορετικές ατομικές μορφές.
Ο χώρος μεταξύ των αντικειμένων είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από άδειος! Είναι γεμάτος από μια ζώσα δονούμενη ουσία, στην οποία η επιστήμη έχει δώσει διαφορετικές ονομασίες.
(Οι αρχαίοι Έλληνες την είπαν «αιθέρα». Εξ αυτού και το «αιθερικό σώμα» όρος με τον οποίο περιγράφουμε την ψυχή που εγκαταλείπει το φυσικό σώμα κατά τη διάρκεια του θανάτου).
Μερικά από τα επιστημονικά του ονόματα είναι «κβαντικό ολόγραμμα» -ένα όνομα που ακούγεται πολύ τεχνικό. Ο Δρ Έντουαρτ Μίτσελ πρώην αστροναύτης του Απόλλων την αποκαλεί «ο νους της φύσης». Ο Στίβεν Χόγκινγκς την αποκαλεί ¨ο νους του θεού» και διάφοροι άλλοι την ονομάζουν «το πεδίο».
Τελικά η ουσία είναι αυτή: Ότι τα πάντα είναι συνειδητά. Ότι αποκαλούμε δημιουργία, είναι ένας ποταμός απεριόριστης ενέργειας. Ένας ωκεανός που έχει ως κύματα τις διαφορετικές ατομικές μορφές.
Το 1944, ο πατέρας της κβαντικής φυσικής Μάξ Πλάνκ, αναγνώρισε την ύπαρξη αυτού του πεδίου και το ονόμασε Μάτριξ (Matrix). Είπε ότι «πίσω από όσα βλέπουμε, συμπεριλαμβανομένων και των σωμάτων μας βρίσκεται ότι χρειάζεται να περιγράψουμε ως ένα συνειδητό και ευφυή νου». Αυτά τα λόγια χρησιμοποίησε ο ίδιος το 1944.
—————————————————-
