Ένα από τα συχνά ερωτήματα μου ήταν ο βαθύτερος λόγος πίσω από την ανάγκη για σεξουαλική ένωση με το άλλο φύλο. Η επιφανειακή, βιολογική, εξήγηση δεν ήταν δυνατό να με ικανοποιήσει γιατί ένοιωθα ότι πίσω από αυτήν κρύβονταν άλλες, βαθύτερες ανάγκες. Και ήθελα να εξετάσω το ζήτημα στη ρίζα του. Έπειτα από συνεχή εμβάθυνση και συνειδητότητα είχα ανακαλύψει ότι αιτία που σπρώχνει τον άνθρωπο σε σεξουαλική επαφή με το άλλο φύλλο δεν ήταν το σώμα, οι ορμόνες. Παρατήρησα ότι οι ορμόνες υπερλειτουργούσαν μόνο όταν ερεθίζονταν από λεπτότερους και βαθύτερους παράγοντες. Ο κύριος από αυτούς, ήταν η ανάγκη του ανθρώπου να καταλύσει τη μόνωση, τη χωριστικότητά του. Όσοι δεν έχουν αναπτυγμένη Συνειδητότητα δεν παίρνουν είδηση την αίσθηση της μοναξιάς, του κενού, της ματαιότητας της ζωής και το μόνο που αντιλαμβάνονται είναι ότι τα γεννητικά τους όργανα είναι φορτισμένα με ενέργεια που απαιτεί εκτόνωση. Αλλά αυτό είναι το τελικό στάδιο σε μια αλυσίδα πολύ λεπτών διεργασιών που αρχίζουν από τον ψυχικό και νοητικό χώρο. Η μόνωση, η έλλειψη επικοινωνίας, επαφής ή αγάπης μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τρέλα. Δεν είναι φτιαγμένος για τη μόνωση. Όλο του το είναι, όλος ο εσωτερικός μηχανισμός του τον ωθεί προς την ένωση με τους άλλους. Και αυτή η ώθηση πιέζει το σώμα, που εκκρίνει ορμόνες σε αφθονία και αυτές ζητούν σωματική ένωση με το άλλο φύλο.
Για όσους, όμως, έχουν αναπτυγμένη Συνειδητότητα, η εσωτερική παρόρμηση που προκαλεί την σεξουαλική ετοιμότητα για ένωση, τους είναι καθαρή σαν καθρέπτης. Αυτοί , όμως, δεν μπορούν να ικανοποιηθούν με μια φευγαλέα σωματική επαφή. Η αίσθηση της μοναξιάς τους, τους είναι πολύ συνειδητή για να ξεγελαστούν τόσο εύκολα όπως η πλειοψηφία των ανθρώπων. Ζητούν λοιπόν μια διαρκέστερη ένωση και αυτή την ένωση την επιδιώκουν με το συναίσθημα. Όταν όμως αντιληφθούν ότι το συναίσθημα μπορεί να σε ξεσχίσει από τον πόνο και τη σύγκρουση, τότε καταφεύγουν σε άλλου είδους ενώσεις. Ενώσεις νοητικές, συντροφικές. Αλλά κι εδώ χρειάζεται ομοιογένεια, διαφορετικά ακολουθεί σύγκρουση. Το αίτημα, όμως, για μια τέλεια, ιδανική και απόλυτη ένωση και επικοινωνία παραμένει. Συχνά, από απόγνωση, ξαναπέφτει κανείς στις χαμηλότερες μορφές ένωσης, στο συναίσθημα και στο σεξ, γιατί δεν έχει ανακαλύψει κάτι άλλο. Έπειτα το σεξ είναι η πιο εύκολη διαφυγή και η πιο ανώδυνη. Το κακό είναι ότι διαρκεί πολύ λίγο και δεν ικανοποιεί τα βαθύτερα στρώματα του ανθρώπου που απαιτούν κι αυτά ένωση.
Advertisment
Μπορεί κανείς να έχει σεξουαλική ένωση με πολλά πρόσωπα του άλλου φύλου γιατί πολλά από αυτά μπορούν να πληρώσουν την ανάγκη της ένωσης στο σωματικό επίπεδο. Υπάρχει ευρύ πεδίο εκλογής. Αν μεταφερθεί, όμως, κανείς στο συναίσθημα, ο κύκλος στενεύει. Ό,τι κερδίζεται σε διάρκεια, ένταση, ομορφιά, με λίγα λόγια σε ποιότητα, χάνεται σε ποσότητα γιατί δεν μπορεί κανείς να επιτύχει συναισθηματική επαφή με πολλούς. Ανεβαίνοντας από το συναίσθημα στο νοητικό πεδίο, ο κύκλος στενεύει περισσότερο. Η ένωση κερδίζει σημαντικά σε ποιότητα, αλλά ο αριθμός των ανθρώπων που μπορούν να ελκύσουν μ’ αυτόν τον τρόπο είναι μικρός. Αν τώρα ο άνθρωπος δεν ικανοποιηθεί ούτε και με τη διανοητική ένωση, γιατί κι αυτή δεν είναι απόλυτη, τότε ίσως περάσει σε περιοχές πέρα και επάνω από τη διανόηση και εκεί ίσως επιτύχει την απόλυτη ένωση που επιθυμεί. Ναι αλλά τότε θα έχει εισέλθει σε καθαρά πνευματικές περιοχές και τα κίνητρά του θα έχουν υποστεί ριζικές αλλαγές.
Σοφία Άντζακα – “Από τον εγωκεντρισμό στην καθαρή συνειδητότητα”
Advertisment
