Ο μεγάλος δάσκαλος Τζον Κάμπατ-Ζιν μου δίδαξε τον λεγόμενο «Διαλογισμό του Βουνού». Σκέφτομαι συχνά αυτή τη διαλογιστική άσκηση, γιατί με βοηθά να καταλάβω πώς μπορώ να παραμένω γειωμένος και εστιασμένος στο κέντρο μου, ανεξαρτήτως περιστάσεων και εξωτερικών συνθηκών.
Φανταστείτε ένα όμορφο βουνό, ίσως με χιονισμένη κορυφή. Καθώς το κοιτάτε, μπορείτε να διακρίνετε ότι διαθέτει έναν εσωτερικό πυρήνα στον οποίο επικρατεί πάντα μια κατάσταση ηρεμίας και μια σταθερή Θερμοκρασία/Ετσι, ό,τι και αν συμβαίνει εξωτερικά, το εσωτερικό παραμένει αμετάβλητο.
Advertisment
Και τώρα, φανταστείτε ότι οι εποχές έρχονται και φεύγουν. Το καλοκαίρι φέρνει μαζί του αιφνίδιες μπόρες και πυρκαγιές, και όμως το εσωτερικό του βουνού παραμένει σιωπηλό, ήρεμο και γαλήνιο. Το καλοκαίρι δίνει τη θέση του στο φθινόπωρο, στον άνεμο που λυσσομανά και στα φύλλα που πέφτουν από τα κλαδιά των δέντρων. Έπειτα, έρχεται ο χειμώνας, με τα χιόνια και τις χαμηλές θερμοκρασίες του. Και ύστερα, ο χειμώνας δίνει τη θέση του στην άνοιξη, και τα χιόνια λιώνουν προκαλώντας χιονοστιβάδες. Και όμως, ο εσωτερικός πυρήνας του βουνού, αυτό το όμορφο, βαθύτερο μέρος του, δεν επηρεάζεται καθόλου από τις αλλαγές των εποχών.
Είμαστε κι εμείς σαν αυτό το βουνό. Δεν χρειάζεται να επιτρέπουμε στα εξωτερικά γεγονότα να κλέβουν τη χαρά και την αρμονία μας, όσο και αν μας χτυπούν οι καταιγίδες, όσο και αν λυσσομανούν οι άνεμοι. Διαθέτουμε όλοι αυτόν τον ήρεμο και σιωπηλό εσωτερικό πυρήνα. Βρίσκεται εκεί όποτε επιθυμούμε ή χρειαζόμαστε να μεταβούμε σε μια κατάσταση γαλήνης. Αν στραφούμε προς το εσωτερικό μας, μπορούμε να αποκτήσουμε πρόσβαση στην εκπληκτική, θεραπευτική δύναμη αυτού του πυρήνα. Το βουνό, εσωτερικά, είναι τέλειο – το ίδιο ισχύει και για εμάς.
Φανταστείτε τώρα ότι καταφθάνουν τουρίστες στο βουνό. Έρχονται με τρένα, αεροπλάνα, αυτοκίνητα, πλοία και άλλα μέσα. Και ο καθένας από αυτούς έχει τη δική του άποψη: Αυτό το βουνό δεν είναι τόσο όμορφο όσο το άλλο βουνό που είχα δει στο τάδε μέρος· είναι πολύ μικρό ή πολύ ψηλό, έχει πολύ στενά μονοπάτια ή έχει πολύ φαρδιά μονοπάτια. Αλλά το βουνό δεν νοιάζεται, γιατί ξέρει ότι αποτελεί την τέλεια έκφραση ενός βουνού.
Advertisment
Το ίδιο ισχύει και για εμάς. Ό,τι και αν λένε οι άλλοι, όποιες και αν είναι οι απόψεις τους για εμάς, όποιες και αν είναι οι επικριτικές γνώμες που εκφράζουν θεωρώντας ότι μπορούν να λειτουργήσουν σαν καθρέφτες για να δούμε τα ελαττώματα μας, εμείς είμαστε ήδη τέλειοι, αφού η ουσία μας είναι θεία. Δεν χρειάζεται να επηρεαζόμαστε από τις γνώμες των άλλων ανθρώπων, ακόμα και αν ανήκουν στο στενό μας περιβάλλον, όπως οι συγγενείς μας, οι εργοδότες μας ή οι σύντροφοι μας. Είμαστε ακλόνητοι και ριζωμένοι στη γη, όπως το βουνό. Ξέρουμε, βαθιά μέσα στην καρδιά μας, ότι αποτελούμε την τέλεια έκφραση μιας πνευματικής οντότητας. Τα λόγια των άλλων δεν μπορούν να κλέψουν την εσωτερική γαλήνη και χαρά μας, παρεκτός αν τους παραχωρήσουμε εμείς αυτή τη δύναμη. Χρησιμοποιώ συχνά αυτόν το διαλογισμό για να υπενθυμίσω στον εαυτό μου και στους άλλους πόσο υπέροχη και μεγαλειώδης είναι η ουσία μας, όπως και η ουσία αυτού του όμορφου βουνού. Παρόλο που το έχουμε ξεχάσει, είμαστε ήδη τέλειοι. Και ήμαστε τέλειοι ανέκαθεν.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Δρ Brian Weiss “Ταξίδι στο Χθες” Εκδόσεις Διόπτρα
