Κάποτε είχα διαβάσει σε ένα άρθρο σχετικά με την επιρροή της τηλεόρασης στον ψυχισμό των ανθρώπων,ότι παλιά τα παιδιά τις απογευματινές ώρες έβλεπαν τη “Λάσσι”-ένα παιδικό με ήρωα ένα σκυλάκι με το όνομα αυτό-και τώρα βλέπουν τον Τράγκα. Πολύ απλοική πρόταση,αλλά καμμιά φορά χρειάζεται κάτι απλό για να περιγράψει κάτι που είναι μπροστά στα μάτια μας αλλά δεντο βλέπουμε. Μεγάλη η δύναμη της τηλεόρασης.Περνά ότι μήνυμα θέλει. Και ο κόσμος υπακούει σαν υπνωτισμένος.
Αν οι καιροί απαιτούν η χρεωκοπία να μη λέγεται χρεωκοπία αλλά αναδιάρθρωση,τότε θα τη λέμε αναδιάρθρωση.Κάνει τη δουλειά της,αυτή η τόσο μικρή λεπτομέρεια.Και φυσικά,που να βρει χρόνο κανείς να παρατηρήσει τις λεπτομέρειες που του χειραγωγούν το μυαλό. Έτσι που τρέχει από το πρωί ως το βράδυ για να ξεφύγει από τα δύχτια που άλλοι έφτιαξαν για λογαριασμό του και αυτός ο ίδιος τα αποδέχτηκε με μακαριότητα,πιστεύοντας εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή πως θα κέρδιζε πολλά. Και ώσπου να καταλάβει ότι έχει ήδη χάσει τον εαυτό του ήταν ήδη αργά.
Advertisment
Μπήκε στο σύστημα και το σύστημα τον κατασπάραξε. Έχει γεμίσει η τηλεόραση με ψυχαγωγία. Με εύπεπτα και ανόητα πράγματα,που τα παρακολουθούμε σαν αποβλακωμένοι,απλά και μόνο για να ξεχάσουμε τα αδιέξοδα.Απλά και μόνο για να αποσπαστεί η προσοχή μας από την υποβόσκουσα κατάθλιψη.Αλλά τελικά όλα αυτά είναι που επιτείνουν την κατάθλιψη.Η συνειδητή ή ασυνείδητη συνειδητοποίηση-οξύμωρο- πως η ζωή,μας πηγαίνει και όχι το αντίθετο.Πως τη μοίρα μας δεν την καθορίζουμε εμείς,γιατί ξεχάσαμε πως είναι να σκεφτόμαστε.
Ποιος θέλει το σκεπτόμενο άνθρωπο τελικά;
Χρήστος Κακουλίδης – Ψυχίατρος
Advertisment
