Τι σημαίνει άραγε το να ζει ένα παιδί στο ενδιάμεσο;Στο ενδιάμεσο που τοποθετήθηκε από τους γονείς του,συχνά με τρόπο βάρβαρο.Τα παραδείγματα πολλά,αλλά και καθόλου ευδιάκριτα.Και δεν είναι της στιγμής να τα αναφέρω.Πιο πολύ με ενδιαφέρει,να προκύψουν από μόνα τους στο μυαλό του αναγνώστη,αφού διαβάσει το κείμενο.Ας ονομάσουμε λοιπόν,το χώρο που ζει ένα παιδί και που τοποθετήθηκε εκεί από τους γονείς του,ως “ενδιάμεσο”. Και ας προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε τι σημαίνει αυτό και κυρίως πόσο δραματικά μπορεί να βιωθεί αυτός ο χώρος από ένα παιδί.
Μια φυσιολογική κατάσταση εμπεριέχει,ένα παιδί να δικαιούται να αγαπά τους γονείς του εξίσου και σίγουρα κατά πως εκείνο επιθυμεί να διαθέσει την αγάπη του.Μα αυτό είναι δεδομένο,θα ισχυριστεί κανείς. Μήπως όμως δεν είναι και τόσο δεδομένο;Είναι τόσο σαφές άραγε, ότι τα αρνητικά συναισθήματα ενός παιδιού για τον έναν από τους δύο γονείς,δεν έχουν προκύψει από την απαίτηση-ασυνείδητη,ή και λιγότερο ασυνείδητη-του άλλου γονιού προς το παιδί;
Advertisment
Ή αν θέλετε, ο ένας γονιός ζητά μια διαρκή απόδειξη αφοσίωσης από το παιδί προς τον ίδιο.Νοιώθωντας υποχρεωμένο να αγαπά τον έναν και να αισθάνεται αρνητικά για τον άλλον.Να θέλει να αγαπά και τους δυο,αλλά για κάποιο λόγο που δεν αντιλαμβάνεται,να αισθάνεται ένοχο κάθε φορά που νοιώθει να απορρίπτει τον αρνητισμό του.Και ζει πια σε έναν χώρο ενδιάμεσο.Ενδιάμεσο,γιατί εκεί που βρίσκεται ούτε αγαπά,ούτε απορρίπτει.Γιατί φυσικά τον ένα γονιό τον αγαπά επειδή έτσι έχει μάθει να κάνει.Να δηλώνει ασυνείδητα υποταγή και αφοσίωση.
Και αυτή η διαδικασία,δημιουργεί πολύ θυμό προς το γονιό αυτό.Θυμό που φυσικά το παιδί,οφείλει να καταπνίξει.Και από την άλλη απορρίπτει επίσης αμφιθυμικά τον άλλο γονιό.Θέλει να τον αγαπήσει,αλλά κάτι τέτοιο δεν του επιτρέπεται.Μετά από τα παραπάνω ίσως να φαντάζει λιγότερο ακαταννόητη η έννοια του ενδιάμεσου χώρου στον οποίο ζει ένα παιδί.Και αν έχουν προκύψει και παραδείγματα στο μυαλό του αναγνώστη,τότε το κείμενο επιτέλεσε το σκοπό του.
Όπως και να έχει όμως,ούτε για μια στιγμή μη νομίσει κανείς,ότι αυτός ο ενδιάμεσος χώρος δε συνεχίζει να συντροφεύει το παιδί που πια έχει μεγαλώσει.Συνεχίζει να αποτελεί το ασυνείδητο πεδίο δράσης του ενήλικου πια παιδιού,σε άλλα επίπεδα πλέον..συνεχίζεται…
Advertisment
Χρήστος Κακουλίδης – Ψυχίατρος
