«Είναι παράξενο, Οι γλάροι που περιφρονούν την τελειότητα για χάρη του ταξιδιού, πηγαίνουν στο… πουθενά, με καθυστέρηση. Όσοι βάζουν σε δεύτερη μοίρα το ταξίδι για χάρη της τελειότητας πηγαίνουν παντού, μέσα σε μια στιγμή. Πάντα να θυμάσαι, Ιωνάθαν, ότι ο παράδεισος δεν είναι ούτε τόπος ούτε χρόνος, γιατί αυτά τα δυο είναι πράγματα που δεν έχουν κανένα νόημα. Ο παράδεισος είναι…»
«Μπορείς να με μάθεις να πετάω κι εγώ έτσι;»
Advertisment
Ο Ιωνάθαν ο Γλάρος ανυπομονούσε να κατακτήσει άλλο ένα άγνωστο.
«Φυσικά, αρκεί να θες να μάθεις», «Θέλω. Πότε μπορούμε ν’ αρχίσουμε;» «Ακόμα και τώρα, αν θέλεις»,
«Θέλω να μάθω να πετάω κι εγώ έτσι», είπε ο Ιωνάθαν και μια παράξενη λάμψη φώτισε τα μάτια του. «Πες μου τι να κάνω».
Advertisment
Ο Τσιανγκ μίλησε αργά παρακολουθώντας με μεγάλη προσοχή τον νεότερο σε ηλικία γλάρο.
«Για να πετάξεις τόσο γρήγορα όσο η σκέψη, οπουδήποτε δηλαδή», είπε, «πρέπει ν’ αρχίσεις με τη γνώση ότι έχεις ήδη φτάσει..,»
Το μυστικό, σύμφωνα με τον Τσιανγκ, ήταν να πάψει ο Ιωνάθαν να θεωρεί τον εαυτό του παγιδευμένο μέσα σ’ ένα περιορισμένο σώμα που είχε άνοιγμα φτερών περίπου ένα μέτρο και επιδόσεις, οι οποίες μπορούσαν να αποτυπωθούν σε κάποιο διάγραμμα. Το μυστικό ήταν κρυμμένο στην επίγνωση ότι η αληθινή του φύση ζούσε τόσο τέλεια όσο ένας άγραφος αριθμός, παντού ταυτόχρονα, πέρα από χώρο και χρόνο.
Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον
