Την ιστορία αφηγείται η κτηνίατρος Holly Cheever
Θα ήθελα να σας πω μια ιστορία που είναι τόσο αληθινή όσο και αποκαρδιωτική. Όταν αποφοίτησα από τη Σχολή Κτηνιατρικής του Cornell, πήγα για πρακτική σε μια γαλακτοκομική φάρμα στην περιοχή Cortland. Έγινα μια πολύ δημοφιλής επαγγελματίας λόγω του ότι μεταχειριζόμουν ευγενικά τις αγελάδες. Ένας από τους πελάτες μου με κάλεσε μια μέρα με ένα αινιγματικό μυστήριο: η καφέ ελβετική αγελάδα του, έχοντας γεννήσει το πέμπτο μοσχαράκι της φυσικά στο βοσκοτόπι το βράδυ πριν, έφερε το νέο μωρό στον αχυρώνα και την έβαλαν στη γραμμή για άρμεγμα, ενώ της πήραν το μοσχάρι για μια ακόμη φορά. Οι μαστοί της, όμως, ήταν εντελώς άδειοι, και παρέμεναν έτσι για αρκετές ημέρες.
Advertisment
Ως νέα μητέρα, αυτή θα έπρεπε κανονικά να παράγει κοντά στα 50 λίτρα γάλα τη μέρα. Παρά το γεγονός ότι έλαμπε από υγεία, οι μαστοί της παρέμεναν άδειοι. Πήγαινε έξω στο λιβάδι κάθε πρωί μετά το πρώτο άρμεγμα, επέστρεφε για άρμεγμα το βράδυ, και πάλι αφήνονταν έξω στο λιβάδι για τη νύχτα – η ιστορία αυτή διαδραματίστηκε πιο παλιά, στις ημέρες που επέτρεπαν στα ζώα ένα μικρό ποσοστό ευχαρίστησης και φυσικών συμπεριφορών στη ζωή τους – αλλά ποτέ οι μαστοί της δεν ήταν πρησμένοι με μεγάλες ποσότητες γάλακτος που είναι το σήμα κατατεθέν μιας αγελάδας που έχει πρόσφατα γεννήσει.
Με είχαν καλέσει να ελέγξω αυτή την μυστηριώδη αγελάδα δύο φορές στην διάρκεια της πρώτης εβδομάδας μετά τον τοκετό της και δεν μπόρεσα να βρω λύση σε αυτό το μυστήριο. Τέλος, περίπου την ενδέκατη μέρα μετά τον τοκετό, ο κτηνοτρόφος με κάλεσε με τη λύση: είχε ακολουθήσει την αγελάδα έξω στο λιβάδι μετά το πρωινό της άρμεγμα, και ανακάλυψε την αιτία: είχε γεννήσει δίδυμα, και κατόπιν επιλογής, είχε φέρει το ένα στον κτηνοτρόφο και είχε κρατήσει το άλλο κρυμμένο μέσα στο δάσος στην άκρη του λιβαδιού της, έτσι ώστε κάθε μέρα και κάθε νύχτα να μένει με το μωρό της – το πρώτο ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ που ήταν σε θέση να γαλουχήσει – και το μοσχαράκι της την θήλαζε μέχρι στεγνώματος με ενθουσιασμό. Αν και έκανα έκκληση στον κτηνοτρόφο να κρατήσει την αγελάδα με το αρσενικό μοσχαράκι της μαζί, αυτή έχασε και αυτό το μωρό, το οποίο οδηγήθηκε στην κόλαση του κλουβιού όπου περιορίζονται τα μοσχαράκια κρέατος.
Σκεφτείτε για μια στιγμή το περίπλοκο σκεπτικό που επέδειξε αυτή η μητέρα:
Advertisment
πρώτον, είχε μνήμη – την μνήμη των τεσσάρων προηγούμενων απωλειών της, όπου το να φέρνει το μωρό της στον αχυρώνα είχε σαν αποτέλεσμα να μην τον / την ξαναδεί (σπαρακτικό για κάθε θηλαστικό-μητέρα).
Δεύτερον, μπόρεσε να καταστρώσει και στη συνέχεια να εκτελέσει ένα σχέδιο: εάν το να φέρνει το μωρό της στον κτηνοτρόφο σήμαινε ότι αναπόφευκτα θα τον / την έχανε, τότε θα έπρεπε να κρύψει το μοσχαράκι της, όπως κάνουν τα ελάφια, κρατώντας το μωρό της στο δάσος να την περιμένει μέχρι να επιστρέψει.
Τρίτον – και δεν ξέρω πως να το εξηγήσω αυτό – αντί να κρύψει και τα δύο, πράγμα που θα είχε προκαλέσει τις υποψίες του κτηνοτρόφου (η έγκυος αγελάδα αφήνει τον αχυρώνα το βράδυ και επανέρχεται το επόμενο πρωί μη έγκυος και χωρίς μωρό), του έδωσε το ένα και κράτησε το άλλο για την ίδια. Δεν μπορώ να σας πω πώς ήξερε να το κάνει αυτό – το πιο πιθανό είναι ότι μια απελπισμένη μητέρα θα έκρυβε και τα δύο.
Το μόνο που ξέρω είναι το εξής: συμβαίνουν πολύ περισσότερα πράγματα πίσω από αυτά τα όμορφα μάτια από ό,τι τους αναγνωρίζουμε εμείς οι άνθρωποι, και ως μητέρα που μπόρεσα να θηλάσω τα τέσσερα μωρά μου και δεν εξαναγκάστηκα να υποστώ την οδύνη της απώλειας των αγαπημένων μου παιδιών, αισθάνομαι τον πόνο της.
Holly Cheever, Κτηνίατρος – Αντιπρόεδρος της New York State Humane Association
Το είδαμε εδώ
