Άρθρο του Σκωλίκη Βασίλη
“Τι να σου χαρίσω, όπως το ‘χουν κάνει το φεγγάρι, Ρώσοι, Αμερικάνοι;” , λέει το αυτό το φαινομενικά αφελές ερώτημα του γνωστού τραγουδιού και σε αυτό συμπυκνώνεται παραστατικά αλλά συγχρόνως δραματικά όλη η αγωνία του σύγχρονου ανθρώπου για τις ανεξέλεγκτες επεμβάσεις και τις ανεπιθύμητες επιδράσεις του τεχνικού πολιτισμού πάνω στη φύση και στη ζωή μας.
Advertisment
Στις μέρες μας, δυστυχώς, καθημερινά ολοένα και περισσότερο ο άνθρωπος κατακτά το διάστημα, αλλά χάνει την Γή. Σε αυτό τον αιώνα της αφθονίας έχουμε φτάσει σε σημείο να θάβουμε στις χωματερές τα τρόφιμα που πλεονάζουν από κερδοσκοπική απληστία, τη στιγμή που συνάνθρωποι μας θάβονται από ασιτία. Έτσι, αντιφατικά και παράλογα οι μισοί σχεδόν κάτοικοι του πλανήτη μας πεθαίνουν από υποσιτισμό και οι άλλοι μισοί από υπερσιτισμό. Είναι γεγονός δε ότι οι τεχνολογικοί μας άθλοι συναγωνίζονται της ηθικές μας αθλιότητες. Οι ισχυροί της γης εκμεταλλεύονται τους φυσικούς πόρους, το φυσικό περιβάλλον, τον φυσικό πλούτο των υποανάπτυκτων, μετατρέποντας, εκτός των άλλων, τις χώρες τους σε χώρους αποθήκευσης τοξικών αποβλήτων. Έτσι σχεδόν ετσιθελικά και αυθαίρετα , οι αναπτυγμένοι βιομηχανικά και οικονομικά λαοί κρατούν τους υπανάπτυκτους στην αγραμματοσύνη και στην υπανάπτυξη, γιατί έτσι εξυπηρετούνται και επιταχύνονται τα αναπτυξιακά τους προγράμματα.
Επομένως, είναι παράλογο ο άνθρωπος να ακούει με τα υπερσύγχρονα όργανα ήχους από άλλους πλανήτες και να κωφεύει στο δραματικό πια SOS που εκπέμπει ο δικός τους πλανήτης. Η δραματική αυτή έκκληση δίνει, λοιπόν, άμεση προτεραιότητα στα οικολογικά προβλήματα του πλανήτη μας και στην αισθητή και επικίνδυνα κλιμακούμενη υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος. Η “τραγική ειρωνεία” του προβλήματος αυτού όμως είναι ότι ο άνθρωπος δεν συνειδητοποίει πως όσο πιο πολύ κακοποιεί τη φύση, τόσο πιο βαθιά πριονίζει το κλαδί που τον στηρίζει και του εξασφαλίζει τη ζωτική επαφή με τη υγεία και τη ζωή.
Επιπρόσθετα ,ο άνθρωπος, κατάφερε να μετατρέψει τον ήλιο από πηγή ζωής σε εστία θανάτου, κατάφερε να μολύνει τα ποτάμια, τις λίμνες, τα δέντρα απειλώντας και την ίδια του τη ζωή. Έτσι κρίνεται σκόπιμο να εξαρθεί η θετική προσπάθεια των οικολογικών συλλόγων για την αντιμετώπιση των ειδικών περιβαλλοντικών και οικολογικών προβλημάτων του τόπου μας με αποτέλεσμα πλέον ο άνθρωπος να μην νιώθει ότι περπατάει στην ¨ολόμαυρη ράχη” -όχι πια των ” Ψαρών”- αλλά των εκατοντάδων καμένων δασών . Ακόμη, πρέπει να καθιερωθεί στα δημοτικά σχολεία όλου του κόσμου μία ώρα με με διδαχτικό θέμα : “Οικολογία – Περιβάλλον” , όπου να αναλύονται απλά τα προβλήματα του περιβάλλοντος και οι τρόποι αντιμετώπισης τους ώστε το άτομο από μικρή ηλικία να έχει υϊοθετημένα στοιχεία για τον σεβασμό απέναντι στο περιβάλλον . Τέλος, σήμερα υπάρχουν αρκετές οικολογικές οργανώσεις που μπορεί ο άνθρωπος να συμμετάσχει βοηθώντας ουσιαστικά στην λύση κάποιων επιβλαβών φαινομένων και γενικότερα περιβαλλοντικών προβλημάτων. Μην σκέφτεσαι λοιπόν ότι ΕΣΥ δεν θα αλλάξεις το πρόβλημα και κάθεσαι απαθής στην καταστρεπτική απάθεια σου! ΜΠΟΡΕΙΣ ΛΟΙΠΟΝ, ΜΠΟΡΕΙΣ!
Advertisment
Ας προστατέψουμε την φύση που αποτελεί την μεγάλη μητέρα και την παιδαγωγό. Και επειδή υπήρξε και τροφός μας, ας μη γίνουμε εμείς οι διαστροφείς της. Είμαστε χρεώστες της, ας μη γίνουμε και προδότες της, είμαστε οι δημευτές της , ας μη γίνουμε και οι δήμιοί της, είμαστε καταχραστές της, ας μη γίνουμε και εκτελεστές της…
