γράφει η Ρία Σταμοπούλου
Για όλους μας – αργά ή γρήγορα – φτάνει εκείνη η στιγμή που συνειδητοποιούμε πως το επόμενο βήμα μας είναι μετέωρο. Στηριχτήκαμε για πολύ καιρό σε δεκανίκια άλλων. Σε λόγια, απόψεις, ταμπέλες, θεωρίες και πραγματικότητες άλλων. Σε δασκάλους, φίλους ή απλά οικείους, που εμείς επιτρέψαμε να μας καθοδηγούν τυφλά. Ακόμα και οι φαινομενικές μας διαφωνίες ή αμφισβητήσεις, ήταν ακριβώς αυτό. Φαινομενικές. Για να μας δώσουμε την ψευδαίσθηση πως είχαμε δική μας άποψη και θεώρηση των πραγμάτων. Ενστερνιστήκαμε πράγματα που “έβλεπαν” άλλοι για εμάς. Που βίωναν άλλοι για εμάς. Την αδυναμία αυτή την ονομάσαμε πίστη και αγάπη. Λέγαμε στον εαυτό μας πως μάλλον κάτι παραπάνω θα ξέρουν. Σταματήσαμε να προσπαθούμε να “δούμε” από μόνοι μας και μας καθησυχάσαμε γι’ αυτές μας τις πράξεις στην προοπτική μιας οικογένειας. Ενός σπιτιού. Κάπου να ανήκουμε.
Advertisment
Είναι τόσο δύσκολο όμως να ακολουθήσεις εσένα. Είναι δύσκολο επειδή – για κάποιο διεστραμμένο λόγο – είναι τόσο εύκολο να πιστεύεις και να ακολουθείς άλλους. Όταν αποφασίζεις να κοιτάξεις μέσα, το μόνο φως στο οποίο μπορείς να στηριχτείς είναι το δικό σου. Αλλά κάπως πρέπει να το ανάψεις. Και για αρκετό καιρό θα είσαι αντιμέτωπος μόνο με σκοτάδι. Ένα φαινομενικό κενό. Μια σκιά που καλύπτει τα πάντα, γιατί απλούστατα τα μάτια σου δεν έχουν συνηθίσει να βλέπουν από μόνα τους. Είναι αποκαρδιοτικό το ξέρω. Απλά επειδή είμαστε ανυπόμονοι. Είναι δύσκολο να περπατήσεις χωρίς δεκανίκια και εξίσου δύσκολο να δεις όταν ήσουν τυφλός για τόσο πολύ καιρό.
Καλοθελητές θα βρεθούν πολλοί να σου προσφέρουν το χέρι τους για καθοδήγηση. Να σου πουν που κάνεις λάθος και δε “βλέπεις”. Να σε κρίνουν γιατί δεν ακολουθείς πιστά τα βήματά τους. Να σε επιπλήξουν γιατί τα δικά σου βήματα αποκλίνουν από τα δικά τους, άρα αυτομάτως είσαι εχθρός. Τέρας. Κακός. Μίασμα. Πρέπει να παλέψεις για κάθαρση. Μιας βρωμιάς που εκείνοι έχουν “δει”, αλλά εσύ όχι. Δε θα σε προτρέψουν να “δεις” από μόνος σου. Και ακόμη και αν το κάνουν, ό,τι δεις θα είναι ελλιπές και λάθος. Γιατί “ξέρουν”. Γιατί “νιώθουν”.
Δυστυχώς το Θέλημα δεν είναι καθολικό. Δυστυχώς ο Σεβασμός δεν είναι καθολικός. Πόλεμος Πατήρ Πάντων. Δε σου είπαν ποτέ όμως ότι θα πρέπει να παλέψεις με τον Εαυτό σου. Οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες όταν έχουμε να κάνουμε με εγωισμούς. Όταν έχουμε να κάνουμε με θελήσεις και σχέδια. Σε ποιόν ανήκει όμως αυτή η θέληση; Είναι κομμάτι αυτού που είμαστε ή του εγωισμού μας, που μας επιβάλλει να είμαστε; Ποιός καταστρώνει όλα αυτά τα σχέδια; Ποιός είναι ο φάρος; Ποιό είναι το μονοπάτι; Ποιός Είσαι;
Advertisment
Υπάρχει μια συνείδηση κάπου εκεί έξω σου λένε, αλλά είναι μέσα τελικά. Είσαι ένα κέλυφος με εγωισμό που γεμίζει ανάλογα με τα καπρίτσια κάποιων και αδειάζει εξίσου. Αυτό δε συμβαίνει επειδή μπορούν. Συμβαίνει επειδή τους άφησες.
Είσαι ήδη σπίτι. Αρκεί να το Θελήσεις για Εσένα, με Εσένα. Υπόταξε την καρδιά σου στο Θέλημά Σου. Τίποτα δεν ορίζεται από πάνω ή από κάτω μονομερώς. Αντικρουόμενα συμφέροντα και εγωισμοί πάντα θα υπάρχουν. Δες για Εσένα. Βίωσε για Εσένα. Ζήσε για Εσένα. Πέθανε για Εσένα.
