– Έδινε ιδιαίτερη σημασία στη σωματική άσκηση και είχε αποκτήσει μεγάλη ευεξία, ώστε να μπορεί να κυκλοφορεί με τα ίδια ρούχα όλες τις εποχές του έτους και μάλιστα ξυπόλυτος.
– Λόγω της λιτότητας της “δίαιτάς” του ήταν ο μόνος που δεν αρρώσταινε κατά τις επιδημίες.
Advertisment
– Άντεχε στο ποτό και κανείς δεν τον είχε δει ποτέ μεθυσμένο.
– Επιδιδόταν στην εκμάθηση της μουσικής και αγαπούσε τον χορό.
– Περιφρονούσε την πολυτέλεια.
Advertisment
– Θεωρούσε πολύ σημαντικό να γνωρίζει τις αιτίες των πραγμάτων, δηλαδή γιατί κάτι γεννιέται και χάνεται και γιατί υπάρχει.
– Όπως έλεγε ο ίδιος, αυτό που ήθελε πάντα ήταν “να γλιτώσει από την αδικία που τρέχει πιο γρήγορα από τον θάνατο”.
– Πίστευε ότι δεν πρέπει κανείς να αντιδικεί, ούτε να βλάπτει κανέναν άνθρωπο οτιδήποτε και αν υποφέρει από αυτούς (“Αν ήταν ανάγκη να αδικώ ή να αδικούμαι, θα προτιμούσα να αδικούμαι παρά να αδικώ”. “Αν είναι κάποιος άδικος, είναι δυστυχής”).
– Καταλόγιζε σε όλους σχεδόν τους επώνυμους άρχοντες, ακόμη και σ’ αυτούς της λαμπρής πεντηκονταετίας της Αθήνας, λ.χ. στον Περικλή, τον Κίμωνα, τον Μιλτιάδη και τον Θεμιστοκλή, ότι κανένας τους δεν βελτίωσε ηθικά τους πολίτες της.
– Πίστευε ότι μόνο η επιστήμη δίνει σε κάποιον ηγετικά δικαιώματα και εξασφαλίζει την ευδαιμονία ως ευπραξία.
– Επέκρινε τη μέθοδο της ανάδειξης κάποιων αρχόντων με κλήρο, αφού ήταν αντίθετη με τη γνωσιοκρατική ηθική και πολιτική του.
– Θεωρούσε την τυραννία το πιο καταπιεστικό και το πιο μισητό πολίτευμα.
– Δεν έγραψε τίποτα, εκτός ίσως από κάποιες σημειώσεις αυτοεξέτασης, ανάλογες με τα Εις εαυτόν του Μάρκου Αυρήλιου.
– Δεν ασχολήθηκε καθόλου με τη φύση ως σύνολο, αλλά με τον άνθρωπο και την ηθική.
– Το δελφικό παράγγελμα “γνώθι σαυτόν” υπήρξε καταλυτικό για τη ζωή και τη διδασκαλία του. Από το “εν οίδα ότι ουδέν οίδα” θεώρησε θεϊκή του αποστολή πρώτα να διυλίσει τον εαυτό του, και μετά τους άλλους, με οδυνηρό ίσως αποτέλεσμα να αποκαλύψει τη γνωσιακή τους ένδεια.
– Δεν διατύπωνε θεωρίες, δεν συνέτασσε κώδικες, δεν διακήρυσσε αρχές, δεν επέβαλλε κανόνες. Ρωτούσε συνεχώς κι έκανε το μυαλό του να σκεφτεί, να νομοθετήσει για τον εαυτό του, να θεραπεύσει την ψυχή και να εξετάζει καθημερινά τη ζωή.
(από το βιβλίο “Σκαϊ – Μεγάλοι Έλληνες, Σωκράτης, 2009”)
www.aytepignosi.com
