Έχουμε ακούσει τόσα χρόνια πολλά παραμύθια γύρω από θέματα διατροφής, ιδίως για το ιδανικό σώμα. Αν και οφείλω να παραδεχτώ ότι είμαι λάτρης των παραμυθιών, για το δικό μου σώμα προτιμώ το παραμύθι εκείνο που θα είμαι ο δημιουργός του.
Στην διάρκεια της ζωής θα ακούσουμε πολλές γνώμες, πρέπει και μη για το σώμα μας. Έτσι σταδιακά θα σχηματίσουμε το προφίλ του “τέλειου” σώματος. Αν είχαμε μεγαλώσει από μικρή ηλικία σε ένα περιβάλλον όπου θα μας είχε μάθει να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας όπως είναι, να επανατοποθετούμαστε σε ότι δεν μας αρέσει σε αυτόν και να του δίνουμε πολύ αγάπη θα μπορούσαμε να πούμε ότι το πρότυπο που έχουμε για το σώμα μας είναι αρκετά υγιές. θα παρακολουθούσαμε εκπομπές όπου θα τόνιζαν ότι οι διαφορές που έχουμε δεν μας χωρίζουν αλλά μας ενώνουν και ότι κάθε σώμα είναι όμορφο με τις ιδιαιτερότητες του.
Advertisment
Επίσης θα είχαμε φύγει από τη δυαδικότητα του καλού-κακού και θα είχαμε μάθει την αξία του επαρκούς διαιτολογίου με βάση τις προσωπικές μας ανάγκες και όχι του γείτονα ή της οποιασδήποτε τηλεπερσόνας. Ακόμα θα είχαμε μάθει να διαχειριζόμαστε τις συναισθηματικές μας μεταπτώσεις αναγνωρίζοντας ότι το φαγητό είναι απαραίτητο για την επιβίωση μας, όχι όμως για την κάλυψη των συναισθημάτων μας. Τέλος ότι τα λάθη μας είναι ευκαιρία για μάθηση και όχι για τιμωρία. Επειδή όμως αυτόν τον κόσμο τώρα τον δημιουργούμε, οι περισσότεροι έχουμε μεγαλώσει λίγο έως πολύ διαφορετικά…
Χαμένη μέσα στον λαβύρινθο της “σωστής” διατροφής νιώθω την ανάγκη να πιάσω τον μίτο της Αριάδνης και με την περιέργεια ενός παιδιού να βρω την μαγική έξοδο από τα αποπνικτικά πρότυπα σώματος. Μία ερώτηση τριγυρνάει απαιτητικά στους νευρώνες του μυαλού μου. Ποιος ήταν ο βαθύτερος λόγος του ανθρώπου να τα ορίσει αυτά τα αποπνικτικά πρότυπα;
Ο δρόμος μου με πηγαίνει στα χρόνια της γιαγιάς μου τότε που τα πράγματα ήταν πιο απλά, τότε που η παχυσαρκία ήταν σχεδόν ανύπαρκτη τότε που ο άνθρωπος ερωτοτροπούσε και αφουγκραζόταν με σεβασμό τη μεγάλη δασκάλα, τη φύση, τότε που λίγο μετά θα την απαρνιόταν καθώς θα έμπαινε στην εποχή της ψηφιακής εικόνας.
Advertisment
Αναρωτιέμαι αν και σε εκείνη την εποχή σχολίαζαν ο ένας το σώμα του άλλου. Υπήρχε άραγε κάτι που να όριζε το όμορφο σώμα και το άσχημο; Σκέφτομαι ότι ακόμα και τότε οι άνθρωποι σχολίαζαν την σωματοδομή του άλλου όμως είχανε άλλα πιο σημαντικά πράγματα να ασχοληθούν και αυτό που τους ενδιέφερε περισσότερο ήταν να έχουν ένα σώμα υγιές και γερό για να μπορούν να βγάζουν το ψωμί τους. Όσο για το αν το όριζε κάτι; Μα βέβαια η ΥΓΕΙΑ. Αυτά πριν το πόλεμο γιατί μετά τα πράγματα άλλαξαν όλοι αρρώστησαν ψυχικά και σωματικά, ήταν οι περισσότεροι αδύνατοι, καχεκτικοί έτσι όποιος ήταν πιο εύσωμος ήταν δείγμα όχι μόνο υγείας αλλά πλούτου και εξουσίας. Σαν κάτι να άστραψε μέσα μου με αυτούς τους συλλογισμούς.
Κατακλύζουν το μυαλό μου καινούριες ερωτήσεις, μα νιώθω ότι είμαι κοντά σε αυτό που γυρεύω, παίρνω βαθιά ανάσα και αρχίζω να ψάχνω για τις διαφημίσεις διατροφής μετά τον πόλεμο. BINGO! Ανακαλύπτω λοιπόν κάποιες , σε εφημερίδες, οι οποίες λένε: “Οι άντρες δεν με κοιτούσαν όταν ήμουν αδύνατη αλλά τώρα που πήρα κιλά με αυτόν το νέο και εύκολο τρόπο, έχω όσα ραντεβού θέλω”, “Πάρετε κιλά και πόντους όσο γρήγορα επιθυμείτε με το τάδε σκεύασμα, αλλιώς τα λεφτά σας πίσω!” ή “Η Τάδε ηθοποιός το δοκίμασε και δείτε τα αποτελέσματα! Εσείς;” Σας θυμίζει κάτι; Τα ίδια λένε και σήμερα με μία σημαντική διαφορά….να ΑΔΥΝΑΤΙΣΟΥΜΕ. Έχουν βέβαια κι ένα πολύτιμο βοηθό…..την ψηφιακή εικόνα.
Η βιομηχανία του μάρκετινγκ πάντα θα προσφέρει αυτό που λείπει και αν δε λείπει θα κάνουν ότι μπορούν για να πιστέψουμε ότι μας λείπει, θα πατάνε σε όποιες αδυναμίες έχουμε με σκοπό το χρήμα. Θα προσπαθούν να μας πείθουν για πλαστές ανάγκες για να φοβόμαστε, να γεμίζουμε ανασφάλειες για το σώμα μας, για τη ζωή μας, για όλα, με αποτέλεσμα να χειραγωγούμαστε πιο εύκολα. Αν και θα μας συνέφερε να τους δώσουμε το ρόλο του κακού, στο δικό μας παραμύθι θα ήταν πιο ωφέλιμο να αφήσουμε την βολική καρέκλα του θύματος και να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Δηλαδή με μία λέξη να γίνουμε ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ. Να αφήσουμε λοιπόν τα πρότυπα που μας πλασάρουν μέσω των εκπομπών της τηλεόρασης και να κοιτάξουμε το δικό μας σώμα γιατί μπορεί να μην είναι πρότυπο για εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο είναι όμως πρωτότυπο! Γιατί κάθε σώμα είναι όμορφο, μοναδικό, είναι ένα θαύμα!
Για να μπορέσει, λοιπόν, το δικό μας παραμύθι να έχει αίσιο τέλος θα ήταν προτιμότερο αντί να ξοδεύουμε χρόνο, χρήμα και ψυχικά αποθέματα σε μυθομανείς κερδοσκόπους να πάρουμε την απόφαση να πάμε σε έναν διαιτολόγο διατροφολόγο. Τώρα θα μου πείτε αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει όμως θα σας πω ότι δεν προτείνω να πάτε σε οποιοδήποτε διατροφολόγο αλλά να ψάξετε αυτόν ο οποίος θα σας βοηθήσει να ξυπνήσετε τον δικό σας εσωτερικό… διαιτολόγο. Να ψάξετε αυτόν που θα σας μιλήσει για την υγεία σας και όχι για γρήγορη απώλεια κιλών. Να ψάξετε αυτόν που θα σας κοιτάξει σαν άνθρωπο και όχι σαν πελάτη. Να ψάξετε αυτόν για τον οποίο η διατροφή και η ψυχική υγεία πάνε χέρι-χέρι και όχι ξέχωρα. Να ψάξετε αυτόν που θα σας βοηθήσει να ανακαλύψετε τις δικές σας δυνάμεις, τους δικούς σας θησαυρούς.
Τώρα αν πιστεύετε ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι, μπορώ να σας πω από την εμπειρία μου μέσα σε αυτό το σύμπαν ότι αν δεν βλέπουμε κάτι, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει και το αντίθετο! Γι’ αυτό ανακαλύψτε το παιδί μέσα σας και αρχίσετε να τους ψάχνετε σαν μικροί εξερευνητές με αγάπη, φαντασία και στόχο. Στόχο για την θεραπεία της ψυχής και του σωματός σας.
Ααα! και να σας πω ένα μυστικό από τη δική μου εξερεύνηση; Αν το θελήσετε πολύ θα βρείτε πολλούς μα πάρα πολλούς διατροφολόγους και ψυχοθεραπευτές που περιμένουν υπομονετικά και πρόθυμα να πάτε εκεί έχοντας ανοιχτή την αγκαλιά τους και τα γραφεία τους χωρίς να λένε πολλές φανφάρες και μεγάλα λόγια έτοιμοι να μοιραστούν τις γνώσεις τους και να δεχτούν τις δικές σας.
Μα μία ερώτηση σας έχω για το τέλος , εσείς είστε έτοιμοι να εμπιστευτείτε;
Με σεβασμό σε κάθε ανθρώπινη ψυχή,
Πασχάλη Μαρία διαιτολόγος-διατροφολόγος.
