ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
Στην κλινική μου για καρκινοπαθείς, στην Ατλάντα της Τζόρτζια, βασιζόμαστε σε εναλλακτικές θεραπευτικές μεθόδους. Είχα βρει τρόπους να αντιμετωπίσω τους ιούς, τα βαρέα μέταλλα καν τις διαταραχές της όξινης ισορροπίας, αλλά δεν ήξερα πώς να αντιμετωπίσω τα συναισθηματικά ζητήματα, παρόλο που είχα κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στην Ψυχολογία και είχα προσλάβει στην κλινική έναν ψυχοθεραπευτή.
Advertisment
Θυμάμαι ακόμη τη μέρα που συνειδητοποίησα τη σημασία των συναισθηματικών ζητημάτων. Στην κλινική μου, νοσηλευόταν μία γλυκύτατη νεαρή γυναίκα με καρκίνο του μαστού. Η θεραπεία που ακολουθήσαμε είχε εξαιρετικά αποτελέσματα.Όλοι οι όγκοι της είχαν εξαφανιστεί, σύμφωνα με την αξονική τομογραφία, τους καρκινικούς δείκτες και την ψηλάφηση. Ωστόσο, η ασθενής πέθανε. Αυτή η κοπέλα αντιμετώπιζε ένα σοβαρό συναισθηματικό πρόβλημα και δεν μπρρούσε να το λύσει. Ο άντρας της ήθελε να ελέγχει τα πάντα, ακόμη και την ίδια. Παρόλο που ήταν πολύ πλούσιοι, η κοπέλα δεν διέθετε πιστωτική κάρτα ή μπλοκ επιταγών. Ήταν αναγκασμένη να ζητά χρήματα από τον άντρα της -ή ακόμα και να τον ικετεύει- όποτε χρειαζόταν ή ήθελε να αγοράσει κάτι. Ωστόσο, υπήρχε ένα πράγμα που ο άντρας της δεν μπορούσε να ελέγξει: την επιλογή της να ζήσει ή να πεθάνει. Επέλεξε να εκφράσει την ελεύθερη βούληση της με τον μοναδικό τρόπο που θεωρούσε ότι υπήρχε.
Έψαχνα να βρω τρόπους για να βοηθήσω τους ασθενείς μου να λύσουν τα συναισθηματικά τους προβλήματα, ότανπροέκυψε το δικό μου πρόβλημα. Φανταστείτε ότι καίγεται το σπίτι του γείτονα σας. Είναι τρομερό. Αλλά όταν καίγεται το δικό σας σπίτι… τότε, κυριεύεστε από πανικό. Όπως ανέφερα ήδη στον Πρόλογο, το 2004 διαγνώστηκα με νόσο Λου Γκέριγκ από δύο γιατρούς. Θα προτιμούσα να είχα διαγνωστεί με καρκίνο. Ένα ποσοστό 80% των ατόμων με νόσο Λου Γκέριγκ πεθαίνουν μέσα σε πέντε χρόνια από τη στιγμή της διάγνωσης τους και, προσωπικά, δεν γνωρίζω κανέναν που να έχει επιβιώσει παραπάνω από δέκα χρόνια, παρόλο που έχω ακούσει ότι ορισμένοι τα έχουν καταφέρει, αν και με πολύ κακή ποιότητα ζωής. Το σπίτι μου καιγόταν, λοιπόν, και δεν είχα στη διάθεση μου πολύ χρόνο για να σβήσω τη φωτιά. Το καλό ήταν ότι δεν χρειαζόταν να υποβληθώ σε ένα σωρό χειρουργικές επεμβάσεις ή να ακολουθήσω διάφορες φαρμακευτικές αγωγές, καθώς καμία θεραπεία δεν εξασφάλιζε αποδεδειγμένα ιατρικά οφέλη.
Ένας γνωστός μου μου μίλησε για τους Θεραπευτικούς Κώδικες, κι έτσι αποφάσισα να παρακολουθήσω μία διάλεξη του δρα Λόιντ. Αφού καιγόταν το σπίτι μου, έπρεπε να βρω μια λύση.Ήμουν απελπισμένος. Θα δοκίμαζα οτιδήποτε.
Advertisment
«ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ»
Όσα άκουσα εκείνη τη βραδιά στην παρουσίαση του δρα Λόιντ βασίζονταν στις επιστημονικές αρχές της φυσικής. Μοιράστηκε μαζί μας πολλές μαρτυρίες ατόμων που εφάρμοσαν τη μέθοδο του με εκπληκτικά θεραπευτικά αποτελέσματα. Ωστόσο, είχα ακούσει και στο παρελθόν παρόμοιες μαρτυρίες. Χιλιάδες παρόμοιες μαρτυρίες. Για την ακρίβεια, καθημερινά, οι ασθενείς μου μου έλεγαν: «Γιατρέ, διάβασα ότι το Α ή το Β ή το Γ θεράπευσε κάποιον που είχε τον ίδιο τύπο καρκίνου με τον δικό μου». Και πάντα τους ρωτούσα: «Υπάρχουν επιστημονικές αποδείξεις; Χρειάζομαι επιστημονικές αποδείξεις». Ήμουν διατεθειμένος να δώσω μια ευκαιρία σε οτιδήποτε θα μπορούσε να θεραπεύσει τους ασθενείς μου, αλλά δεν ήθελα να τους δίνω ψεύτικες ελπίδες ή να τους αφήνω να ξοδεύουν άσκοπα τα λεφτά τους. Έπρεπε, λοιπόν, να ελέγχω αν ο οποιοσδήποτε ισχυρισμός διέθετε επιστημονική βάση. Αυτή η παρουσίαση, όμως, με εντυπωσίασε. Ο δρ Λόιντ είχε επαληθεύσει τις μεθόδους του επιστημονικά διεξάγοντας μελέτες με την Εξέταση Μεταβλητότητας του Καρδιακού Ρυθμού, την εξέταση που αποτελεί χρυσό κανόνα στην ιατρική για την εκτίμηση του σωματικού στρες/Επρεπε να δοκιμάσω τους Θεραπευτικούς Κώδικες.
Όπως προανέφερα, έξι εβδομάδες αφότου ξεκίνησα τους Θεραπευτικούς Κώδικες, όλα μου τα συμπτώματα είχαν εξαφανιστεί. Δύο μήνες αργότερα, επισκέφθηκα το νευρολόγο μου, ο οποίος εισήγαγε βελόνες στους μυς μου για να ανιχνεύσει τα μοτίβα των μυϊκών συσπάσεων που χαρακτηρίζουν τους ασθενείς με νόσο Λου Γκέριγκ. Δεν εντόπισε τίποτα. Με βάση τα ιατρικά δεδομένα, μία τέτοια ανάρρωση ήταν πρωτάκουστη. Καθώς γράφω αυτά τα λόγια, πέντε χρόνια μετά, εξακολουθώ να μην έχω κανένα σύμπτωμα.
ΚΥΤΤΑΡΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ: ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΙΑΣΗΣ
Τι ήταν, λοιπόν, αυτός ο τέλειος κώδικας; Αυτή η απίστευτη τεχνική; Στην πραγματικότητα, δεν εστιάσαμε καν στη νόσο Λου Γκέριγκ. Εστιάσαμε σε ορισμένες λιγοστές κυτταρικές μνήμες από την παιδική μου ηλικία – το είδος των αναμνήσεων που έχουμε όλοι οι άνθρωποι. Δεν είχα βιώσει ποτέ κάποια ιδιαίτερα τραυματική εμπειρία. Δεν είχα υποστεί σεξουαλική ή άλλου τύπου κακοποίηση και σας διαβεβαιώνω ότι έτρωγα χωρίς πίεση όλο το φαγητό μου. Είχα ένα πόνι κι ένα λούτρινο αρκουδάκι. Οι γονείς μου δεν είχαν πάρει διαζύγιο και δεν τσακώνονταν. (Θα πρέπει να πω, βέβαια, ότι είχα υποστεί τρομερή κακοποίηση από τα μεγαλύτερα αδέλφια μου, αν και δεν πρόκειται ποτέ να το παραδεχτούν. Αστειεύομαι, Νταν και Άννα!) Παρ’ όλα αυτά, είχα κάποιους «εσφαλμένους προγραμματισμούς», που έστελναν στα κύτταρα μου σήματα έκτακτης ανάγκης και οδηγούσαν στη νόσηση.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι Ιατρικές Σχολές των Πανεπιστημίων του Σάουθουεστερν, του Χάρβαρντ και της Νέας Υόρκης δημοσίευσαν έρευνες που δείχνουν ότι αυτά τα είδη κυτταρικών αναμνήσεων αποτελούν πιθανότατα το κομμάτι που έλειπε από το παζλ της υγείας και της ίασης. Οι ερευνητές του Σάουθουεστερν κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η πιο βάσιμη ελπίδα μας για τη θεραπεία ανίατων ασθενειών και παθήσεων στο μέλλον έγκειται πιθανότατα στην εύρεση μιας μεθόδου που θα μας επιτρέπει να θεραπεύσουμε τις κυτταρικές μνήμες. Επιπλέον, δήλωσαν ότι, αν βρεθεί μια τέτοια λύση, «θα υπάρχει πλέον η δυνατότητα να εξασφαλίζουμε μόνιμα θεραπευτικά αποτελέσματα»10. Γιατί έκαναν αυτή τη δήλωση; Επειδή, απ’ ό,τι φαίνεται, οι κυτταρικές μνήμες συνιστούν ένα μηχανισμό που ελέγχει την ίαση κάθε κυττάρου στο σώμα μας.
Τι είναι, όμως, η κυτταρική μνήμη; Είναι μία μνήμη αποθηκευμένη στα κύτταρα μας. Σε ποια κύτταρα; Σε όλα μας τα κύτταρα.
Για πολλά χρόνια, οι επιστήμονες πίστευαν ότι οι μνήμες αποθηκεύονται στον εγκέφαλο. Προσπαθώντας να προσδιορίσουν σε ποια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου γίνεται αυτό, αφαίρεσαν και απομόνωσαν σχεδόν κάθε τμήμα του. Μαντέψτε τι συνέβη… Οι μνήμες παρέμεναν άθικτες! Παρόλο που οι μνήμες διεγείρονται από διάφορες περιοχές του εγκεφάλου -για παράδειγμα, η μνήμη της απόλαυσης.
ενεργοποιείται όταν διεγείρεται το κέντρο της απόλαυσης στον εγκέφαλο-, ο πραγματικός χώρος στον οποίο αποθηκεύονται φαίνεται ότι δεν περιορίζεται στον εγκέφαλο.
Τότε, λοιπόν, πού αποθηκεύονται οι αναμνήσεις; Η απάντηση θα πρέπει να δόθηκε για πρώτη φορά όταν άρχισαν να πραγματοποιούνται μεταμοσχεύσεις οργάνων. Υπάρχουν πολλά καταγεγραμμένα περιστατικά ατόμων που, μετά τη μεταμόσχευση, άρχισαν να εκδηλώνουν τις ίδιες σκέψεις, τα ίδια συναισθήματα και όνειρα, την ίδια προσωπικότητα, ακόμα και τις ίδιες διατροφικές προτιμήσεις με το δότη. Σήμερα, πολλοί επιστήμονες είναι πεπεισμένοι ότι οι μνήμες αποθηκεύονται σε όλα τα κύτταρα του σώματος μας και δεν εντοπίζονται σε μία συγκεκριμένη περιοχή.
Οι κυτταρικές μνήμες παράγουν επιβλαβείς ενεργειακές συχνότητες και προκαλούν σωματικό στρες. Τον Σεπτέμ-βριο του 2004, η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Σάουθουεστερν δημοσίευσε μία μελέτη-ορόσημο, σύμφωνα με την οποία ο μηχανισμός ελέγχου της ίασης στο σώμα μας είναι πιθανότατα η κυτταρική μνήμη. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τους ανθρώπους αλλά και για τα ζώα και τα φυτά. Ποια ανακάλυψη στα εργαστήρια του Σάουθουεστερν οδήγησε τους επιστήμονες σε αυτό το συμπέρασμα; Η ανακάλυψη ότι η’υγεία ενός οργανισμού εξαρτάται από το είδος των κυτταρικών του αναμνήσεων.Ένας άνθρωπος, ένα ζώο ή ένα φυτό με καταστροφικές κυτταρικές αναμνήσεις αναγκάζεται να αγωνίζεται ακόμη και όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές. Αν, όμως, οι κυτταρικές αναμνήσεις μας είναι θετικές, μπορούμε να ζούμε σε μία κατάσταση πλήρους υγείας και ισορροπίας, ακόμη και όταν οι συνθήκες της ζωής μας δεν είναι ιδανικές.Όταν δημοσίευσαν την ερευνά τους, οι επιστήμονες του Σάουθουεστερν χρησιμοποίησαν την εξής παρομοίωση: «Οι κυτταρικές μνήμες είναι σαν αυτοκόλλητα χαρτάκια σημειώσεων που υπαγορεύουν στο κύτταρο τι να κάνει.
Όμως, όταν υπάρχουν επιβλαβείς κυτταρικές μνήμες, τα αυτοκόλλητα χαρτάκια δίνουν στο κύτταρο λανθασμένες οδηγίες»
ΚΥΤΤΑΡΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΙ «ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ»
Σύμφωνα με τον δρα Μπρους Λΐπτον, αυτές οι «λανθασμένες οδηγίες» είναι οι εντολές που θέτουντα κύτταρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης χωρίς να υπάρχει λόγος. Και αυτό που πυροδοτεί την αντίδραση στο στρες είναι οι εσφαλμένες πεποιθήσεις. Αυτές οι πεποιθήσεις είναι ενσωματωμένες στις κυτταρικές μνήμες, οι οποίες, μαζί με τα κέντρα ελέγχου του εγκεφάλου, συνιστούν τον ασυνείδητο και συνειδητό νου. Το συμπέρασμα της έρευναςτου Πανεπιστημίου Σάουθουεστερν, η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ντάλας Μόρνινγκ Νιονζ και αναδημοσιεύτηκε σε έντυπα όλης της Αμερικής, είναι ότι το μέλλον της θεραπείας ασθενειών και παθήσεων που σήμερα θεωρούνται ανίατες έγκειται πιθανότατα στην ανακάλυψη μίας μεθόδου που θα μας επιτρέπει να θεραπεύουμε τις κυτταρικές μνήμες.
Γι’ αυτές τις κυτταρικές μνήμες και εσφαλμένες πεποιθήσεις μιλούσε και ο Σολομώντας, περισσότερο από τρεις χιλιάδες χρόνια πριν. Τα ζητήματα της καρδιάς είναι η πηγή κάθε προβλήματος που μπορεί να αντιμετωπίζετε στη ζωή σας: σωματικά, προβλήματα σχέσεων, ακόμη και θέματα όπως οι απογοητευτικές επιδόσεις και οι αποτυχίες.
Στο Ινστιτούτο Χάρτμαθ πραγματοποιούνται εδώ και χρόνια ορισμένες από τις καλύτερες εναλλακτικές κλινικές έρευνες στον κόσμο. Τα εντυπωσιακά αποτελέσματα μίας εξαυτών φαίνονται απίστευτα, αλλά είναι αληθινά: Τοποθέτησαν ανθρώπινο ϋΝΑ σε έναν δοκιμαστικό σωλήνα, στη συνέχεια ζήτησαν από τα υποκείμενα να κρατήσουν το σωλήνα στα χέρια τους και, τέλος, τους έδωσαν εντολή να σκεφτούν ορισμένες οδυνηρές καταστάσεις και εμπειρίες – με άλλα λόγια, να ανακαλέσουν επιβλαβείς μνήμες. Είναι αδύνατον να σκεφτεί κάποιος μία οδυνηρή κατάσταση χωρίς να ανακαλέσει επιβλαβείς αναμνήσεις. Ύστερα από αυτό, οι ερευνητές έβγαλαν το ϋΝΑ από τον δοκιμαστικό σωλήνα και το εξέτασαν. Το ϋΝΑ είχε κυριολεκτικά καταστραφεί. Στη συνέχεια, επανατοποθέτησαν το ίδιο ϋΝΑ σε έναν δοκιμαστικό σωλήνα και ζήτησαν από τα υποκείμενα να τον κρατήσουν ξανά στα χέρια τους, μόνο που αυτή τη φορά τους έδωσαν εντολή να σκεφτούν θετικές και ευχάριστες καταστάσεις. Και σε αυτή την περίπτωση, είναι αδύνατον να σκεφτεί κάποιος μία ευχάριστη κατάσταση χωρίς να ανακαλέσει καλές αναμνήσεις/Οταν οι ερευνητές έβγαλαν το ϋΝΑ από τον δοκιμαστικό σωλήνα και το εξέτασαν, διαπίστωσαν ότι είχε δεχτεί θεραπευτική επίδραση. Τι σημαίνει αυτό; Σημαΐνει ότι η ενεργοποίηση οδυνηρών αναμνήσεων φαίνεται να καταστρέφει το ϋΝΑ, ενώ η ενεργοποίηση θετικών αναμνήσεων μπορεί κυριολεκτικά να θερα’πεύσει το DNA. Είναι εκπληκτικό!
Ο δρ Τζον Σάρνο, καθηγητής Κλινικής Ιατρικής Αποκατάστασης στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και γιατρός στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, ισχυρίζεται ότι οι χρόνιοι πόνοι και πολλές άλλες ασθένειες προκαλούνται από καταπιεσμένα αισθήματα θυμού και οργής που έχουν απωθηθεί στον ασυνείδητο νου: «Δεν ξέρετε ότι αυτά τα αισθήματα υπάρχουν μέσα σας, επειδή δεν τα συνειδητοποιείτε». Σύμφωνα με τα αποτελέσματα του πειράματος που πραγματοποιήθηκε στο Ινστιτούτο Χάρτμαθ, το DNA καταστρέφεται από αυτά ακριβώς τα αισθήματα θυμού και οργής, που έχουν τις ρίζες τους στις κυτταρικές μνήμες μας.
Το 2005, στην αμερικανική τηλεοπτική εκπομπή Γκονντ Μόρνινγκ Αμέρικα, ο Τσαρλς Γκΐμπσον πήρε συνέντευξη από τη δρα Λόνι Ζέλτσερ, που εργάζεται στο Νοσοκομείο Παίδων του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες (UCLA). Σε μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο UCLA, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι χρόνιοι πόνοι και άλλες ασθένειες που παρουσιάζουν τα παιδιά μπορεί να οφείλονται στο άγχος των γονιών τους. Με άλλα λόγια, το στρες των γονιών δημιουργούσε επιβλαβείς κυτταρικές μνήμες, που εκδηλώνονταν τελικά ως στρες στα παιδιά. Κλείνοντας τη συνέντευξη, ο Τσαρλς Γκΐμπσον ανακεφαλαίωσε λέγοντας ότι οι σοβαρές ασθένειες κατά την παιδική ηλικία φαίνεται ότι οφείλονται σε ψυχολογικά αίτια και η δρ Ζέλτσερ συμφώνησε. Και οι έρευνες σχετικά με τις κυτταρικές μνήμες συνεχίζονται…
——–
Ο Ben Johnson, MD, DO, NMD, υπήρξε κλινικός διευθυντής στην Κλινική Ανοσοποιητικής Αποκατάστασης στην Ατλάντα. Το 2004, θεραπεύτηκε από την νόσο Λου Γκέριγκ χρησιμοποιώντας την “Αυτοθεραπεία σε έξι λεπτά”. Από τότε, ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο και δίνει διαλέξεις για τον τρόπο δράσης αυτής της θεραπευτικής μεθόδου. Μπορείτε να μάθετε όλη τη θεραπευτική μέθοδο από το βιβλίο THE HEALING CODE, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα
