Άρθρο του Νευροψυxoλόγου, Νευρολόγου, Διατροφολόγου, Δρος Will Clower
Η επιδημία της παχυσαρκίας έχει λάβει τόσο σοβαρές διαστάσεις που πάνω από το 65% των Αμερικανών σήμερα είναι είτε υπέρβαροι είτε νοσηρά παχύσαρκοι. Ως αποτέλεσμα, τα προβλήματα βάρους απειλούν να ξεπεράσουν το κάπνισμα και να γίνουν η νούμερο ένα αιτία θανάτου και χρόνιων ασθενειών. Μια συνηθισμένη αντίδραση σε αυτή την επιδημία παχυσαρκίας είναι οι κατηγορίες εναντίον της βιομηχανίας τροφίμων εξαιτίας της παραγωγής ανθυγιεινών προϊόντων.
Advertisment
Το επιχείρημα είναι ότι οι βιομηχανίες τροφίμων ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο για τα κέρδη παρά για τους ανθρώπους. Γι’ αυτόν τον λόγο φορτώνουν τα τρόφιμα με σιρόπι καλαμποκιού υψηλής περιεκτικότητας σε φρουκτόζη (το οποίο συμβάλλει στην παχυσαρκία), υδρογονωμένα έλαια (τα οποία μπορεί να συμβάλλουν στην εμφάνιση καρδιαγγειακής νόσου), νιτρικά άλατα και άλλα συντηρητικά (που μπορεί να συμβάλλουν στον καρκίνο και τα εγκεφαλικά επεισόδια), συνθετικά χρώματα, λίπος και γλυκαντικές ουσίες.
Το γεγονός αυτό ουσιαστικά απεικονίζει τη βιομηχανία τροφίμων να παρασύρει τα παιδιά με ύπουλο τρόπο μέσω διαφημίσεων, να δελεάζει όσους κάνουν δίαιτα με ετικέτες χαμηλών λιπαρών σε προϊόντα υψηλής περιεκτικότητας σε ζάχαρη και να προωθεί «φυσικά προϊόντα» φορτωμένα με υπερβολικές ποσότητες νατρίου.
Αν και όλα τα παραπάνω γεγονότα ισχύουν, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Advertisment
Η λανθασμένη άποψη που έχουμε οφείλεται στη σκέψη ότι οι εταιρείες τροφίμων έχουν ευθύνη να συμβάλλουν στο κοινό καλό. Αυτό είναι κάτι που δεν ισχύει.
Ένας καλός τρόπος για να καταλάβουμε τη λειτουργία ενός κατασκευαστή τροφίμων είναι να σκεφτούμε ένα ζώο στο φυσικό του περιβάλλον. Όπως κάθε ζώο, προκειμένου να επιβιώσει θα πρέπει να καταναλώνει συνεχώς τροφή. Αυτή η συμπεριφορά με σκοπό την επιβίωση δεν το κάνει κακό ή λάθος, το κάνει επιτυχημένο. Αν, για παράδειγμα, γνωρίζετε ότι υπάρχουν καρχαρίες στη θάλασσα κι εσείς μπείτε μέσα χωρίς προστασία, δεν μπορείτε να κατηγορήσετε τους καρχαρίες για ό,τι συμβεί.
Κατά τον ίδιο τρόπο, δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τους κατασκευαστές τροφίμων οι οποίοι τοποθετούν τα ζαχαρούχα δημητριακά στο κάτω ράφι των σούπερ μάρκετ ώστε να είναι ευκολότερο για τα παιδιά να βλέπουν τις διαφημίσεις κινουμένων σχεδίων, ούτε επειδή έχουν φορτώσει τα προϊόντα τους με συντηρητικά τα οποία παρατείνουν την ημερομηνία λήξης τους. Είναι στη φύση τους να ενεργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τις εταιρείες που κάνουν ό,τι μπορούν για να είναι επιτυχημένες.
Το ερώτημα είναι αν οι εταιρείες τροφίμων πρέπει να ακολουθούν τους νόμους ασφάλειας τροφίμων. Φυσικά και πρέπει. Μπορούν να προωθήσουν τα προϊόντα τους με κραυγαλέα ψέματα; Φυσικά και όχι. Αλλά μεταξύ αυτών των 2 άκρων υπάρχουν άπειρες δυνατότητες για να σας μπλέξουν στα δίχτυα τους.
Αν θέλουμε να επιρρίψουμε ευθύνες για τα ανθυγιεινά προϊόντα που γεμίζουν το σπίτι μας, πρέπει να αρχίσουμε από κάπου αλλού. Παραπονιόμαστε ότι αγοράζουμε μόνο τα ανθυγιεινά προϊόντα, επειδή τα ράφια των καταστημάτων είναι γεμάτα από αυτά. Τελικά ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Τα τρόφιμα με υπερβολική ζάχαρη, αλάτι και συντηρητικά υπάρχουν για έναν απλό λόγο: γιατί τα αγοράζουμε. Αν δεν το κάναμε, δεν θα υπήρχε κατανάλωση και ο κατασκευαστής θα σταματούσε την παραγωγή τους.
Ιδανικό παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη απόφαση πολλών μεγάλων εταιρειών τροφίμων και ποτών, όπως η Pepsi, να εξαλείψουν το σιρόπι καλαμποκιού υψηλής φρουκτόζης από ορισμένα προϊόντα τους. Αυτό δεν συνέβη επειδή ο κατασκευαστής θέλησε να «κάνει το σωστό» για να περιοριστεί η επιδημία παχυσαρκίας. Έγινε επειδή οι άνθρωποι σταμάτησαν να αγοράζουν αυτά τα προϊόντα. Το ίδιο συνέβη και με τρόφιμα με χαμηλούς υδατάνθρακες. Αμέσως μετά τη διακοπή κατανάλωσής τους, σταμάτησαν να κατασκευάζονται. Η βιομηχανία τροφίμων δυσαρεστήθηκε, αλλά παρ’ όλα αυτά έκανε αλλαγές στα προϊόντα της.
Το συμπέρασμα είναι ότι υπάρχουν κακά και καλά νέα. Τα κακά νέα είναι ότι η κατανάλωση ανθυγιεινών τροφίμων για την οποία διαμαρτυρόμαστε αποτελεί τελικά δική μας ευθύνη. Τα καλά νέα είναι ότι μπορούμε να βελτιώσουμε κατά πολύ αυτές τις επιλογές με μια μικρή παραλλαγή στα λόγια του Γκάντι: γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στα καταστήματα τροφίμων.
