Απόσπασμα από το βιβλίο του Andreas Moritz “Η συνωμοσία των Εμβολίων“, Εκδόσεις Διόπτρα
Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι αν το άτομο νοσήσει από ορισμένες ασθένειες όπως η παρωτίτιδα, η ανεμοβλογιά και η οστρακιά, μετέπειτα αποκτά ισόβια ανοσία στη νόσο. Είναι σπανιότατο να νοσήσει δεύτερη φορά από παρωτίτιδα ή οστρακιά ένα άτομο που έχει νοσήσει ξανά στο παρελθόν από αυτές. Σε τι οφείλεται αυτό; Στο ότι η φύση έχει προικίσει τον ανθρώπινο οργανισμό με το θαυμαστό όπλο της ανοσίας, η οποία τον προστατεύει από τη στιγμή που θα προσβληθεί από μία συγκεκριμένη ασθένεια.
Advertisment
Μέχρι να αποκαλυφθούν τα μυστικά του ανοσοποιητικού συστήματος, οι αρχές της ιατρικής που διατυπώθηκαν τον 19ο αιώνα βασίζονταν εν μέρει στις θεωρίες του Ιπποκράτη. Σύμφωνα με τον Ιπποκράτη, η νόσηση εκδηλώνεται μέσω ενδείξεων και συμπτωμάτων, τα οποία μεταφέρονται από τα εσωτερικά όργανα και το αίμα προς την επιφάνεια του σώματος, όπου παίρνουν τη μορφή εξανθήματος, αιματώματος ή βλεννωδών/πυωδών εκκρίσεων.Αυτή η «αποβολή» του νοσογόνου παράγοντα θεωρείτο φυσική θεραπευτική απόκριση, η οποία αποκαθιστά τις ισορροπίες του οργανισμού. Και σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, αυτή η απόκριση λαμβάνει χώρα μόνο αφότου μετασχηματιστούν οι τοξικές ουσίες που παράγει ο νοσογόνος παράγοντας, κατά τη φλεγμονώδη διαδικασία.
Η σύγχρονη επιστήμη ερεύνησε σε βάθος τις οξυδερκείς παρατηρήσεις του Ιπποκράτη, με επακόλουθο την ανακάλυψη των μηχανισμών της μόλυνσης, της φλεγμονής και της ίασης.
Τα συμπτώματα της νόσησης μπορούν όντως να προ- κληθούν από βλαπτικούς παράγοντες, όπως τα βακτήρια και οι ιοί. Ωστόσο, μας έχουν κάνει να πιστεύουμε ότι τα μικρόβια είναι εχθροί, τους οποίους πρέπει να πολεμήσου- με. Η αλήθεια είναι ότι δεν νοσούμε όταν εκτιθέμεθα σε ένα βακτήριο ή έναν ιό. Νοσούμε όταν ο οργανισμός ανταποκρίνεται σε έναν νοσογόνο παράγοντα ή στη φλεγμονώδη διεργασία που αυτός πυροδοτεί. Αυτό σημαίνει ότι η νόσηση είναι ταυτόσημη της ίασης, αφού είναι μία μέθοδος του οργανισμού για την αποκατάσταση της ομοιόστασης. Η νόσηση είναι σαφής ένδειξη ότι ο οργανισμός προσπαθεί να αποκαταστήσει μια ανισορροπία που απειλεί την αποδοτικότητα και την επιβίωσή του.
Advertisment
Η φλεγμονώδης αντίδραση του οργανισμού απέναντι στη νόσηση, ουσιαστικά είναι θεραπευτική διεργασία. Τα συμπτώματα αποτελούν την προσπάθεια του οργανισμού να διαχειριστεί τις συσσωρευμένες τοξικές ουσίες, τα παραπροϊόντα του μεταβολισμού και τα αποδυναμωμένα ή φθαρμένα κύτταρα. Τελικά, οι αποκαλούμενοι «νοσογόνοι» παράγοντες βοηθούν τον οργανισμό να καταστρέψει και να αποβάλει επιβλαβές υλικό, επαναφέροντας τις ισορροπίες του. Επιπρόσθετα, η δριμύτητα της απόκρισης ή η σφοδρότητα της πάθησης δεν καθορίζονται μόνο από τη φύση της ασθένειας, αλλά και από την κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος. Η θεραπευτική δύναμη του οργανισμού επηρεάζεται από πληθώρα παραγόντων, όπως η συναισθηματική κατάσταση του ατόμου, τα πνευματικά του θεμέλια, η διατροφή, ο τρόπος ζωής, το περιβάλλον, κτλ.
Αν το ανοσοποιητικό σύστημα είναι αποδυναμωμένο, ο οργανισμός περιέρχεται σε συμφόρηση και κατακλύζεται από τοξίνες, ενώ ισχύει και το αντίστροφο. Κατά συνέπεια, οι παθογόνοι παράγοντες εισβάλλουν στον οργανισμό πιο εύκολα, με επακόλουθο να πυροδοτείται η διαδικασία της αποτοξίνωσης (δηλαδή, η νόσηση), παρότι η πλειονότητα των μικροβιακών «λοιμώξεων» ξεκινά σιωπηλά, χωρίς καν να το αντιλαμβανόμαστε. Σκεφτείτε το: Ο ανθρώπινος οργανισμός εκτίθεται σε πλήθος παθογόνων παραγόντων σε καθημερινή βάση, και μερικοί από αυτούς αποτελούν στελέχη (θεωρούμενων) φονικών ασθενειών. Αν η μικροβιακή λοίμωξη συνεπαγόταν πάντα νόσηση και θάνατο, η πλειονότητα των ανθρώπων δεν θα επιβίωνε.
