Ανέφερα ήδη την ύπαρξη δύο ξεχωριστών τομέων, του φωτεινού και του υλικού. Υπάρχει μια λεπτή σύνδεση ανάμεσά τους, ένα στενό κανάλι, που διοχετεύει ένα μικρό ποσοστό ενέργειας στον κόσμο της ύλης που είναι μηχανικός. Η ηλεκτρική ροή είναι ζωτική δύναμη, είναι εκείνο που δίνει σφρίγος, νεότητα, δροσιά, ζωτικότητα, στο φυσικό σώμα. Στην αντίθετη περίπτωση, το σώμα εκτροχιάζεται και πεθαίνει γιατί φθείρεται χωρίς “λάδωμα”. Το σταμάτημα της ηλεκτρικής ενέργειας είναι η αιτία της εκδήλωσης της αρρώστιας που δεν μπορεί να σταματήσει με μηχανικά μέσα., δηλ. με φάρμακα. Η μόνη θεραπεία, σ’ αυτές τις περιπτώσεις, είναι το άνοιγμα του καναλιού και η ελεύθερη ροή της ενέργειας, που έτσι ζωογονεί και θεραπεύει τον άρρωστο και φθαρμένο μηχανισμό. Μια “σταγόνα” φωτεινής ενέργειας μπορεί να επισκευάσει μεγάλο αριθμό κατεστραμμένων κυττάρων. Αυτό λέγεται “θαύμα”.
Οι γιατροί! Μα την αλήθεια! Κρίνουν από την κατάσταση του φυσικού οργανισμού και λένε ότι ο οργανισμός είναι κατεστραμμένος και ότι δεν υπάρχει σωτηρία. Ο ασθενής θα πεθάνει, με μαθηματική ακρίβεια, σε είκοσι μέρες. Καθώς άκουγα ήσυχα αυτό τον χρησμό, κατάλαβα αδιόρατα ότι η ιατρική ήταν μισότυφλη, ανώριμη. Το μόνο που έβλεπε και μελετούσε ήταν το σώμα, τα όργανά του, οι λειτουργίες του και η σχέση ανάμεσα σ’ αυτά. Αλλά δεν ήξερε τίποτα για την πραγματική πηγή της υγείας, της ζωτικότητας και της θεραπείας και σχεδόν τίποτα για την λεπτή εξάρτηση του φυσικού οργανισμού απ’ αυτόν τον άλλο, φωτεινό οργανισμό μέσα στον άνθρωπο.
Advertisment
Είμαι βέβαιη ότι το σώμα μου θα έπρεπε να είχε κανονικά ένα σωρό αρρώστιες αν έμενε χωρίς ηλεκτρική ενέργεια, αλλά επειδή η εισροή του φωτός είναι ισχυρή και συνεχής, αναχαιτίζει τη σωματική ασθένεια. Αν, για κάποιο λόγο, έχανα την επαφή μου με την φωτεινή πηγή, αμέσως ο οργανισμός μου θα φανέρωνε όλα τα σπέρματα της αρρώστιας που το φως τώρα τα αναχαιτίζει. Είναι σαν το θάνατο και την αποσύνθεση. Όσο το σώμα είναι ζωντανό, πουθενά δε φαίνονται τα σκουλήκια της σήψης. Αλλά μόλις η ζωή αφήσει το σώμα, αμέσως εμφανίζονται. Υπάρχει ζωή μέσα στη ζωή. Η πηγή του φωτός είναι ζωή για τον οργανισμό και αν η σύνδεση σπάσει, το σώμα πεθαίνει ουσιαστικά, μολονότι εξακολουθεί να ζει και να λειτουργεί μηχανικά. Όλα εκτροχιάζονται προσπαθώντας να πληρώσουν το κενό που αφήνει το αποτράβηγμα του Φωτός, που οι γιατροί το ονομάζουν “αντίσταση”. Τότε, υπάρχει μόνο σωματική ζωή, δηλ. η κίνηση της σωματικής μηχανής και όταν κι αυτή σταματήσει, επέρχεται ο φυσικός θάνατος και αρχίζει η αποσύνθεση που είναι ένα κατώτερο είδος ζωής. Όταν το φως βρίσκεται εμποδισμένο, η αποσύνθεση του οργανισμού εκφράζεται με την αρρώστια και με την γενική παρακμή. Δεν αρκεί να ξέρει ο γιατρός τον ανθρώπινο οργανισμό, αλλά επίσης και τον φωτεινό οργανισμό για να είναι πραγματικός θεραπευτής. Αυτό σημαίνει εξερεύνηση του φωτεινού εδάφους και της σύνδεσής του με τον υλικό, ορατό, πυκνό κόσμο. Πόσο τυφλός είναι κανείς όταν δε ζει στο βασίλειο του Φωτός! Όταν βρεθεί κανείς μέσα στο φως, όλα αποκτούν νόημα, ευθυγραμμίζονται, συνδέονται.
Σοφία Άντζακα
Πηγή Ξάνθη Φιλοσοφείν
Advertisment
——————
Η Σοφία Άντζακα είναι μια σπουδαία σύγχρονη μορφή των γραμμάτων και της εσωτερικής αναζήτησης. Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο που περιλαμβάνει δοκίμια, βιωματική μυθιστορία, μεταφράσεις, μονογραφίες και πραγματείες. Παρά τον πλούτο και την αξία της παραγωγής της είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεί κανείς μια ικανοποιητική βιογραφία. Σε κανένα από τα βιβλία της δεν περιέχεται βιογραφικό σημείωμα, ενώ το κυρίως αυτοβιογραφικό βιβλίο της, «Από τον Εγωκεντρισμό στην Καθαρή Συνειδητότητα», δίνει κυρίως στοιχεία για την εσωτερική της διαδρομή . Ακόμη είναι ανύπαρκτες οι πληροφορίες για τη ζωή της στο διαδίκτυο. Ίσως ήταν μια συνειδητή επιλογή της να περάσει σε δεύτερη μοίρα η εξωτερική ιστορία της για να δωσει έμφαση στο πλούσιο πνευματικό ταξίδι της προς την καθαρή συνειδητότητα. Από την βιωματική μυθιστορία της (δώδεκα τόμοι του «Ιερού Γάμου») διαφαίνεται μια προσωπικότητα ευαίσθητη, αισθαντική αλλά και πολύ ισχυρή, που περιβάλλει μια πνευματική οντότητα με ιδιαίτερη καθαρότητα, λάμψη και διαύγεια. Οι επιρροές της είναι πολλές και ποικίλες ( Γιούνγκ, Ασσατζιόλι,Ουσπένσκυ, Σουζούκι, Χάρντινγκ,Πάουζ, Νόϋμαν, Νικόλλ. Κόλλιν, Μπέννεττ, κλ.π.) αλλά στο έργο της υπάρχει μια πρωτότυπη και αυθεντική ματιά, που ρίχνει φως στις πιό μύχιες και απόμακρες πτυχές της ψυχής που χαρτογραφεί με επιτυχία. Έζησε και πέθανε με διακριτικότητα και γενναιότητα. Πηγή Βιογραφικού: Facebook
