Υπήρχε μία οικογένεια στην Αμερική που ζούσε απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο. Ζούσαν σαν ερημίτες, χρησιμοποιώντας ηλιακή ενέργεια για τις βασικές τους ανάγκες. Δεν είχαν ταχυδρομείο, ούτε τηλέφωνο και ζούσαν σε ένα πρόχειρα φτιαγμένο σπίτι στο πιο απομακρυσμένο μέρος του Μεξικό. Η Μαίρη είχε αποκτήσει δίδυμα με τεχνητή γονιμοποίηση, με δότη έναν φοιτητή. Ποτέ δεν αποκάλυψε την ταυτότητά τoυ.
Η Μαίρη και τα εννιάχρονα δίδυμα της, ο Λουκ και η Γκρέις, κάθονταν έξω, κοντά στη φωτιά. Της Μαίρης της άρεσε να κάθονται έξω όταν έβρεχε, ακόμη και όταν είχε κεραυνούς και αστραπόβροντα. Δεν είχε σημασία πόσο παραπονούνταν τα δίδυμα, η Μαίρη τα υποχρέωνε να κάθονται εκεί μαζί της.
Advertisment
Ένα βράδυ, όπως έκανε συχνά , προσπαθούσε να τα φοβίσει τα παιδιά περιγράφοντας τους πόσο τρομερό είναι το σχολείο. «Το σχολείο θέλει πολύ δουλειά, και εάν δεν τα καταφέρνετε, ο δάσκαλος σας χτυπά με ένα λουρί, σας δίνει ένα χάπι που σας κάνει να προσέχετε στο μάθημα και ίσως σας κάνει ακόμη και ηλεκτροσόκ. Ο δάσκαλος επίσης… ” Ξαφνικά, ένας κεραυνός χτύπησε την Μαίρη, σκοτώνοντας την ακαριαία.
H Γκρέις και ο Λουκ παρέμειναν άπρακτοι για μέρες. Στο τέλος, η Γκρέις είπε, “Πρέπει να βρω κάποιον να αναλάβει τη φροντίδα μου, και θέλω να πάω στο σχολείο”. Ο Λουκ παρέμεινε σιωπηλός καθώς η Γκρέις ξεκίνησε να φύγει βόρεια.
Για ώρες κοιτούσε την Γκρέις που είχε φύγει πλέον πολύ μακριά. Τελικά σηκώθηκε, έθαψε την μητέρα του στο αμμώδες έδαφος και έκλαψε.
Advertisment
Κοίταζε για ώρες τον τάφο. ‘Ώσπου, μέσα από τα ρούχα του, έβγαλε ένα iPad. Αυτή ήταν η μία και μοναδική παραχώρηση που είχε κάνει η Μαίρη σχετικά με την τεχνολογία. Συνειδητοποίησε ότι σε έναν κόσμο γεμάτο από μεγάλες εκπαιδευτικές ιστοσελίδες, ένα iPad θα ενίσχυε πολύ την εκπαίδευση στο σπίτι τους. Για καλή του τύχη, πριν από μια δεκαετία, η Μαίρη είχε ένα φίλο που εργαζόταν στην Apple και δώρισε στην Μαίρη ένα iPad, συμπεριλαμβανομένης και της μόνιμης δωρεάν πρόσβασης στο Internet.
Ευτυχώς είχαν ήδη φυτέψει την σοδειά τους για εκείνη την χρονιά και έτσι ο Λουκ είχε αφθονία τροφίμων, ειδικά με όλα τα κονσερβοποιημένα τρόφιμα που είχαν αποθηκεύσει, αλλά δεν μπορούσε να θυμηθεί όλα όσα χρειάζονταν για να γίνει μια καλλιέργεια επιτυχής. Έτσι έψαξε στην Google και βρήκε ότι για την καλλιέργεια καλαμποκιού για κάθε τετραγωνικό μέτρο χρειάζεται μία συγκεκριμένη ποσότητα λιπασμάτων, μία φορά την εβδομάδα, καλά ποτισμένα.
Για πολλές ώρες κάθε μέρα, χρησιμοποιούσε το iPad του για να μάθει τι μπορεί να κάνει για να επιβιώσει. Το χρησιμοποιούσε και για διασκέδαση αλλά και για μάθηση, σερφάροντας σε ιστοσελίδες που η μητέρα του του είχε επιλέξει. Για παράδειγμα, σε websites για εκμάθησε ανάγνωσης, μπορούσε να ακούει ιστορίες και να βλέπει συγχρόνως τα γράμματα στην οθόνη. Ή στο funbrain.com, όπου έπαιζε μαθηματικά παιχνίδια. Για παράδειγμα, σ’ ενα από αυτά υποτίθεται πως ήταν μια μέλισσα που πήγαινε στα λουλούδια για επικονίαση, και λειτουργούσε επιτυχώς εφόσον έδινε τη σωστή απάντηση σε προβλήματα μαθηματικών δυσκολίας ανάλογης του επιπέδου του. Στο PBSKids.com, βελτίωσε τις γνώσεις του σχετικά με την κατασκευή ενός τρένου.
Επίσης στην Google έψαχνε όλων των ειδών τα πράγματα. Είχε δει μια πεταλούδα και αναζήτησε στην Google “πεταλούδα”. Είχε παρατηρήσει ότι τα αστέρια σχημάτιζαν διάφορα σχήματα και έτσι τα αναζήτησε βάση των σχημάτων τους και έμαθε τις ονομασίες τους. Έψαξε στην Google “τσίμπημα κουνουπιού» και διαπίστωσε ότι η αλόη, η οποία υπήρχε εκεί κοντά, ανακουφίζει την φαγούρα.
Κάθε φορά που ήθελε πήγαινε βόλτες άλλοτε στο δάσος, άλλοτε στο ποτάμι και άλλοτε στη λίμνη. Ανέβαινε και στο βουνό. Βρήκε στη Google πως μπορούσε να κατασκευάσει ένα φλάουτο από μπαμπού που υπήρχαν εκεί κοντά. Σταδιακά, έμαθε να παίζει τα νανουρίσματα της μητέρας του που συνήθιζε να του τραγουδάει, δίνοντας του λίγη παρηγοριά, όταν ένιωθε μοναξιά. Λίγες εβδομάδες αργότερα, έλαβε το πρώτο e-mail του. Ήταν από την Γκρέις. “Τα καλά νέα είναι ότι ένας αστυνομικός με βρήκε να περιφέρομαι και μου βρήκαν μια καλή ανάδοχη οικογένεια. Τα κακά νέα είναι ότι μισώ το σχολείο. Πολύ βαρετό, πάρα πολύ εύκολο ή πολύ δύσκολο, και πρέπει να κάθομαι σε μια καρέκλα όλη την ημέρα. Και γιατί θα πρέπει να μάθουμε για ένα αδιάφορο ιστορικό γεγονός ή για μία γραφική καμπύλη; Σκέφτομαι να το σκάσω και να γυρίσω πίσω. Εσύ πώς είσαι;”
Εκείνος απάντησε, “Νιώθω ενοχές που είμαι πιο ευτυχισμένος που η μαμά δεν είναι εδώ. Νιώθω ελεύθερος. Μαθαίνω και διασκεδάζω. Γύρνα πίσω. Μου λείπεις. Σε παρακαλώ να μην πεις στην κοινωνική λειτουργό που είμαι.
” Ο χρόνος πέρασε. Πέντε χρόνια αργότερα, ο Λουκ αποφάσισε ότι ήθελε να πάει στο σχολείο. Ένιωθε μόνος και εκτός αυτού, θεώρησε ότι αφού ο καθένας πηγαίνει στο σχολείο, θα πρέπει να είναι κάτι σημαντικό. Έστειλε e-mail στην Γκρέις και της ζήτησε να ρωτήσει τους θετούς της γονείς αν μπορούσαν να τον υιοθετήσουν. Έτσι και έγινε. Χωρίς να αποτελεί έκπληξη, μίσησε το σχολείο και δραπέτευσε, βάζοντας την Γκρέις να του υποσχεθεί ότι ποτέ δεν θα αποκαλύψει το μέρος στο οποίο ζούσαν.
Όταν ο Λουκ επέστρεψε στο σπίτι του, πήρε δωρεάν online μαθήματα για θέματα που τον ενδιέφεραν και αρίστευσε. Το Western Governors University του έδωσε μια πλήρη υποτροφία, με βάση κοινωνικά κριτήρια αλλά και λόγω της υψηλής του απόδοσης. Μετά την αποφοίτησή του, έγραψε στη Google λέγοντας ότι ήθελε να βοηθήσει στη δημιουργία της υπηρεσίας GoogleEd (Google Search Education page) Του απάντησαν ότι εργάζονται ήδη πάνω σε αυτό το project, αλλά τον κάλεσαν να τους επισκεφθεί. Τελικά τον προσέλαβαν ως βοηθό.
Το αποτέλεσμα
Φυσικά, μπορείτε να βρείτε πολλά κενά σε αυτήν την ιστορία. Για παράδειγμα, πολλά παιδιά δεν έχουν κίνητρο για να μάθουν επαρκώς αυτά που πρέπει χωρίς τη δομή και την καθοδήγηση του σχολείου. Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να εξεταστεί η υπόθεση αν η σωστή εκπαίδευση απαιτεί σχολείο ή όχι. Δείτε τον Λουκ και την Γκρέις. Ποιος νομίζετε ότι έμαθε περισσότερα; Ποιος πιστεύετε ότι θα κάνει μεγαλύτερη διαφορά στον κόσμο; Ποιος νομίζετε ότι είναι πιο ευτυχισμένος; Φυσικά το να μορφώνεται κανείς είναι βασικό, αλλά μόνο η εκπαίδευση στο σχολείο μπορεί να μην είναι επαρκής.
~Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό ‘Psychology Today
Μετάφραση-Απόδοση από τα αγγλικά: Ελένη Βαφειάδου για το antikleidi.com
