Σύμφωνα με μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, τα ζευγάρια που σκοπεύουν να καταλήξουν σε γάμο θυμούνται με ακρίβεια όλα τα γεγονότα που αφορούν τα στάδια της σχέσης τους. Αντιθέτως, τα ζευγάρια των οποίων η σχέση είναι στάσιμη θυμούνται πολύ λιγότερα γι’ αυτή.
Ο Brian G. Ogolsky, καθηγητής στον τομέα της ανθρώπινης εξέλιξης και οικογένειας στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, δηλώνει τα εξής: «Οι άνθρωποι θέλουν να αισθάνονται ότι ως ζευγάρι έχουν κάποια εξέλιξη. Αν αυτό δεν συμβαίνει ή αν η σχέση έχει προβλήματα, η αντίληψη γι’ αυτή μπορεί να έχει διαστρεβλωθεί και να νομίζουν ότι προχωρά μπροστά επειδή οι ίδιοι έχουν ανάγκη από μια δικαιολογία για να παραμείνουν σ’ αυτή στη σχέση».
Advertisment
Οι ερευνητές περίμεναν ότι θα έβρισκαν κάποια διαστρέβλωση στην αντίληψη που έχουν για τη σχέση τους οι ερωτικοί σύντροφοι. Ο Brian G. Ogolsky σημειώνει: «Μια θεωρία είναι ότι αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι θέλουν να κρατούν τις καλύτερες αναμνήσεις από τις σχέσεις τους. Όταν συγκρίναμε όμως τις εμπειρίες των ζευγαριών και τις σχέσεις που προχωρούσαν προς μια θετική κατεύθυνση με τα ζευγάρια των οποίων η σχέση δεν προχωρούσε, διαπιστώσαμε ότι η ακρίβεια των αναμνήσεών τους άλλαζε απότομα. Είναι συναρπαστικός ο τρόπος που λειτουργεί η μνήμη στα ζευγάρια».
Ο Ogolsky αναφέρει ότι και τα 2 ευρήματα – ότι οι άνθρωποι με σοβαρό δεσμό θυμούνται γεγονότα από τη σχέση τους με ακρίβεια ενώ τα ζευγάρια με προβλήματα όχι – είναι σημαντικά.
Όταν ένα ζευγάρι εξετάζει το ενδεχόμενο μόνιμης δέσμευσης, υπάρχουν πολλά που διακυβεύονται. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι έχουν ακριβείς αναμνήσεις από την εξέλιξη της σχέσης τους.
Advertisment
Αν όμως η σχέση ενός ζευγαριού πεθαίνει σιγά σιγά, δεν έχει πλέον νόημα να θυμούνται την πορεία τους με ακρίβεια. Για να αποφύγουν λοιπόν τη συνεχή απογοήτευση, αλλάζουν τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τα πράγματα.
Η μελέτη διήρκεσε 9 μήνες και συμμετείχαν 232 ετεροφυλόφιλα ζευγάρια που δεν είχαν παντρευτεί ποτέ και που είχαν σχέση λίγο παραπάνω από 2 χρόνια κατά μέσο όρο. Κάθε ένας από τους 2 συντρόφους του ζευγαριού ανέφερε τις πιθανότητες που θεωρούσε ότι είχε για να παντρευτεί, φροντίζοντας να λαμβάνει υπόψη και τη γνώμη του συντρόφου του.
Κάθε μήνα, οι συμμετέχοντες βαθμολογούσαν τις πιθανότητές τους για γάμο από 0 έως 100% και οι ερευνητές σχεδίασαν ένα γράφημα βασισμένο στα αποτελέσματα. Στο τέλος της μελέτης, οι συμμετέχοντες εξέτασαν συνολικά τη σχέση τους για να δουν αν οι αντιλήψεις τους ταίριαζαν με την πραγματικότητα.
Οι ερευνητές εξέτασαν τα πραγματικά γεγονότα και τις αναμνήσεις 3 ομάδων: εκείνων των οποίων η σχέση ήταν πιο ουσιαστική, εκείνων που είχαν πιο χαλαρή σχέση τόσο στην αρχή όσο και στο τέλος της μελέτης και εκείνων που είχαν σοβαρή σχέση η οποία με τον χρόνο εξασθένησε ή είχαν χωρίσει και ύστερα επανασυνδέθηκαν.
Ο Ogolsky αναφέρει: «Τα ζευγάρια που είχαν πιο ουσιαστική δέσμευση θυμούνταν την ιστορία της σχέσης τους με λεπτομέρειες. Το γράφημα αυτής της ομάδας ήταν πραγματικά πολύ ενδιαφέρον γιατί οι αναμνήσεις που συλλέχθηκαν στο τέλος της μελέτης θα μπορούσαν να τοποθετηθούν ακριβώς πάνω από το γράφημα της μηνιαίας παρακολούθησης».
Οι συμμετέχοντες στη δεύτερη ομάδα θυμούνταν ότι η σχέση τους ήταν κατώτερη στην αρχή συγκριτικά με ό,τι ανέφεραν στο τέλος της μελέτης. Είχαν δώσει οι ίδιοι κάποια περιθώρια για να εξελιχτεί η σχέση τους και γι’ αυτό τον λόγο θυμούνταν ότι το πρόσφατο παρελθόν τους ήταν καλύτερο απ’ ό,τι είχαν αναφέρει. Αν βλέπουν τη στασιμότητα ως τέλμα, αυτό συμβαίνει επειδή τους βοηθά να αισθάνονται ότι η σχέση τους κατά κάποιο τρόπο εξελίσσεται.
Η πιο ενδιαφέρουσα ομάδα ήταν η τελευταία. Ο Ogolsky αναφέρει τα παρακάτω: «Αν ρίξουμε μια ματιά σε όσα μας ανέφεραν κατά τη διάρκεια των 9 μηνών, θα δούμε ότι οι πιθανότητες να προχωρήσουν σε γάμο παρουσίασαν σημαντική μείωση. Όμως, θεωρούσαν ότι η σχέση τους προχωρά καλά. Φυσικά, δεν είχαν δει το γράφημα κι έτσι δεν ήξεραν ότι η πορεία τους φαινόταν φθίνουσα, αλλά πρέπει να αναφέρουμε ότι αρνούνταν να αποδεχτούν την κατάσταση της σχέσης τους».
