H επαναλαμβανόμενη κατάσταση του στρες μπορεί να προκαλέσει αντίσταση στην ινσουλίνη, υπέρταση και εναπόθεση κοιλιακού λίπους. Η αύξηση της γλυκόζης είναι η αιτία της ασθένειας του διαβήτη.
Το άγχος είναι η ικανότητα των ανθρώπων να πολεμήσουν ή να τραπούν σε φυγή όταν έρχονται αντιμέτωποι με επικίνδυνες καταστάσεις. Με τις αλλαγές που γίνονται ο οργανισμός προσαρμόζεται σε διάφορες φυσικές συνθήκες, όπως εγκαύματα, μώλωπες, αιμορραγία ή ψυχοκοινωνικά τραύματα.
Advertisment
Ο Siegfried Miracle Lopez, επικεφαλής του Κέντρου Ανοσολογίας στο Νοσοκομείο Άντζελες Λόμας, αναφέρει ότι το άγχος είναι η διαδρομή που ακολουθεί το σώμα προσπαθώντας να λύσει ένα πρόβλημα, αλλά όταν η κατάσταση επαναλαμβάνεται συχνά, το άγχος μπορεί να προκαλέσει ασθένειες όπως διαβήτη, κατάθλιψη, αντίσταση στην ινσουλίνη, υπέρταση, εναπόθεση κοιλιακού λίπους και άλλα αυτοάνοσα νοσήματα.
Ο διαβήτης τύπου 2 είναι μια ασθένεια που προκαλείται από ανισορροπία του οργανισμού. Το σώμα βρίσκεται σε μια σταθερή κατάσταση που ονομάζεται ομοιόσταση, στην οποία υπάρχει ισορροπία ανάμεσα σε εξωτερικούς παράγοντες όπως ο καιρός, η θερμοκρασία, το φως και το σκοτάδι, και εσωτερικών παραγόντων, όπως η αρτηριακή πίεση, ο καρδιακός ρυθμός και η λειτουργία των νεφρών, του ήπατος, του παγκρέατος και των πνευμόνων.
Όταν διαταράσσεται η ισορροπία της ομοιόστασης και αγγειόστασης (μεταβολές στο ανοσολογικό και ορμονικό σύστημα) και το σώμα δεν μπορεί να προσαρμοστεί, προκαλούνται ασθένειες. Στην περίπτωση του διαβήτη τύπου 2 το στρες προκαλεί αύξηση της γλυκόζης στο αίμα.
Advertisment
Είναι πολύ δύσκολο να εξετάσουμε μια ασθένεια χωρίς να σκεφτούμε ότι υπάρχει ένας μηχανισμός που την έχει πυροδοτήσει. Με το άγχος, η ομοιόσταση μπορεί να επηρεαστεί και ειδικά αν είναι συνεχόμενη και δεν δίνει στον οργανισμό χρόνο για να αναπροσαρμοστεί και να φτάσει σε μια ουδέτερη κατάσταση.
Ο επιστήμονας μας εξηγεί: «Ο διαβήτης τύπου 2 οφείλεται σε ανοσοποιητικούς, γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Είναι μια πολυπαραγοντική νόσος, οπότε στην ιατρική σχολή δεν διδάσκουμε πλέον τον διαβήτη ως μια ασθένεια αλλά ως μια ομάδα ασθενειών που χαρακτηρίζονται από αύξηση της γλυκόζης, η οποία πυροδοτεί φλεγμονώδεις αντιδράσεις που επηρεάζουν τα όργανα και προκαλούν ανοσοποιητικές διαταραχές δημιουργώντας προβλήματα στην κυκλοφορία του αίματος, τα μάτια και τα νεφρά».
Για τον λόγο αυτό, ο επικεφαλής γιατρός Ενδοκρινολογίας του ινστιτούτου τονίζει πως ένα τρέχον πρόβλημα είναι ότι οι γιατροί ειδικεύονται σε μικρά μέρη του σώματος διότι ο οργανισμός είναι πολύ περίπλοκος. Μια αποσπασματική μελέτη όμως μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένη διάγνωση.
Ο Lopez συμπληρώνει: «Το πρόβλημα είναι ότι επιμένουμε να παραμένουμε στο μικρό σύμπαν της ειδικότητάς μας, χάνοντας έτσι τη σωστή διάγνωση. Έτσι, προκύπτει η ανάγκη ύπαρξης μιας διεπιστημονικής ομάδας με πολλούς ειδικούς, όπως νευρολόγους, ενδοκρινολόγους, ουρολόγους, ψυχολόγους, ρευματολόγους, ογκολόγους και ωτορινολαρυγγολόγους προκειμένου να αναλύσουν το πρόβλημα ταυτόχρονα και να επιτευχθεί μια καλύτερη διάγνωση και θεραπεία».
