Εδώ υπάρχει ένα συγκλονιστικό γεγονός: όταν κάποιος είναι άστεγος, ένα πράγμα τόσο απλό όσο ένα σαπούνι μπορεί κυριολεκτικά να σώσει τη ζωή του.
Όταν δεν ακολουθούν τους βασικούς κανόνες υγιεινής, οι άνθρωποι είναι πιο επιρρεπείς σε μολύνσεις και ασθένειες. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του Εθνικού Συμβουλίου Φροντίδας Αστέγων, οι άστεγοι ζουν συνήθως 28 χρόνια λιγότερο από τους ανθρώπους που έχουν σπίτι.
Advertisment
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Kathryn Xian, μια ακτιβίστρια από τη Χαβάη, δημιούργησε ένα πρόγραμμα που ονομάζεται «Pono Soap» με σκοπό να βοηθήσει τους αστέγους της περιοχής που πληθαίνουν συνεχώς.
Στο πρόγραμμα, το οποίο ξεκίνησε μόλις τον Δεκέμβριο, χρησιμοποιούνται η αρωματοθεραπεία και τα αιθέρια έλαια προκειμένου να υπάρξει μια ολιστική προσέγγιση σε κάθε φυτικό, χειροποίητο σαπούνι. Για παράδειγμα, στο προϊόν «3 trees», χρησιμοποιείται κέδρος, έλατο και ευκάλυπτος, τα οποία βοηθούν στην καταπολέμηση των αναπνευστικών προβλημάτων ενώ το «Rosie t.» (δεντρολίβανο, έλατο και τεϊόδεντρο) καταπολεμά την ψωρίαση, το έκζεμα και την απώλεια μαλλιών. Λέγεται επίσης ότι βοηθά στη βελτίωση της διάθεσης.
Η Xian ανέφερε στο ενημερωτικό μπλογκ HuffPost ότι ανακάλυψε το πάθος της για τη σαπωνοποιία στην προσπάθειά της να βοηθήσει τον σύζυγό της, ο οποίος είναι «εξαιρετικά ευαίσθητος σε βλαβερές χημικές ουσίες ακόμη και σε πολύ μικρές ποσότητες». Μόλις έμαθε να φτιάχνει σαπούνια που δεν προκαλούσαν στον σύζυγό της ανεπιθύμητες αντιδράσεις, αποφάσισε να τα χρησιμοποιήσει για το ευρύτερο καλό. Στη χαβανέζικη γλώσσα, «pono» σημαίνει καλοσύνη, δικαιοσύνη, ευημερία, ισότητα και ευτυχία.
Advertisment
Η ίδια δηλώνει: «Πάντα ήμουν ακτιβίστρια και έτσι δεν ήθελα να το κάνω αυτό για έναν και μοναδικό λόγο. Ήθελα να εφαρμόσω τη σαπωνοποιία για κάποιον μεγαλύτερο σκοπό».
Η Xian εξηγεί ότι δίνει το μεγαλύτερο μέρος των σαπουνιών σε μια περιοχή αστέγων στην περιοχή Kakaako της Χονολουλού. Ό,τι απομένει, το πουλάει σε μπουτίκ και καταστήματα υγιεινής διατροφής στην πόλη.
Όλα τα έσοδα – περίπου 1.500 δολάρια μέχρι στιγμής – τα αφιερώνει στο άλλο μεγάλο πάθος της: τον εντοπισμό και την υποστήριξη αστέγων οικογενειών που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο σεξουαλικής κακοποίησης και σωματεμπορίας. Με τα έσοδα από τα σαπούνια, η Xian προσπαθεί να δημιουργήσει επιδοτήσεις στέγασης γι’ αυτές τις οικογένειες που διατρέχουν κίνδυνο, να τις βοηθήσει να βρουν σπίτι και στη συνέχεια να πληρώσουν το ενοίκιο.
Μέχρι στιγμής, η Xian έχει βοηθήσει μια οικογένεια να βρει σπίτι που δεν απέχει πολύ από την προηγούμενη κατοικία τους. Η Tabitha Martin δήλωσε στο HuffPost ότι η ίδια, ο σύζυγός της Tracy και η τρίχρονη κόρη τους Talia αναγκάστηκαν να φύγουν από το διαμέρισμά τους ενάμιση χρόνο πριν, όταν ο Tracy έχασε τη δουλειά του ως διευθυντής εστιατορίου, ενώ πρόσφατα έπαθε και καρδιακή προσβολή.
Ένας φίλος του Tracy είχε ζήσει στον καταυλισμό αστέγων Kakaako κι έτσι θεώρησαν ότι θα μπορούσαν να παραμείνουν εκεί μέχρι να διευθετηθούν τα πράγματα. Όμως, λόγω της αυστηρής πολιτικής σάρωσης που γίνεται στους δρόμους της Χονολουλού, η ταυτότητα και το πιστοποιητικό γέννησης του Tracy κατασχέθηκαν κι έτσι ήταν πιο δύσκολο να βρεθεί μια θέση εργασίας ή να υποβάλει αίτηση στις υπηρεσίες του Ινστιτούτου Κοινωνικών Υπηρεσιών της Χονολουλού.
Τώρα που έχουν πλέον σπίτι, η Tabitha δήλωσε στο HuffPost ότι το μέλλον τους φαίνεται «πολύ πιο ελπιδοφόρο». Όταν η Tabitha εργάζεται ως υπάλληλος πάρκινγκ στο κέντρο της κοινότητας, ο Tracy μένει στο σπίτι για να φροντίσει την Talia και ψάχνει για δουλειά. «Θέλω πραγματικά να ανταποδώσω ό,τι μου προσέφερε η οργάνωση [της Xian] όταν μπορέσω», δήλωσε η Tabitha.
Η Xian (αριστερά) και η οικογένεια Martin, η οποία κατάφερε να βρει στέγη με τη βοήθεια του προγράμματος «Pono Soap», αφού έζησε σε καταυλισμό αστέγων σε κάποιο δημόσιο πάρκο.
Η Xian, η οποία βοηθά ήδη μια άλλη οικογένεια, επιμένει ότι η βοήθειά της δεν είναι απλώς μια πράξη ελεημοσύνης. «Δεν είναι κάτι που συμβαίνει επ’ αόριστον, πρόκειται για επιδότηση», δηλώνει στο HuffPost. «Είναι ανένδοτοι στην καταβολή μέρους του ενοικίου και αυτό είναι που θέλουμε να δούμε, διότι αποδεικνύει σε όλους ότι οι άστεγοι δεν περιφέρονται απλώς, θέλουν να συνεισφέρουν. Αυτό τους δίνει μια αίσθηση εντιμότητας και ταυτότητας».
Η Xian χρηματοδότησε η ίδια το πρόγραμμα «Pono Soap» με χιλιάδες δολάρια. Φιλοδοξεί όμως να ανοίξει το δικό της μαγαζί και να προσλάβει προσωπικό που θα αποτελείται από 10 έως 15 αστέγους παρέχοντάς τους σχετικά εκπαιδευτικά προγράμματα απασχόλησης καθώς και κατάρτιση για την παρασκευή σαπουνιού.
Η ίδια συμπληρώνει: «Αν δώσουμε στις άστεγες οικογένειες μια ευκαιρία, θα την εκμεταλλευτούν επειδή ξέρουν πόσο άσχημα μπορεί να γίνουν τα πράγματα. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να δημιουργήσουμε ένα σύστημα και να θέσουμε τις βάσεις με έναν τρόπο που θα τους κάνει να αισθάνονται ότι κάποιος νοιάζεται γι’ αυτούς».
