Άρθρο του Κλινικού Ψυχολόγου Stan Tatkin
Ο εγκέφαλός μας μπορεί να προγραμματιστεί για να δημιουργεί ισχυρούς δεσμούς… ή και όχι. Η Κοινωνική Ανθρωπολόγος και ερευνήτρια στα ερωτικά ζητήματα Helen Fisher και οι συνεργάτες της αναφέρουν ότι κατά τη διάρκεια ενός ερωτικού δεσμού ο εγκέφαλος των ζευγαριών είναι γεμάτος με διεγερτικούς νευροδιαβιβαστές και ορμόνες, όπως η νοραδρεναλίνη και η ντοπαμίνη. Επίσης, ενεργοποιούνται μερικές από τις ίδιες περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται σε καταστάσεις εθισμού, όπως η κοιλιακή καλυπτρική περιοχή (όπου παράγεται η ντοπαμίνη). Αυτό εξηγεί την χαρακτηριστική εθιστική συμπεριφορά σε μια ερωτική σχέση.
Advertisment
Παρά το γεγονός ότι η νοραδρεναλίνη και η ντοπαμίνη υπάρχουν σε αφθονία στον εγκέφαλο, η σεροτονίνη, ένας κατευναστικός νευροδιαβιβαστής, βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα. Έτσι εξηγείται και η έμμονη, το άγχος και η ανησυχία σε μια ρομαντική σχέση. Τα ζευγάρια που καταφέρνουν να προχωρήσουν πέρα από αυτή τη φάση και να φτάσουν σε μια άλλη, πιο ασφαλή – κυρίως οι πιο σταθεροί τύποι – διαθέτουν πιο ενεργό πυρήνα ραφής, το σημείο δηλαδή από το οποίο παράγεται η σεροτονίνη. Αυτοί ο άνθρωποι μπορούν να ηρεμούν εύκολα και να χαλαρώνουν ο ένας τον άλλο.
Πριν λοιπόν δεσμευτείτε ότι είστε το κατάλληλο πρόσωπο για τον σύντροφό σας, ίσως είναι χρήσιμο να εξετάσετε τις δικές σας εμπειρίες από την παιδική σας ηλικία. Είναι πολύ πιθανό ότι η σχέση που είχατε με τους ανθρώπους που ήταν πάντα εκεί για να σας λύνουν όλα τα προβλήματα όταν ήσασταν παιδί, θα επηρεάσει τον τρόπο που θα συμπεριφερθείτε αργότερα στη σχέση σας.
Άσκηση: οι άνθρωποι στους οποίους προστρέχατε κατά την παιδική σας ηλικία
1. Σκεφτείτε από ποιόν ζητούσατε βοήθεια ως παιδί
Advertisment
Στη συνέχεια, σκεφτείτε περαιτέρω. Τι ήταν αυτό που συνήθως ζητούσατε; Σταματήστε για λίγο και σκεφτείτε αυτούς τους ανθρώπους κατά την παιδική σας ηλικία. Προσπαθήστε να θυμηθείτε όσα περισσότερα μπορείτε. Σε ποιόν απευθυνόσασταν; Αν ήταν κάποιος από τους γονείς σας, ποιος από τους 2 ήταν;
2. Προσπαθήστε να θυμηθείτε ορισμένα συγκεκριμένα περιστατικά, όσο μικρά κι αν είναι
Ίσως όταν βλέπατε εφιάλτη φωνάζατε τη μητέρα σας, κι εκείνη σας έφερνε ένα ποτήρι ζεστό γάλα. Ή ίσως όταν πηγαίνατε στο νηπιαγωγείο και χτυπούσατε, η δασκάλα σας έπαιρνε από το χέρι και περιποιόταν το τραύμα σας.
3. Καθώς θα φέρνετε αυτά τα γεγονότα στο μυαλό σας, προσπαθήστε να θυμηθείτε κατά πόσο νιώθατε ασφαλής με αυτούς τους ανθρώπους
Μπορούσατε να βασίζεστε πάνω τους; Ή υπήρξαν φορές που σας απογοήτευαν; Μήπως υπήρχε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο το οποίο εμπιστευόσασταν και το οποίο σας απογοήτευε επανειλημμένως; Αν ναι, ήσασταν σε θέση να βρείτε κάποιο άλλο με το οποίο νιώθατε πιο ασφαλής;
4. Τέλος, σκεφτείτε ποια είναι η σχέση σας σήμερα με αυτά τα άτομα από την παιδική σας ηλικία
Έχετε ακόμα στενή επικοινωνία; Μήπως τους ζητάτε ακόμα βοήθεια;
Αφού απαντήσετε σε όλα αυτά τα ερωτήματα, συνειδητοποιήστε τα εξής γεγονότα: την παιδική μας ηλικία δεν μπορούμε να την επιλέξουμε. Οι πρώτες σχέσεις που θα αναπτύξουμε δεν επιλέγονται από εμάς και δεν μπορούμε να αποφασίσουμε πώς θα λειτουργήσουν. Στην ενήλικη ζωή μας, ωστόσο, μπορούμε να επιλέξουμε τις σχέσεις μας. Επιλέγουμε τους συντρόφους μας καθώς και τον τρόπο που θα λειτουργήσουν οι σχέσεις μας. Μπορούμε να απαιτήσουμε οι σχέσεις αυτές να είναι σωστές και δίκαιες και οι σύντροφοί μας να γνωρίζουν ποιοί είμαστε.
