Γράφει η Αιμιλία Αξιωτίδου
Κάθε πράξη της ζωής μας που έχει ως στόχο την ευτυχία είναι πνευματικής φύσης. Ο πόνος η χαρά, η υγεία, η ασθένεια, η επιτυχία, εξαρτώνται κυρίως από την πνευματική στάση που έχουμε απέναντι στη ζωή.
Advertisment
Η λέξη “ευτυχισμένος¨ στην αγγλική γλώσσα “happy” προέρχεται από την Ισλανδική λέξη happ, που σημαίνει απλά τύχη ή ευκαιρία. Η ευτυχία μοιάζει σαν κάτι που έρχεται από το πουθενά. Και παρόλο που οι μέρες είναι μετρημένες, το βασικό ερώτημα που παραμονεύει πάντα είναι “ποιο είναι το νόημα της ζωής;”.
Ο σκοπός της ζωής είναι να αποκτήσουμε ευτυχία. Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι περισσότερο κοινωνικοί, ευπροσάρμοστοι, δημιουργικοί, πιο στοργικοί και επιεικείς και υπομένουν με μεγαλύτερη αντοχή τις δυσκολίες της ζωής. Είναι άνθρωποι που είναι πιο ανοιχτοί προς τους άλλους και είναι πρόθυμοι να πλησιάσουν και να βοηθήσουν τους άλλους.
Όταν πετυχαίνουμε πράγματα μπορεί να αισθανθούμε παροδικά μια αίσθηση ευχαρίστησης κι όταν μας συμβαίνει κάτι δυσάρεστο να οδηγηθούμε σε μια περίοδο κατάθλιψης, όμως αργά ή γρήγορα θα επανέλθουμε σε μια βασική γραμμή επιπέδου ευτυχίας. Αυτό είναι η διαδικασία της προσαρμογής.
Advertisment
Η επιτυχία μας λοιπόν καθορίζεται περισσότερο από την εσωτερική μας κατάσταση παρά από τα εξωτερικά γεγονότα. Τι είναι αυτό λοιπόν που προσδιορίζει αυτό το βασικό επίπεδο ευτυχίας μας; Και θα μπορούσαμε να αυξήσουμε αυτό το επίπεδο;
Κάποιες έρευνες έχουν υποστηρίξει ότι παρόλο που το επίπεδο ευτυχίας ενός ατόμου είναι γενετικά προκαθορισμένο ως ένα σημείο, μπορούμε να δουλέψουμε με τον εαυτό μας, ανακαλύπτοντας τα συναισθήματά μας και παρατηρώντας τον εαυτό μας. Για να μπορέσουμε να απολαύσουμε και να επιτύχουμε μια ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη ζωή, η εσωτερική μας κατάσταση είναι το κλειδί.
Όταν είμαστε σε επαφή με τον εαυτό μας και κατέχουμε μια εσωτερική ποιότητα και σταθερότητα μέσα μας, ακόμη και αν οι εξωτερικές συνθήκες δεν είναι οι ευνοϊκότερες, μπορούμε να ζήσουμε μια ευτυχισμένη και χαρούμενη ζωή.
Το πρώτο βήμα για την αναζήτηση της ευτυχίας είναι η γνώση του εαυτού μας. Να μάθουμε πρώτα απ όλα ότι τα αρνητικά συναισθήματα υπάρχουν όπως και τα θετικά και ότι η συνειδητοποίηση της ύπαρξης τους δυναμώνει την απόφασή μας να τα αντιμετωπίσουμε και να τα ξεπεράσουμε.
Παρατηρώντας ποια συναισθήματα και ποιες σκέψεις είναι ωφέλιμα και ποια βλαβερά αρχίζουμε και χτίζουμε ένα είδος ισχυρής και αυθόρμητης θέλησης για αλλαγή. Ανεξάρτητα από το ποια συμπεριφορά επιθυμούμε να αλλάξουμε και άσχετα από ποιόν στόχο έχουμε και στρέφουμε τις δράσεις μας, είναι απαραίτητο να αναπτύξουμε μια ισχυρή επιθυμία ή θέληση για να το κάνουμε. Χρειάζεται να αναπτύξουμε μεγάλο ενθουσιασμό για αλλαγές και μια ανάγκη, ότι πρέπει να αξιοποιήσουμε κάθε πολύτιμη στιγμή όσο έχουμε την ευκαιρία.
Χρειάζεται λοιπόν μια επίπονη προσπάθεια για να εδραιώσουμε νέα πρότυπα συμπεριφοράς. Όμως μια ουσιαστική αλλαγή δεν συμβαίνει από την μια μέρα στην άλλη. Η εσωτερική ανάπτυξη χρειάζεται κατά βάθος πολύ χρόνο. και φυσικά όταν αυτό γίνεται, με αργό ρυθμό μπορεί να αποθαρρυνθούμε. Τότε εκείνο που βοηθάει είναι να πάρουμε μια απόσταση από τα προβλήματά μας και να τα αντικρίσουμε περισσότερο μέσα από μια μακροπρόθεσμη προοπτική, παρά από μια βραχυπρόθεσμη.
Ο τελευταίος παράγοντας για να πετύχουμε μια αλλαγή είναι η “προσπάθεια”. Κάνοντας επίμονη προσπάθεια να ξεπεράσουμε μια συμπεριφορά, μας βοηθάει να απαλλαγούμε από αυτή αλλά και να αλλάξουμε τις πεποιθήσεις μας αλλά και τα ανάλογα συναισθήματά μας. Μπορούμε να πετύχουμε μια αυθεντική αλλαγή “ περνώντας μέσα από τα συναισθήματά “ και υιοθετώντας επανειλημμένα μια θετική συμπεριφορά. Πρόκειται βέβαια για μια σταδιακή διαδικασία που έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις που επικρατούν ευρέως για τεχνικές άμεσης βοήθειας και θεραπείες.
Χρειάζεται χρόνος για να αναπτυχθούν εκείνες οι συμπεριφορές που είναι κατάλληλες και οι συνήθειες που συμβάλουν στην επίλυση των προβλημάτων μας, χρειάζεται επίσης χρόνος για να εγκαθιδρυθούν εκείνες οι νέες συνήθειες που θα μας οδηγήσουν στην ευτυχία. Κι όπως έλεγε και ο Πυθαγόρας “Μην ψάχνεις την ευτυχία, είναι πάντα μέσα σου”.
H Αιμιλία Αξιωτίδου είναι Ψυχοπαιδαγωγός – Οικογενειακή/Συστημική Σύμβουλος και είναι Επιστημονικός συνεργάτης Α.Π.Θ., ΑΧΕΠΑ. Είναι έγκριτο μέλος της European Association for Counseling (EAC) και έγκριτο μέλος την Ελληνικής Εταιρείας Συμβουλευτικής (ΕΕΣ).
