Γράφει η Καλυψώ Τόττη
Η φαντασία υπάρχει στον άνθρωπο ως ένα εγγενές χάρισμα
Advertisment
Η φαντασία φέρνει εξέλιξη και γνώση. Όλα γύρω μας υπάρχουν γιατί γεννήθηκαν και προβλήθηκαν πρώτα σε έναν ανθρώπινο νου, που φαντάστηκε ένα καλύτερο αύριο για τον εαυτό του και τον κόσμο. Από τα καθημερινά χρηστικά αντικείμενα που όλοι έχουμε σπίτι μας, μέχρι εκείνα τα εργαλεία που μας βοηθούν να ανακαλύψουμε την ζωή έξω από το δικό μας σύμπαν. Η φαντασία εμπεριέχει τον κοινωνιοκεντρισμό, μακριά από τον ατομοκεντρισμό. Οτιδήποτε υπάρχει μέσα μας ως ιδέα, εξαπλώνεται και στους γύρω μας.
Η ανθρώπινη φαντασία «τρέχει» και τα δημιουργήματα της είναι διαχρονικά, διαπολιτισμικά, διαγενεακά.
Κάνουμε φανταστικές δομικές και μέσα από αυτές γεννιέται το καινούργιο. Θέλει υπομονή και αγάπη για να γίνει πραγματικότητα κάτι που φανταστήκαμε. Σε ότι κι αν κάνει κάποιος και με ό,τι καταπιάνεται. Η αρχή θα γίνει όταν φανταστούμε τις πιθανές αποχρώσεις του εαυτού μας και των προεκτάσεων του. Αν ο άνθρωπος είχε καταλάβει την δύναμη της φαντασίας του και την χρησιμοποιούσε πολύ περισσότερο ,όπως την λογική του, δεν θα περιοριζόταν σε μέρες βαρετές και άδειες, ατυχείς σχέσεις, άτυπη-χωρίς ψυχή-εργασία και αδιαφορία αλλά θα προκαλούσε συνέχεια την τύχη του!
Advertisment
Ωστόσο, όταν η φαντασία φωλιάζει μέσα σε πληγωμένες ψυχές γεννά φαντάσματα και επικαλείται τις σκοτεινές και ελλειμματικές εκφάνσεις της ζωής μας. Το πληγωμένο μας κομμάτι. Όταν οι άνθρωποι φαντάζονται, αποζητώντας δόξα, ανταγωνισμό, μεγαλείο, χρήματα και εκδίκηση, τότε τα φαντάσματα κυριαρχούν στους εαυτούς τους και τους άλλους και γίνονται η μόνη πυξίδα τους. Σε αυτή την περίπτωση όπλο τους δεν είναι η φαντασία αλλά τα ίδια τα όπλα και η εκπλήρωση των δικών τους αναγκών με αθέμιτα μέσα.
Τα φαντάσματα αυτά δογματίζουν αλλά φαντασία και δογματισμός δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Ο δογματισμός (ηθικός, πνευματικός, γνωστικός) αναφέρεται στην απόλυτη αλήθεια και σε εκείνη που μόνο φαίνεται, ενώ η φαντασία στην αλήθεια που αμφισβητείται. Κοινωνίες ολόκληρες σκέφτονται και πορεύονται με αυτά τα φαντάσματα που χτίζουν στερεότυπα και προκαταλήψεις. Με φαντάσματα που καταπιέζουν την ατομική ελευθερία και φαντασία και γίνονται μοχλός παλινδρόμησης σε φαινόμενα βίας, επιθετικότητας, κακίας, ντροπής, ενοχής, μίσους και μισαλλοδοξίας.
Κάποιος θα έλεγε ότι είναι εύκολο να στραφείς στην φαντασία σου. Ναι, είναι δυνατό θα έλεγα, αρκεί να αντιμετωπίσεις τα φαντάσματα της κοινωνίας, που κακώς συνηθίσαμε πια και τα δικά μας που ώρες ώρες μας ξεγελούν.
- Η μόρφωση ως το αντίδοτο σε μια κοινωνική στάση αφορισμού - 22 Μαρτίου 2017
- Ταυτότητες σε έναν συν-λογικό τόπο - 3 Οκτωβρίου 2016
- Ζήλια και ανταγωνισμός: Πόσο αντέχουμε; - 2 Μαρτίου 2016
