Για πρώτη φορά μια έρευνα μελετά την περίπτωση οι γονείς, και κυρίως ο πατέρας, να μπορούν να μεταδώσουν γενετικά τη «μνήμη» και άρα τη γνώση του φόβου και μάλιστα για περισσότερες από μια γενιές. Στη συγκεκριμένη έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο Nature Neuroscience, ποντίκια εκπαιδεύτηκαν να συνδέουν τη μυρωδιά μιας απλής αρωματικής κετόνης, που θυμίζει άνθη κερασιάς, με ένα μικρό ηλεκτρικό σοκ.
Το αποτέλεσμα ήταν τα ποντίκια να αντιδρούν όταν εκτίθονταν απλώς και μόνο στη μυρωδιά, αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι ο φόβος ακολουθούσε δύο επόμενες γενιές ποντικών από τα πειραματόζωα. Μάλιστα η μετάδοση μπορούσε να γίνει μόνο μέσω του σπέρματος, καθώς ο πατέρας δεν είχε καμία άλλη επαφή με τους απογόνους του, που σημαίνει ότι το νευρικό σύστημα και προφανώς τα αναπαραγωγικά κύτταρα είχαν υποστεί αλλαγές μέσω της όσφρησης. Υπάρχουν πολλά ερωτήματα που χρειάζεται ακόμα να απαντηθούν πριν υποστηριχθεί ότι κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τους ανθρώπους.
Advertisment
Στην περίπτωση αυτή η μεταφορά του φόβου που βιώνει ένας άνδρας που εκτίθεται σε ψυχολογικά -και όχι μόνο- τραύματα, θα μπορούσε να μεταφερθεί στα παιδιά -και τα εγγόνια του- που συλλαμβάνονται σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Αντίστοιχες έρευνες σε θηλυκά ποντίκια δείχνουν ότι μια τέτοια μεταφορά είναι μάλλον δύσκολη μέσω των ωαρίων. Αν μια μητέρα είναι πηγή απειλητικών πληροφοριών, οι απόγονοί της μπορούν να μάθουν και να δημιουργήσουν τις δικές τους τραυματικές μνήμες διαρκείας, πολύ νωρίς στη ζωή τους, οι οποίες μάλιστα διαρκούν πολύ περισσότερο, συγκριτικά με άλλες μορφές μάθησης των νηπίων, που χάνονται αν δεν επαναλαμβάνονται τακτικά.
Σε κάθε περίπτωση τα ευρήματα και τα ερωτήματα αν απαντηθούν είναι ιδιαίτερα σημαντικά καθώς δίνουν τη δυνατότητα να αντιληφθούμε πώς οι εμπειρίες των γονέων επηρεάζουν ψυχικές διαταραχές των απογόνων τους, που μπορεί να έχουν δια-γενετική βάση, προκειμένου να σχεδιαστούν οι κατάλληλες θεραπείες.
Advertisment
