Του Δημήτρη Μιχελουδάκη
O Ζακ ξύπνησε εκνευρισμένος από τη μεσημεριανή σιέστα του και σηκώθηκε κακήν κακώς από το κρεβάτι του, ρίχνοντας κάτω το μαξιλάρι. Πήγε νωχελικά προς την κουζίνα και άναψε το βραστήρα, αφού έβαλε με ακρίβεια και κινήσεις χημικού σε εργαστήριο, ακριβώς 300 ml νερού.
Advertisment
Δεν πήγε να πλυθεί, γιατί φοβόταν ότι θα έχανε το μέτρημα. Έπρεπε να περάσουν ακριβώς 60 δευτερόλεπτα. Αν έβραζε το νερό 2 ή 3 δευτερόλεπτα παραπάνω ή λιγότερο, θα έπρεπε να το χύσει και να ξεκινήσει όλη τη διαδικασία από την αρχή.
Ο Ζαν με κλειστά τα μάτια, έψαχνε, ψηλαφώντας το κομοδίνο, για τα τσιγάρα του. Παίρνοντας μια γενναία ρουφηξιά καπνού, σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα.Έριξε το μαξιλάρι καταγής και το κλώτσησε να πάει ακόμα παραπέρα. Με το τσιγάρο στο στόμα, πέταξε σε ένα ποτήρι 2 κουταλιές καφέ, τον χτύπησε νωχελικά και συμπλήρωσε το ποτήρι με νερό.
Ο Ζακ ήπιε το τσάι όπως κάθε μέρα, στις 6 ακριβώς, με τυπολατρικές κινήσεις και πάντα καθήμενος στην τραπεζαρία. Στην συνέχεια, έκανε μπάνιο και ντύθηκε. Φόρεσε το καλό του παντελόνι δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στην τσάκιση και ένα άχρωμο πουκάμισο κουμπωμένο μέχρι πάνω, ασφυκτικά. Έλεγξε 5 φορές, όπως κάθε απόγευμα, το θερμοσίφωνα, την κουζίνα, τις πόρτες, το συναγερμό και τα παράθυρα. Βγήκε και κλείδωσε την πόρτα, 3 φορές.
Advertisment
Πάντα, όλοι οι ψυχαναγκασμοί του, έπρεπε να γίνουν σε μονό αριθμό φορών. Μέτρησε τα σκαλοπάτια κατεβαίνοντας, 48 συνολικά, εντάξει. Όλα υπό έλεγχο. Τώρα, μπορούσε να βγει. Ναι, σωστά υποθέσατε. Δεν χρησιμοποιεί ποτέ το ασανσέρ. Προτιμά να έχει τον έλεγχο και να μετράει εκείνος τα σκαλοπάτια, με το ρυθμό που θέλει.
Αφού τέλειωσε με τον καφέ και κάπνισε 3 τσιγάρα, έριξε λίγο νερό στο πρόσωπο του. Κοίταξε φευγαλέα το είδωλο του στον καθρέπτη και έφυγε. Δεν πρόσεξε καν ότι το τζιν του είχε ένα λεκέ σε μέγεθος πορτοκαλιού στο αριστερό μπατζάκι. Έμοιαζε με λεκέ από κρασί, αλλά πολύ έντονα κόκκινο. Το μαύρο μπουφάν του- όλως περιέργως- ήταν καθαρό σήμερα. Ανέβηκε στη κατακόκκινη Yamaha του που είχε χαραγμένο το όνομα του στο ντεπόζιτο, ‘’ Ζαν ‘’με καλλιγραφικά και έτρεξε στην ανοιχτή λεωφόρο.
Μετρώντας μηχανικά κάθε πλάκα του πεζοδρομίου με ιδιαίτερη προσοχή, για να μην πατήσει τους αρμούς, Ο Ζακ πήγαινε στην έκθεση βιβλίου. Οκτώ ακριβώς έπρεπε να ήταν εκεί. Ούτε ένα λεπτό νωρίτερα ή αργότερα. Αλλά μια κατακόκκινη μηχανή πέρασε φρενήρης από δίπλα του και τον έκανε να χάσει το μέτρημα. Πανικοβλημένος, ρίχνοντας παράλληλα και ματιές στο ρολόι του, προσπαθούσε μάταια να θυμηθεί τον αριθμό που είχε μετρήσει, μέχρι να τον τρομάξει ο μηχανόβιος. Εκνευρισμένος, πήγε να κάτσει στο πεζούλι αλλά σκέφτηκε τα μικρόβια που θα έχουν στήσει πάρτι εκεί κι έμεινε όρθιος.
Συνειδητοποιώντας πως έπρεπε να γυρίσει πίσω και να ξεκινήσει από την αρχή το μέτρημα των πλακών, κατέληξε στο ότι δεν μπορούσε με τίποτα να είναι συνεπής με τον ψυχαναγκασμό του, άρα δεν θα προλάβαινε να είναι στις 8 στην έκθεση. Έτσι, απογοητευμένος και εκνευρισμένος περπάτησε προς το σπίτι. Ναι, καλά υποθέτεις, μετρούσε πάλι τις πλάκες που πατούσε.
Ξεχνώντας να ζεστάνει τη μηχανή, ως είθισται, εκείνη άρχισε να κάνει κάποιους περίεργους θορύβους και τελικά έσβησε. Ο Ζαν, βρίζοντας, την κλότσησε και αυτόματα του ήρθε η εικόνα του εαυτού του, το απόγευμα, να κλοτσάει το μαξιλάρι. Όντας πολύ περήφανος, για το καμάρι του, δεν θα πήγαινε στο μπαράκι που τον περίμεναν χωρίς αυτό. Παραήταν εκνευρισμένος για να περιμένει την οδική βοήθεια κι έτσι κλείδωσε τη μηχανή και πήρε ταξί για το σπίτι.
Αφού έβγαλε τα ρούχα και χαλάρωσε, ξάπλωσε αμέσως. Σήμερα, είχε μια περίεργη κούραση. Έτσι, ο Ζαν-Ζακ πήρε το μαξιλάρι από το πάτωμα και ξάπλωσε. Σε λίγα λεπτά κοιμόταν. Ο εαυτός του τον σαμποτάρισε και δεν πήγε ούτε στην έκθεση βιβλίου αλλά ούτε στο μπαράκι που τον περίμεναν…
- Είν’ εύκολο το μίσος – μην πας εκεί… - 17 Μαρτίου 2020
- Κρισναμούρτι: Ο μέγας ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής (Μια ανάγνωση) - 8 Μαρτίου 2019
- Σκέψεις περί σχιζοφρένειας - 24 Οκτωβρίου 2016
