Απόσπασμα από το βιβλίο της Ιουλίας Πιτσούλη «Ο Ηρακλής Μέσα Μας» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Διόπτρα
Mέχρι να βαδίσουμε στον δρόμο της αφύπνισης θα ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον φόβο, τη μοναξιά, τον πόνο, τη φθορά και τον θάνατο του ψευδαισθητικού μορφικού κόσμου. Μέσα σε αυτόν, η αίσθηση ότι οι άλλοι είναι η κόλαση θα συνεχίζεται. Το εγώ, προκειμένου να διασφαλίσει την ύπαρξη του, θα μας ωθεί να ξεφορτωθούμε την ενοχή βρίσκοντας ανθρώπους να μισούμε, να επικρίνουμε και να κακοποιούμε, θεωρώντας ότι το αξίζουν απλώς και μόνο για να νιώσουμε εμείς αθώοι.
Advertisment
Το ασυνείδητο μας λέει: «Κοίτα, Θεέ, εγώ είμαι αθώος, ο άλλος είναι ένοχος. Σ’ αυτόν να στρέψεις την εκδικητική οργή σου, όχι σε μένα». Οι πόλεμοι, η διαφθορά, η σκληρότητα, τα βασανιστήρια, η προδοσία, η φτώχεια, η καταστροφή του περιβάλλοντος, οι επιθέσεις, οι ιοί και τα μικρόβια, η αδικία, όλα βρίσκονται «εκεί έξω». Ο κόσμος φταίει, όχι εγώ. Όμως όλοι μαζί φτιάχνουμε τη συλλογική πλάνη. «Όλοι οι νόες είναι ενωμένοι στο επίπεδο του συλλογικού υποσυνειδήτου», έλεγε ο Γιουνγκ.
Έτσι, ο νους αρνείται να κάνει το πρώτο βήμα επιστροφής. Να αναλάβει την ευθύνη του για τις ερμηνείες που δίνει στον κόσμο και κατόπιν να κάνει το μέγα δεύτερο βήμα: σε αυτό ο νους καλείται να αναγνωρίσει τη δύναμη του στην κατασκευή αυτού του κόσμου, ο οποίος δεν είναι παρά μια κολοσσιαία, συλλογική σκεπτομορφή. Για να ξαναθυμηθούμε Ποιοι αληθινά Είμαστε θα χρειαστεί να καταδυθούμε στα βάθη του υποσυνειδήτου μας και να αντιμετωπίσουμε τα κατασκευάσματα του εγώ μας και τη Μεγάλη Πλάνη. Πρόκειται για ένα ηρωικό ταξίδι, το οποίο απαιτεί αληθινή ψυχική ρώμη και αφοσίωση.
Οι μύθοι των λαών αυτό το ταξίδι περιγράφουν. Ο Ηρακλής είναι ένας από εκείνους που παίρνει την απόφαση να κοιτάξει κατάματα το εγώ και τα κατασκευάσματα του και να αναμετρηθεί μαζί τους. Η πορεία του είναι ένα συμβολικό μονοπάτι επιστροφής. Ένα από τα πολλά. Διαφορετικοί μύθοι και συστήματα σκέψης, δάσκαλοι, φιλοσοφικά ρεύματα και ο ορθά ερμηνευμένος πυρήνας των θρησκειών συναποτελούν παράλληλα μονοπάτια με ίδιο προορισμό.
Advertisment
Ακόμα και αυτή η εμπειρία του κόσμου των μορφών μπορεί να γίνει οδός διαφυγής όταν νιώσουμε αληθινά πόσο μάταιη, οδυνηρή και αδιέξοδη είναι. Πόσο πόνο έχει. Τότε είναι που ο νους ασφυκτιά κι αποφασίζει να αναζητήσει μια λύση, μια θεραπεία, μια άλλη αλήθεια. Φτάνει έτσι να αναρωτηθεί: «Μήπως υπάρχει, κι άλλος τρόπος;»
Κι εκείνος που αναζητά πάντα βρίσκει.
