Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Παπαδόπουλου – Κυπραίου «101 Διδάγματα Ζωής» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα
Από τα πολύ παλιά χρόνια ο κόσμος πίστευε ότι, όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, γίνεται σοφότερος. Σήμερα δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν πως η ζωή είναι από μόνη της ένα μεγάλο πανεπιστήμιο. Αν θέλαμε να βρούμε ομοιότητες και διαφορές μεταξύ του πανεπιστημίου, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, και του πανεπιστημίου που λέγεται Ζωή, ποιες άραγε θα ήταν; Ας δούμε, λοιπόν, κάποια βασικά χαρακτηριστικά του πανεπιστημίου, όπως το γνωρίζουμε:
Advertisment
• Για να εγγραφεί κανείς στο πανεπιστήμιο, πρέπει πρώτα να πληροί κάποια προαπαιτούμενα: Να έχει φοιτήσει στο δημοτικό, στο γυμνάσιο και στο λύκειο και να έχει επιτύχει στις εισαγωγικές ή σε άλλες αντίστοιχες εξετάσεις.
• Μετά την εγγραφή του στο πανεπιστήμιο, οφείλει να παρακολουθεί τα μαθήματα, ή τουλάχιστον να τα διαβάζει, και να παρακαθήσει σε εξετάσεις.
• Στο διάστημα της φοίτησης του, μπορεί να διακόψει ο ίδιος τις σπουδές του, να αποβληθεί ή να διαγραφεί από τις πανεπιστημιακές αρχές για κάποιον σοβαρό λόγο.
Advertisment
• Υπάρχει περιορισμός στα έτη που μπορεί να είναι φοιτητής.
• Όταν συμπληρώσει επιτυχώς όλα τα χρόνια φοίτησης του, θα του απονεμηθεί ένα πτυχίο ή κάποιο άλλο πιστοποιητικό φοίτησης.
• Για να εφαρμόσει αυτά που διδάχθηκε στο πανεπιστήμιο, για να αποκτήσει πρακτική εμπειρία, μπορεί, μετά την αποφοίτηση του, να ιδρύσει τη δική του επιχείρηση, ή να εργαστεί σε κάποια άλλη, για να εφαρμόσει στην πράξη τις θεωρητικές γνώσεις που απέκτησε σπουδάζοντας στο πανεπιστήμιο.
Τι ισχύει στο πανεπιστήμιο που λέγεται Ζωή;
Στο πανεπιστήμιο που λέγεται Ζωή, τα πράγματα είναι διαφορετικά: Η εγγραφή κάποιου στο πανεπιστήμιο που λέγεται Ζωή γίνεται αμέσως μετά τη γέννηση του, «αυτεπάγγελτα», χωρίς καν να χρειάζεται να το ζητήσει.
Δεν απαιτείται να παρακολουθήσει οποιαδήποτε μαθήματα, να παρακαθήσει σε εξετάσεις για να επιβεβαιώσει τις γνώσεις του και δεν υπάρχει περιορισμός στα έτη της φοίτησής του.
Στο πανεπιστήμιο της Ζωής ο «φοιτητής» μαθαίνει μέσα από την πράξη, μέσα από τις καθημερινές του εμπειρίες, από τα προβλήματα που του παρουσιάζονται, Στο κανονικό πανεπιστήμιο προηγείται η θεωρητική εκπαίδευση και μετά ακολουθεί η πράξη.
Από το πανεπιστήμιο της Ζωής όλοι αποφοιτούν. Κανένας δεν παραμένει μετεξεταστέος, δεν παραιτείται, δεν αποβάλλεται αλλά ούτε και διαγράφεται.
Στη διάρκεια της ζωής του, κατά τη φοίτηση του στο πανεπιστήμιο που λέγεται Ζωή, μέσα από τις πράξεις, τις σκέψεις και τις παραλείψεις του, ο άνθρωπος μαθαίνει, γίνεται σοφότερος. Οι εμπειρίες της ζωής συμβάλλουν θετικά ή αρνητικά στην εξέλιξή του, και επιτυχής μπορεί να θεωρηθεί εκείνος που κατά τη διάρκεια της ζωής του κατάφερε να εξελιχθεί πνευματικά, βοήθησε τους συνανθρώπους του να εξελιχθούν και συνεισέφερε στην εξέλιξη του πλανήτη Γη.
Δεν απονέμεται κανένα πτυχίο στον ίδιο, ούτε κάποιο άλλο πιστοποιητικό σπουδών. Το μόνο επίσημο έγγραφο που απονέμεται όχι σ’ αυτόν, αλλά στους συγγενείς του, είναι η ληξιαρχική πράξη θανάτου.
Η αφετηρία της εξέλιξης ενός ατόμου αρχίζει με τη σύλληψη και μπαίνει σε μια καινούρια φάση με τη γέννηση του. Η πορεία του στο μονοπάτι της εξέλιξης αποτελεί ένα ταξίδι με άγνωστο προορισμό. Γι’ αυτό αξία έχει το ταξίδι, ο κάθε σταθμός, η κάθε μέρα, η κάθε στιγμή. Όχι ο προορισμός. Ζήσε το «σήμερα» σαν να είναι η τελευταία μέρα της υπόλοιπης ζωής σου. Ζήσε το «τώρα». Για το «αύριο» δεν ξέρεις… Ίσως να μην έρθει ποτέ.
Γίνε ένας καλός φοιτητής του πανεπιστημίου που λέγεται Ζωή. Μάθε από τις εμπειρίες σου και μετάδωσε σε άλλους τη γνώση και τη σοφία που απέκτησες. Το φως από το δικό σου κερί δεν θα λιγοστέψει, ακόμη κι αν ανάψεις μ’ αυτό τα κεριά δεκάδων χιλιάδων συνανθρώπων σου. Αξιοποίησε τα χρόνια της ενσάρκωσης σου για να αποκτήσεις γνώσεις και, μέσα από τις ευκαιρίες, τις εμπειρίες και τα μαθήματα που θα πάρεις, να εξελιχθείς, να βοηθήσεις άλλους να εξελιχθούν και να συμβάλεις ώστε ο πλανήτης μας να γίνει καλύτερος.
