Απόσπασμα από το βιβλίο του Dr Robert Holden «Στροφή Στην Ευτυχία», Εκδόσεις Η Δυναμικής της Επιτυχίας
Είσαι καλός στο να δέχεσαι; Ρουφάς τη ζωή μέχρι το μεδούλι; Αφήνεις τους ανθρώπους να σου δώσουν; Αφήνεσαι να χαρείς τις καλές στιγμές; Όταν έρχεται η στιγμή να επιτρέψεις στη ζωή να είναι στ’ αλήθεια εκπληκτική, ποιο είναι το ανώτερο όριο σου; Ποιος είναι ο φόβος σου;
Advertisment
Το πιο κάτω ερωτηματολόγιο έχει τίτλο “Πόση ευτυχία μπορείς να αντέξεις;”. Είναι ανάλαφρο και σοβαρό μαζί. Διάβασε το αργά και δες αν σου πατάει κανένα κουμπί.
Πόση ευτυχία μπορείς να αντέξεις…
* πριν σκεφτείς: “Παραείναι καλό για να είναι αληθινό”;
Advertisment
* πριν αρχίσεις να ψάχνεις για λακκούβες στο δρόμο; Πριν, δηλαδή, αρχίσεις να περιμένεις πότε θα φας τα μούτρα σου;
* πριν αρχίσεις να αναμασάς παροιμίες του στιλ: “Όποιος εγέλα το ταχύ, κλαίει πριχού βραδιάσει”;
* πριν αρχίσεις να αναρωτιέσαι: “Γιατί είμαι τόσο ευτυχισμένος;” και “Γιατί μου φέρονται τόσο καλά;”;
* πριν αρχίσεις να νιώθεις δυστυχισμένος, επειδή, αφού είσαι ευτυχισμένος, αυτό πρέπει να σημαίνει ότι όπου να ‘ναι θα ξαναγίνεις δυστυχισμένος;
* πριν αρχίσεις να αναρωτιέσαι: “Τι έχω κάνει για να το αξίζω αυτό;” Με άλλα λόγια: “Αξίζω αρκετά ώστε να το έχω;”;
* πριν αρχίσεις να χτυπάς ξύλο, να φτύνεις στον κόρφο σου, να κάνεις κι άλλη ασφάλεια ζωής, να φοράς φυλαχτά και γούρια και να κάνεις ευχέλαια για τη γλωσσοφαγιά και το κακό το μάτι;
* πριν αρχίσεις να ακούς τη φωνή του πεθαμένου πατέρα σου να λέει: “Ας μη μας πιάνει ο ενθουσιασμός”;
* πριν αρχίσεις να ακούς τη φωνή της μακαρίτισσας της μάνας σου να λέει: “Ε, δεν είναι πια και το πριγκιπόπουλο του παραμυθιού, τα ‘χει κι αυτός τα κουσούρια του”;
* πριν αρχίσεις να λες: “Θα μου βγει ξινό”;
* πριν αρχίσεις να νιώθεις τόσο όμορφος, τόσο συγκλονιστικός, τόσο λαμπερός, τόσο ακαταμάχητος, που να τα κάνεις πάνω σου απ’ το φόβο σου;
* πριν αρχίσεις να νιώθεις ένοχος;
Δεν έχω συναντήσει κανέναν που να του είναι πιο εύκολο να δέχεται παρά να δίνει. Το γνήσιο δέξιμο προϋποθέτει ό,τι ακριβώς σνομπάρει η κοινωνία. Έχει να κάνει με παράδοση, δεκτικότητα, θηλυκότητα, ηρεμία, απόλυτη εμπιστοσύνη, απουσία αγώνα, ευγνωμοσύνη, αθωότητα, θαυμασμό, με το να ζεις τη στιγμή και με το απλώς να “είσαι”. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι, απλούστατα, υπερβολικά απασχολημένοι για να δεχτούν.
Το να δέχεσαι είναι το κλειδί του να δίνεις. Όταν δεν δέχεσαι, όλο σου το δόσιμο εκφυλίζεται κάποια στιγμή σε θυσία. Και δεν είναι μόνο αυτό. Όταν δεν δέχεσαι, τότε νιώθεις απομονωμένος, δεν υπάρχει συγχρονικότητα, κάθε μέρα είναι αγώνας, λείπει η έμπνευση, η ζωή βαλτώνει, οι σχέσεις δεν μπορούν ν’ ανθίσουν, επιτίθεσαι στους ανθρώπους επειδή δε σου δίνουν, ο θεός φαίνεται ψεύτικος και παίζεις το θύμα.
Το να δέχεσαι έχει να κάνει με άφεση. Για να είσαι καλός αποδέκτης, χρειάζεται να είσαι πρόθυμος να παραιτηθείς από προσδοκίες, σχέδια, απαιτήσεις, έλεγχο, περηφάνια, αναξιότητα και εθισμό στο μόχθο. Για να το πούμε ξεκάθαρα, χρειάζεται να παραιτηθείς από το εγώ σου, που δεν μπορεί να επιβιώσει όταν τα έχει όλα! Αυτό συμβαίνει επειδή το εγώ σου είναι στην πραγματικότητα μια σκέψη έλλειψης. Μόνο αυτό στέκεται ανάμεσα σε σένα και την απόλυτη α¬φθονία.
Για να δεχτείς, χρειάζεται να είσαι πρόθυμος να παραιτηθείς από κάθε σκέψη έλλειψης. Η έλλειψη είναι η μεγάλη ψευδαίσθηση. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει άλλη έλλειψη εκτός από την έλλειψη της προθυμίας να δεχτείς. Η έλλειψη είναι προβολή της δικής σου ενοχής (δηλαδή, της αίσθησης της έλλειψης). Είναι αντικατοπτρισμός που ξεγελάει την αντίληψη σου. Όταν παραιτείσαι από το εγώ σου και παραδίδεσαι στον έμφυτο εαυτό σου, κάθε ψευδαίσθηση έλλειψης εξαφανίζεται. Τίποτε δε λείπει και αξίζεις τα πάντα.
Το αληθινό δέξιμο αναγνωρίζει ότι, σε πνευματικό επίπεδο, αυτό που θέλεις είναι ήδη εδώ. Μην προσεύχεσαι, λοιπόν, να λάβεις αγάπη, γιατί η αγάπη είναι ήδη δική σου. Να προσεύχεσαι, αντί γι’ αυτό, να παραδοθείς πιο βαθιά στην αγάπη. Μην προσεύχεσαι να βρεις ευτυχία, γιατί η ευτυχία είναι ήδη δική σου. Να προσεύχεσαι, μάλλον, να μπορείς να τη δεχτείς πιο ολοκληρωτικά. Μην προσεύχεσαι να βρεις τη γαλήνη, γιατί η γαλήνη είναι ήδη δική σου. Να προσεύχεσαι να μπορείς απλώς να αφήσεις τη γαλήνη να ξεδιπλωθεί. Το να δέχεσαι είναι η πιο άκοπη πράξη απ’ όλες.
Σήμερα είναι μια καλή μέρα για να παραιτηθείς από κάθε σκέψη, έλλειψης. Ρώτα τον εαυτό σου: “Από τι πράγμα θέλω να δεχτώ περισσότερο;” Αφιέρωσε μια στιγμή για να σκεφτείς όλους εκείνους που θα ωφελούνταν αν επέτρεπες στον εαυτό σου να δεχτεί περισσότερα. Τι σ’ εμποδίζει να είσαι καλός δέκτης; Τι φοβάσαι; Παρατήρησε αν υπάρχουν κάποιοι φόβοι και προθυμοποιήσου να τους αφήσεις να φύγουν.
Παραδόσου στο δέξιμο. Άφησε τη ζωή να σου δώσει, έτσι ώστε να μπορέσεις να δώσεις πιο ολοκληρωτικά τον εαυτό σου στη ζωή. Άφησε το ταίρι σου να σ’ αγαπήσει, έτσι ώστε να μπορέσεις να δεις τον αληθινό του εαυτό. Άφησε τους φίλους σου να πλουτίσουν τη ζωή σου, έτσι ώστε να μπορέσουν κι αυτοί να αναπτυχθούν. Άφησε τους συναδέλφους σου να σε στηρίζουν, έτσι ώστε να μπορέσουν να ξεδιπλωθούν τα ταλέντα τους. Άφησε τα ουράνια να σε εμπνεύσουν. Κι άφησε το Θεό να είναι Θεός για σένα. Όταν δέχεσαι, το εγώ σου θεραπεύεται και εμπνέει ένα εντελώς νέο επίπεδο δοσίματος.
