Της Χαράς Νικολαΐδου
Ο νους μας είναι ένα μεγάλο άδειο κουτί που το γεμίζουμε με τις σκέψεις μας. Το κουτί αυτό μπορεί να γεμίσει από σκουπίδια και φυσικά να τροποποιηθεί σε κάδο σκουπιδιών, μπορεί όμως να είναι και ένα μπαούλο γεμάτο από αγαπημένα αντικείμενα συναισθηματικής αξίας, ντυμένα από αγάπη και θετικές σκεπτομορφές από εσένα και να μετασχηματιστεί σε ένα πολύτιμο μπαούλο που θα γίνει αρωγός θετικών μηνυμάτων από τον ουρανό.
Advertisment
Είμαστε καπετάνιοι στο καράβι μας, το καράβι είναι το σώμα μας που κατευθύνεται από τις σκέψεις και τα συναισθήματα μας, τα οποία όμως με την σειρά τους είναι σαν τα αποδημητικά πουλιά που δεν κάθονται για πολύ στο ίδιο μέρος. Κάνουν απλώς την εμφάνισή τους και εξαφανίζονται. Μπορείς να φυλακίσεις ένα πουλί; Γιατί φυλακίζεις τότε μία σκέψη, όταν μάλιστα αυτή είναι και μη ωφέλιμη; Κάπου μέσα στο καράβι έχεις φτιάξει μια νοητική φυλακή που μέσα της υπάρχει άσβεστη ”η φλόγα” που σιγοκαίει καρτερικά και υπομονετικά μέχρι να την ελευθερώσεις. Κάθε που το καράβι σου μπαίνει σε φουρτούνα εκείνη τρεμοπαίζει, ανησυχεί…
Αιώνιος Αναζητητής της αλήθειας, ξεκινάς το ταξίδι σου στα θαλάσσια ύδατα ανακαλύπτοντας την αλήθεια μέσα από τον πόνο… και τάζεις φουρτούνες στην ψυχή σου, για να την βρεις. Μέσα στο καράβι σου υπάρχουν πολλά μέρη που συντελούν στην εύρυθμη λειτουργία του, όπως ακριβώς και στο σώμα σου. Σε αυτά είναι η πρύμνη που συμβολίζει το παρελθόν σου και η πλώρη που συμβολίζει το μέλλον σου.
Εσύ όμως βρίσκεσαι στο τώρα, οδηγός στο τιμόνι του πλοίου σου, και εκεί υπάρχει η μήτρα της σκέψης σου που υφαίνεις με την επανάληψή της και την παγιώνεις, πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα! Σταματάς εκεί που πρέπει να συνεχίσεις και ξεκινάς με φόρα εκεί που πρέπει να φρενάρεις. Δεν βλέπεις τα σημάδια των καιρών. Όλη σου η διαδρομή μια αναζήτηση εσωτερικής νηνεμίας, μα εμπλέκεσαι και πάλι σε τρικυμιώδης ανέμους, και” η φλόγα ”φοβάται και πάλι!
Advertisment
Μέσα στο καράβι σου οικοδόμησες ένα φρούριο γεμάτο από ψέματα. Για σπίτι σου έφτιαξες ένα κήπο με βάσανα που τον πότισες με τον πόνο σου, έβαλες ένα μουσικό να τραγουδά τον ύμνο της δυστυχίας σου και ”η φλόγα” αγωνιά και πάλι! Πάρε το τιμόνι στα χέρια σου, κατεύθυνε τις σκέψεις των θετικών σκεπτομορφών σου στο μπαούλο της θεϊκής καταγωγής, οπλίσου με ακλόνητη θέληση και σθένος και αντιμετώπισε τα ορμητικά κύματα με χαμόγελο και μεγαλοψυχία. Προστάτεψε και ελευθέρωσε την φλόγα σου και οδήγησε το καράβι σου με ασφάλεια σπίτι του. Τέλος, δες, η φουρτούνα τι θετικό επέφερε και πως σε άλλαξε αυτή η διαδρομή.
Μην σε μετράς στα ρίσκα αλλά στις δυνάμεις σου! Και τώρα αποφάσισε. Εσύ στον ρόλο του θύματος ζώντας το ”θείο δράμα σου ”ή Καπετάνιος στην κοσμική απεραντοσύνη; Η επιλογή δική σου. Βίρα τις άγκυρες των στερεότυπων πλαστών δημιουργημάτων σου. Το μυστικό της αλλαγής της σκέψης είναι να γίνεις παρατηρητής της σκέψης σου, άρα καπετάνιος στο καράβι σου. Γιατί δεν βρίσκεσαι ούτε στην πρύμνη ούτε στη πλώρη. Είσαι ο καπετάνιος και κρατάς το τιμόνι του νου σου ΤΩΡΑ.
Έλεγξε τις σκέψεις σου και πέταξε από το πλοίο ό,τι δεν ωφελεί. Άδειασε το κουτί με τα νοητικά σκουπίδια στο αμπάρι, που είναι γεμάτα από δεσμευμένα παλιά συναισθήματα και σκέψεις παγιωμένες και ανούσιες. Πέτα περιορισμούς και στερεότυπα. Φόρεσε τον ισχυρό μανδύα που αποκαλύπτει την μεγαλοπρέπεια αυτού που οδηγεί με σθένος και υπόσταση το καράβι της ζωής του!
Πρόσω ολοταχώς Καπετάνιε! Αγέρωχος ατενίζεις τον ορίζοντα με τα μάτια του ιερού αναζητητή της αλήθειας. Υπομονή, ο νοητικός σου ήλιος θα λάμψει και πάλι φωτεινός και υπέρλαμπρος αποκαλύπτοντας σου το θείο ουράνιο τόξο, σημάδι ότι είσαι και πάλι εντός πορείας. Και έτσι είναι!
- Πιλότοι ονείρων τα παιδιά, μην κάνεις τον αεροπειρατή! - 18 Νοεμβρίου 2017
- Ένα δωμάτιο θλίψη - 11 Ιουνίου 2017
- Μήπως δεν είσαι υποκριτής όταν… - 8 Φεβρουαρίου 2017
